Van de auteur: Mannen leven in een wereld van status, en vrouwen leven in een wereld van intimiteit. Conflict kan worden gekarakteriseerd als de transformatie van dialoog in monologen: elke partij maakt beschuldigingen, maar wil dat niet luister naar de andere kant. In de communicatie tussen een man en een vrouw zijn er net zoveel mythen, vooroordelen en stereotypen als er waarschijnlijk op geen enkel ander gebied van menselijke relaties zijn. Soms kun je zulke zwaarbevochten meningen horen dat ‘mannen en vrouwen van verschillende planeten komen’. Verschillen in gedragspatronen die verband houden met geslacht veroorzaken vaak conflicten op basis van wederzijds onbegrip, uiteenlopende belangen, waarden en benaderingen voor het oplossen van opkomende problemen. Het probleem van conflicten en agressiviteit van mannen en vrouwen wordt op dubbelzinnige wijze opgelost. Uiterlijk zien mannen er veel agressiever uit. Jongens maken bijvoorbeeld vaker ruzie, zijn ongehoorzaam aan hun ouders, komen in opstand tegen leraren... meisjes hebben echter hun eigen, minder voor de hand liggende manieren om agressie en conflicten te tonen. De meest typische van hun methoden van negatieve beïnvloeding zijn boycot, emotionele afwijzing en isolatie. Laten we het beruchte 'vrouwenteam' niet vergeten met zijn intriges, onderstromen en andere complexe emotionele conflicten. Tegelijkertijd zijn vrouwen voorzichtiger en gaan ze niet tot het uiterste, tot een directe bedreiging van het leven en de gezondheid, tot een openlijke schending van fundamentele sociale normen is dubbelzinnig. Op dierlijk niveau bestaan ​​er zeer strikte instinctieve taboes op het tonen van agressie jegens vrouwtjes. Opgemerkt wordt dat als een kabel agressie vertoont jegens een teef, zelfs als reactie op haar aanval, hij niet als mentaal normaal en veilig voor een persoon kan worden beschouwd. Een persoon heeft veel vergelijkbare diepgewortelde attitudes. Maar ook hier heeft men een overwinning op de natuur behaald: veel mannen kunnen een vrouw gemakkelijk slaan met meer dan alleen een bloem. Sociale normen schrijven echter voor dat mensen zich moeten onthouden van fysieke agressie tegen vrouwen. Tegelijkertijd zijn mannen, zelfs degenen die zich richten op het naleven van cultureel voorgeschreven etiquette, bereid agressief te reageren op verwaarlozing door een vrouw, uit angst er slechter uit te zien in haar ogen. Deze angst onderdrukt het verlangen om de vrouw geen kwaad te doen. Daarom zijn de voorwerpen van ridderlijkheid meestal zachtmoedige, niet-agressieve, onschadelijke vrouwen. Mannen leven in de wereld van status, en vrouwen leven in de wereld van intimiteit. In overeenstemming hiermee vechten de eerstgenoemden voor hun onafhankelijkheid, waarbij ze op alle mogelijke manieren hun waardigheid beschermen tegen zelfs maar schijnbare aanvallen, en de laatstgenoemden om emotionele intimiteit te bereiken en te behouden, uit angst voor afwijzing en isolatie status erin. Hun spellen hebben duidelijke regels en criteria voor succes. Meisjes zijn gefocust op gelijkheid, degenen die proberen op te vallen krijgen meestal bijnamen als 'fancy'. Vervolgens offeren vrouwen in het gezin succes en zelfrealisatie op ter wille van het onderhouden van relaties. Heel vaak ontstaan ​​er conflicten tussen mannen en vrouwen als gevolg van het verschillend lezen van berichten aan elkaar, vooral omdat vrouwen minder geneigd zijn om direct te spreken, vooral over elkaar. hun verlangens. Een uitnodiging van een vrouw om een ​​kwestie te bespreken of te onderhandelen komt voor een man dan ook vaak over als een verzoek om informatie of om een ​​besluit te nemen. Vaak is de vraag van een vrouw: “Wat denk jij van...?” houdt in dat een man een beslissing neemt. De uitwisseling van vluchtige gevoelens en details van informatie is voor een vrouw een middel en bewijs om intimiteit te bereiken. Mannen beschouwen dit als onbeduidend en houden er niet van om op “onbeduidende” details in te gaan. Een poging van vrouwen om mannen te vragen naar de details van wat er met hen is gebeurd of om over hun indrukken te praten, eindigt vaak in een conflict. Voor vrouwen is praten over tegenslagen en problemen in de eerste plaats een poging om sympathie te krijgen, ‘strelen’. Het is deze reactie die voor hen het bewijs is van emotionele nabijheid en empathie. Vaak verwachten zij geen concrete actie naar aanleiding van klachten. Mannen voelen zich verplicht.