In mijn vorige artikelen heb ik geschreven over op welke momenten in hun leven mensen zich tot een psycholoog kunnen wenden en om welke redenen. Ook heb ik een poging gedaan om te laten zien wat het werken met een psycholoog een cliënt kan opleveren, welke mogelijkheden een dergelijke samenwerking biedt vanuit de cliënt. standpunt visie. Vandaag wil ik nadenken over wat voor soort mensen zich tot een psycholoog wenden en waarom. Ik zal in mijn redenering alleen vertrouwen op mijn jarenlange en vrij dynamische praktijk. En aangezien ieder van ons meestal alleen zijn eigen standpunt deelt, en ik hierop geen uitzondering ben, moet je de onderstaande tekst niet als de ultieme waarheid beschouwen. Behandel wat ik ga schrijven alstublieft met humor en nieuwsgierigheid. Dit is gewoon mijn ietwat humoristische en sarcastische mening en niets meer. Ik denk dat velen van jullie alles wat hieronder wordt vermeld, zullen kunnen aanvullen, uitbreiden, verdiepen, zelfs uitdagen en bekritiseren. Ik zal graag uw gedachten en recensies lezen, ik zal proberen kritiek met waardigheid te accepteren, dus ik nodig degenen uit die willen samenwerken. Ik zal meteen zeggen dat ik alleen in Rusland als psycholoog heb gewerkt, dus het spijt me, ik kan me niet eens voorstellen hoe het is in het nabije en verre buitenland, daarom schrijf ik alleen over inwoners van de Russische Federatie. Als iemand uit het nabije of verre buitenland mijn redenering wil aanvullen, ben je welkom als co-auteur. Gebaseerd op mijn jarenlange observaties en neiging tot analyse, verdeelde ik heel speculatief en zonder bewijs de gehele bevolking van mijn lankmoedige Moederland in vijf groepen-vormen-levenswijzen. Kijk wat ik heb. Ik heb de volgende 5 groepen geïdentificeerd: monolieten, sedentairen, nomaden, reizigers, zwervers. Monolieten zijn de meest talrijke groep. Mijn landgenoten die tot deze groep behoren, zijn heel verschillend in hun gedrag en actie, ze zijn verschillend in hun interne emotionele en morele stemming, ze leven zowel in dorpen, gehuchten, kleine steden als in grote regionale centra en hoofdsteden. Maar ze hebben allemaal één ding gemeen: ze zijn niet geneigd tot 'zielsonderzoek' en het analyseren van hun leven of iets anders of iemand anders. Ze weten precies hoe ze op deze manier moeten leven en leven, en ze hebben dit vertrouwen in hun kennis duidelijk met de moedermelk geabsorbeerd en versterkt in het proces van hun eigen leven. Ze weten precies hoe ze moeten zijn zodat ‘uw leven een succes is’ of hoe ze moeten zijn zodat ‘alles in orde is’. Zulke mensen praten niet over verheven dingen (cultuur, kunst, religie, politiek en nog meer psychologie), ze hebben er altijd een standpunt over, en het maakt niet uit waar het vandaan komt en hoe overtuigend het is, het belangrijkste is dat het er is! Ja, natuurlijk zullen ze tijdens de momenten van feesten, feestdagen en theekransjes zeker speculeren over al deze onderwerpen die voor hen zo abstract zijn, maar dit is zo tussendoor, als je wilt pronken met je eruditie, met , of laat zien dat je een eigen mening en standpunt hebt. En dus hebben ze in het dagelijks leven geen tijd om hierover na te denken, geen tijd om zich met allerlei niet-alledaagse problemen bezig te houden. Deze groep mensen is constant in zowel hun levensstijl als, zeer waarschijnlijk, hun woonplaats. Je krijgt het gevoel dat ze van jaar tot jaar, van eeuw tot eeuw op deze manier leven en hun ervaringen en bestaansprincipes doorgeven aan volgende generaties. En ze zijn onwrikbaar in hun fundamenten en principes, en alleen omdat ze niet de gewoonte hebben hun manier van leven, gedachten en daden in twijfel te trekken. Over het algemeen zijn ze verre van analyse, en daarom benaderen ze ons niet - psychologen; we zijn “mythische wezens, vreemde mensen en praters”, “die in het echte leven weinig begrijpen.” Nee, een vertegenwoordiger van een groep monolieten kan per ongeluk een kijkje nemen in een sociaal centrum op zoek naar de materiële subsidies die hij nodig heeft of iets anders dat nodig is, en bovendien, gratis, hij kan zelfs een kijkje nemen in het kantoor van de psycholoog, als die er is in dit sociale centrum. centrum, maar ook met nieuwsgierigheid en verwachting: “Wat als ze iets nuttigs en noodzakelijks geven voor het huishouden, wat als iets