We blijven de relatieve voor- en nadelen bestuderen van verschillende manieren van werken met psychologen en psychotherapeuten. Deze vraag: welk formaat moet ik kiezen, is in onze tijd niet ongebruikelijk. vooral toen er mondiale crises waren zoals bijvoorbeeld een pandemie – een creatieve aanpassing kwam ons goed van pas! De laatste keer hadden we het over het eerste formaat - dit is het formaat van correspondentie- / tekstformaten. Vandaag zullen we het hebben over het volgende formaat, dat ik de oudere broer van de eerste noemde :) Online videoformaat - kan oplopen van 40% tot 40%. 70% in verschillende benaderingen. En natuurlijk was dit het meest relevant ten tijde van mondiale crises, toen de mogelijkheid tot live ontmoetingen beperkt was. Over het algemeen kunnen de voordelen van dit format enigszins vergelijkbaar zijn met het vorige: - gemak van plaats en tijd (het is gemakkelijker aan te passen): - veiligheid - de cliënt blijft in zijn comfortzone qua fysieke locatie; - eventuele locaties waar videocommunicatie mogelijk is; - in tegenstelling tot correspondentie in online videoformaat zien we elkaar (dit helpt en vereenvoudigt onze interactie); - er is een optie voor een introductiesessie van 20 minuten zonder enige tijd of fysieke kosten; - de mogelijkheid om sessies overal ter wereld te leiden - zij het niet helemaal, maar het contact is completer (ik zie je gevoelens, reacties, bewegingen, hoor intonaties); en je hoort en ziet dit allemaal; - het vermogen om experimenten en oefeningen uit te voeren (meestal laat de ruimte eromheen dit toe); Over het algemeen zijn er meer relatieve voordelen dan bij het correspondentieformaat. Zelfs vanuit het perspectief van de ontmoeting tussen therapeut en cliënt zelf, vindt deze (de ontmoeting) nog steeds plaats van aangezicht tot aangezicht, en we kunnen niet over elkaars ervaringen fantaseren, maar ze zien en vragen, en we hebben niet veel tijd nodig om te ontvangen een antwoord. Plus – antwoorden en reacties zijn natuurlijker (er is geen interne censuur) en tijd om na te denken – het antwoord komt onmiddellijk. En zelfs als iemand ‘vastzit’, zien we dit in een online video (in correspondentie weten we misschien niet de reden voor een lang antwoord of een stop), en dit kan ons ook een onderwerp voor onderzoek opleveren (het is gebruikelijk (bijvoorbeeld dat iemand bevriest als het om zijn gevoelens of processen gaat?). Zoals bij elke sfeer zijn er twee (of zelfs meerdere!) kanten. Hier zijn de geschatte en voorwaardelijke nadelen van dit formaat: - het formaat zelf - technische storingen zullen de dynamiek op elk moment onderbreken (dit kan een belangrijke impuls doven, of de cliënt op een kwetsbaar moment alarmeren); onbereikbaar vanwege de online locatie - contact of wanneer nauwe deelname van de specialist zelf nodig is; - de bijeenkomst blijft nog steeds in de comfortzone van de cliënt, hij gaat niet daadwerkelijk naar de bijeenkomst; Dit is natuurlijk niet eng, maar nieuwigheid in zijn volle omvang (een nieuwe plek - een kantoor; een nieuwe persoon - hier, dichtbij, levend, niet op het scherm; de mogelijkheid van nauwer contact of ondersteuning) - helaas wel gebeurt niet ten volle. - hoewel de betrokkenheid van de specialist groter is (niet in de zin dat hij niet betrokken is bij correspondentie of demo's - maar simpelweg de formaten zelf laten ons dit niet toe), en in het videoformaat is er meer gelegenheid om te reageren en te verschijnen , dit blijft tot op zekere hoogte nog steeds beperkt. ;Over het algemeen kan dit online videoformaat als een volwaardige werkoptie worden beschouwd, ongeacht of het om overleg gaat of om min of meer langdurig werk; voor koppels in het algemeen verandert er ook weinig, al is het belangrijk om duidelijk te maken wat zij van dit formaat vinden (het kan lastig zijn om ze allebei volledig te zien vanwege het kleine scherm bijvoorbeeld); maar nogmaals: als eerste fase om de cliënt dichter bij het onderwerp therapie te brengen, is het zeer effectief. De keuze is aan jou:)