Als u nog steeds twijfelt of u een psycholoog moet raadplegen of naar psychotherapie moet gaan, zal dit dan voor u effectief zijn? Dan denk ik dat dit artikel precies is wat je nodig hebt. In het kort zou ik je willen vertellen hoe psychologen de effectiviteit van psychotherapie bij een of andere cliënt beoordelen. Allereerst besteden we aandacht aan de vraag of de cliënt nieuwe ervaringen opdoet in de psychotherapie en of hij deze nu of in de zeer nabije toekomst kan realiseren, integreren. Kan een persoon zijn psychologische verdedigingsmechanismen veranderen, bijvoorbeeld in een bepaalde situatie handelen zonder zichzelf te verdedigen, en in een andere, integendeel, zichzelf verdedigen, maar niet op een standaardmanier voor zichzelf, niet op een vertrouwde manier, maar op een nieuwe manier? één, die op dit moment effectiever is. Overigens hebben veel cliënten in dit opzicht het gevoel (vooral na een jaar, twee, drie therapieën – een lange tijd, een groot aantal sessies) dat hun toestand is verslechterd omdat ze kwetsbaar, relatief gezien, als een schildpad zonder schild. Het doet hen pijn, het is moeilijk omdat ze hun comfortzone verlaten. Methoden die adaptief waren, werken niet langer. We kijken ook naar hoeveel een persoon in zijn introjecten, stereotypen is blijven leven, of een persoon op een bepaald moment afstand kan nemen van zijn stereotypen, hoeveel een persoon in contact kan blijven zonder het te onderbreken, of dat hij andere methoden gebruikt contact te onderbreken, of hij dit bewust doet. We kijken ook naar de projecties, hoeveel minder iemand handelt door traagheid, iemand zijn gedachten, ervaringen, enzovoort schenkt. Ik denk bijvoorbeeld dat deze persoon verdrietig is, dus ik zal hem niet benaderen. In een gezondere situatie - voordat ik denk dat hij verdrietig is, stel ik hem een ​​vraag - luister, kan ik je nu benaderen of ben je momenteel niet in de stemming? Dat wil zeggen, een persoon wordt meer open voor de wereld, voor mensen, meer in werkelijkheid dan voor zichzelf. Een ander belangrijk punt is dit: stopt iemand met zichzelf onder te dompelen in moeilijke situaties? Er is een bepaald type mensen dat al zijn ervaringen grotendeels in zichzelf draagt. In het proces van psychotherapie leren cliënten zich open te stellen voor andere mensen: geleidelijk, voorzichtig, misschien niet voor iedereen, selectief, maar zij kunnen het doen, vanuit wat u als cliënt interesseert of wat u krijgt van het werken met een psycholoog. Allereerst krijg je een heel andere kwaliteit van sensaties, kwaliteit van leven, kwaliteit van ervaringen. Je zult van het leven kunnen genieten, je zult momenten in het leven leren opmerken die je voorheen niet eens opmerkte, en voor jou zal het leven veelzijdiger lijken dan voorheen. Als je op dit moment vier facetten hebt, zullen er later vele, vele facetten aan je worden onthuld, zoals een diamant, je zult worden geslepen als een diamant, er zal een nieuwe slijpvorm verschijnen, nieuwe perspectieven en visies op het leven leert jezelf, je gevoelens, wat je echt nodig hebt, te begrijpen, wat je echt nodig hebt of juist niet nodig hebt. Je zult je grenzen kunnen begrijpen als ze op je afstappen, als je zo iemand weg moet duwen, en als je een beetje geduld moet hebben, omdat je anders geen relatie kunt aangaan. En natuurlijk zul je, dankzij een vollediger inzicht in jezelf, keuzevrijheid hebben. Je kunt de situatie breder en veelzijdiger bekijken en op basis daarvan de juiste keuze maken. Bijvoorbeeld: nu wil ik deze persoon tegenhouden, of andersom, ik ben er klaar voor dat hij een beetje over mijn grenzen heen gaat, maar dit zal onze relatie redden, want voor mij is dit belangrijker. Dat betekent dat je bewust keuzes kunt maken. Nou, en natuurlijk zul je de waarheid hebben, eerlijk tegen jezelf. Je zult de wereld kristallijner en duidelijker kunnen zien, je zult anderen en jezelf eerlijker en eerlijker zien. Wat je uiteindelijk naar volledige zelfacceptatie zal leiden. Naar een toestand die Freud noemde: ‘Je eigen vader worden.’ Je zult leren van jezelf te houden, niet te oordelen, niet de schuld te geven, jezelf te accepteren, soms te prijzen, te beschermen en soms uit te schelden, maar het zal niet zo pijnlijk zijn als