Een korte opmerking over de “orders” in een gezin waar een derde (of vijfde) verschijnt, maar een heel kleine, gebaseerd op mijn eigen gevoelens en de gevoelens van mijn cliënten en vrienden, ik kwam tot de conclusie dat de gezinsvolgorde als volgt zou moeten zijn: de moeder zorgt voor de baby, de kleine accepteert deze zorg, en de vader zorgt voor de MOEDER!!! Waarom is dit zo? is zelf net bevallen en wordt tot op zekere hoogte een kind, anders lukt het niet. Anders kan ze niet dicht bij de baby zijn. En op dit moment bevindt de moeder zich in de meest kwetsbare positie. Omdat ze groot lijkt, moet ze voor haar zorgen, haar beschermen... Maar aan de andere kant voelt ze zich extreem onbeschermd. Moeder kan zichzelf niet voeden, rusten, douchen, weggaan, etc. zoals voorheen. Wanneer de kleine verschijnt, is al haar aandacht op hem geconcentreerd, zodat het kind gezond, goed gevoed en gelukkig is. Er wordt niet voldoende voldaan aan de behoeften van moeder. Zelfs als ze beseft wat ze wil, kan moeder het niet altijd betalen: de stad uit gaan, twee uur extra slapen, langzaam eten, het appartement schoonmaken zoals ze wil. Daarom moet vader het eerste jaar ‘moeder in zijn armen nemen’. Natuurlijk MOET dat niet, maar ik zou het wel graag zo willen. Bied de moeder rust, geef haar te eten (soms zelfs met een lepel), luister (communicatie heeft een belangrijke functie voor een vrouw, maar ontbreekt vaak als de baby er is). Maar er gebeurt vaak nog iets anders. Vader begint voor zichzelf of voor het kind te zorgen, wat moeder soms meer schaadt dan helpt. Sommige vaders beginnen het kind tegen de moeder te beschermen en beginnen daarmee een ongelijke strijd met het 'moeder-kind' en de 'echtgenoot-volwassene'. Velen kunnen dit niet aan. Dan wordt de moeder gedwongen, ten koste van haar kind, om groot en sterk te zijn en voor de kleine, zichzelf en haar ECHTGENOOT te zorgen. In dit geval is dit een direct verzoek om gezinsoverleg. Zorg voor jezelf! Pas op mannen! Zorg voor uw kinderen!