Het gevoel van de eigen integriteit, zelfgelijkheid of, zoals psychologen zeggen, identiteit is een zeer aangename, maar uiterst onstabiele toestand. Houd hem in de gaten. Je voelde je gewoon heel, krachtig, vrij, klaar om te reageren op elke uitdaging van het lot, wanneer plotseling, om een ​​onbekende reden, al het vertrouwen verdwijnt, je uit elkaar begint te lijken te vallen en je een afgelegen plek wilt vinden waar je je kunt verstoppen. Verzamel jezelf stuk voor stuk, lijm ze aan elkaar, lik de wonden en herwin dat heerlijke gevoel van het ervaren van je hele, krachtige Zelf. Wat gebeurt er, waarom is de lijm waarmee we ons beeld aan elkaar lijmen zo onbetrouwbaar, en wat voor lijm is het? Iedereen heeft zijn eigen ervaring. Iedereen vertrouwt uitsluitend op zijn eigen geleefde en toegeëigende ervaring. We verwerven kennis van wat ik ben en wat ik NIET ben in contact met anderen, met de externe omgeving, door boeken te lezen, naar lezingen te luisteren. We eigenen ons toe wat ons hart raakt, wanneer we het tegenkomen ervaren we een vreugdevol gevoel van iets dierbaars en vertrouwds, alsof we in het huis van onze ouders zijn. En het maakt niet uit dat het ooit het idee en de gedachte van iemand anders was. Wanneer we iets tegenkomen dat identiek is aan ons, eigenen we het toe, verteren het, integreren het in ons eigen weefsel. En dit gevoel van ‘ons eigen’ ontwikkelt zich gedurende ons hele leven in ons. Met vallen en opstaan ​​leren we de onze te vinden tussen de miljoen voorgestelde opties. Voor de geur, voor het geluid, voor het gevoel van vreugde om iets van onszelf te ontmoeten, voor het gevoel van plezier om dit deel in je eigen “compositie” te accepteren. En we lijmen en lijmen dit mozaïek van ons tot een ongelooflijke foto van ons eigen beeld. Selecteren op kleur, op betekenis, op gevoel. En hier is de kwaliteit en sterkte van de lijm, die de integriteit van het totaalbeeld behoudt, erg belangrijk. Waar hangt deze kwaliteit van af? Waarschijnlijk uit het vermogen om het eigen te herkennen en te onderscheiden van dat van iemand anders, het noodzakelijke van het nutteloze, het gewenste van het opgelegde. Natalia Barsukova