Van de auteur: We zullen praten over momenten die waarschijnlijk bij iedereen bekend zijn - wanneer in een relatie van welk formaat dan ook iets spanning veroorzaakt, en je partner daarover vertellen is pijnlijk moeilijk. Waarom gebeurt dit en hoe je dit kunt overwinnen - de antwoorden staan ​​​​in de onderstaande tekst) Ja, en ook over waarom het nog steeds de moeite waard is om je barrières te overwinnen en te praten over wat je niet leuk vindt om ontevredenheid te tonen! Of simpelweg een standpunt dat sterk afwijkt van wat werd verwacht. Het is dan heel eng om te wachten op een reactie op je bericht: plotseling wordt hij (of zij) boos - de verbeelding trekt beelden van afwijzing, devaluatie van je behoefte of probleem. Dan lijkt alles te krimpen, op te krullen van binnen. En er is een onmiddellijke bereidheid om als reactie schaamte of schuldgevoelens te voelen. Of allemaal samen: voor je onbeschaamdheid, voor je ongemak, voor het feit dat je überhaupt iets wilt, etc. (vul maar in wat je nodig hebt). Hallo van kinds af aan, nietwaar? De reacties van welgemanierde kinderen zijn in ons ingebouwd, tot het punt van automatisme gebracht... Hoe zijn welgemanierde kinderen? Ze bemoeien zich niet met hun verlangens, ze worden niet wispelturig, maar wachten nederig... op iets. Waarschijnlijk wat volwassenen als correct beschouwen. En nu - oh ja! - we zijn erg goed in geduldig wachten...in plaats van goed voor onszelf te zorgen. Hoe te zijn? Hoe kun je gebruikelijke stereotypen veranderen? Ten eerste: als je je angst opmerkt, laat het dan gebeuren, maar laat je er niet door tegenhouden. Je moet begrijpen waar je precies bang voor bent, welke gevolgen, en ze zelf uitproberen. Verrassend genoeg blijkt dat je de exit bijna altijd weet te overleven. Ten tweede is het belangrijk om de werkelijkheid adequaat te toetsen. Dat wil zeggen: wat gaat u doen, in welke vorm, in welke uitdrukkingen om uw bewering over te brengen? Als je je gesprekspartner niet gaat schreeuwen, beledigen of slaan, heeft hij geen objectieve redenen om zichzelf te verdedigen of vergeldingsagressie te tonen. Als je respectvol en specifiek kunt formuleren wat je niet leuk vindt aan het contact, hoe het jou beïnvloedt en wat (wat verandert) Je vraagt ​​het aan de ander, je bent niet gevaarlijk voor hem, je overtreedt zijn grenzen niet, maar je nodigt hem uit tot dialoog. In dit geval zal zijn reactie op uw ontevredenheid of op uw meningsverschillen informatie voor u worden over hoe serieus hij u neemt, of hij bereid is rekening met u te houden en ook voor uw belangen te zorgen. Of u uw partner kunt vertrouwen, hangt ervan af Is deze relatie nuttig voor jou? Als ze je in deze situatie afwijzen of proberen uit te leggen dat je ongelijk hebt, zou je moeten denken: heb je zo'n relatie nodig, een partnerschap van deze kwaliteit? En dan is het jouw beurt om te kiezen. Het is dus nuttig om je standpunt te presenteren – zowel om de spanning te verlichten als om de kwaliteit van de relatie te verduidelijken (dit is een gerelateerd effect).).