Dwangmatige eetstoornis is een eetstoornis waarbij een persoon overmatige hoeveelheden voedsel consumeert, wat overgewicht veroorzaakt. Dwangmatig betekent ‘obsessief’, ‘niet beheerst door de rede’. Deze stoornis verschijnt tegen een achtergrond van angst, dat wil zeggen dat het gepaard gaat met verhoogde angst en mentale stress. Het lichaam zoekt naar een manier om vrij te komen en vindt deze in ongecontroleerde voedselconsumptie. De volgende redenen kunnen worden geïdentificeerd: Erfelijke aanleg. Momenteel zijn er drie genen geïdentificeerd die verantwoordelijk zijn voor het verkrijgen van overgewicht als gevolg van het systematisch eten van grote hoeveelheden voedsel en die de kans vergroten op het ontwikkelen van psychogene overeten: Dit kan worden veroorzaakt door het onvermogen om met onaangename emoties om te gaan interne conflicten of externe ongunstige omstandigheden. De directe stimulans voor het eten van grote hoeveelheden voedsel zijn emoties als angst, angst, schuldgevoel, wrok of een gevoel van eigen machteloosheid en onvermogen om de situatie te veranderen. Patiënten die lijden aan psychogene overeten hebben vaak een laag zelfbeeld, voelen zich minderwaardig en kunnen niet voldoen aan de verwachtingen van anderen. Patiënten die lijden aan dwangmatig overeten eten vaak negatieve emoties en stress weg, waardoor hun psyche tijdelijk van deze ervaringen wordt verlost. Maar helaas zal de reden hiervoor niet verdwijnen, en zonder samenwerking met een specialist kan de patiënt het vaak niet alleen aan. Te veel eten kan ook worden veroorzaakt door onjuiste eetgewoonten die vanaf de kindertijd zijn aangeleerd: eten, zelfs als je vol zit Omdat je het niet op het bord kunt laten liggen, kun je het eten ook niet weggooien. Het is ook vaak een gewoonte om fastfood en bewerkte voedingsmiddelen te eten, veel vet en zoet voedsel, te eten “voor gezelschap” en niet vanwege de honger, enz. Dergelijke slechte gewoonten verstoren het vermogen van de hersenen om het gevoel van verzadiging te beheersen Redenen zijn de cultus van slankheid en slankheid in de samenleving, die een nog grotere druk op de patiënt legt en hem een ​​schuldgevoel geeft omdat hij niet aan de schoonheidsnormen voldoet. Hierdoor ontstaat een vicieuze cirkel. Het onvermogen om de eigen eetgewoonten te reguleren brengt een constante afname van de emotionele achtergrond en een toename van het angstniveau met zich mee, wat op zijn beurt het probleem van psychogeen overeten verder verergert. Als iemand in een snel tempo leeft, niet genoeg slaapt en slecht eet, wordt deze methode om kracht toe te voegen een gewoonte en kan worden vergeleken met cafeïne- en drugsverslaving. Het hormoon cortisol, geproduceerd tijdens stress, verhoogt de eetlust en bevordert de ophoping van vet in het lichaam. Daarom zijn het vooral inwoners van ontwikkelde landen die lijden aan obesitas, waar er geen problemen zijn met eten en een hoge mate van chronische stress. Het belangrijkste symptoom van dwangmatig overeten is het eten van voedsel zonder honger. Zulke mensen beginnen te eten als ze nerveus zijn, als ze beledigd, schuldig of teleurgesteld zijn. Ze eten slechte stemmingen en verdriet op. Een aanval van gulzigheid kan een paar uur duren, terwijl patiënten het vermogen verliezen om de hoeveelheid voedsel die ze eten te beheersen en zich niet vol voelen. De aflevering eindigt met een gevoel van volheid in de maag, schuldgevoel, schaamte en zelfhaat. Het regelmatig eten van grote hoeveelheden voedsel veroorzaakt gewichtstoename. Er zijn geen pogingen om zich te ontdoen van wat er is gegeten. Eetstoornissen manifesteren zich wanneer de patiënt alleen is in het bijzijn van andere mensen, hij kan zichzelf nog steeds beheersen en regelmatige porties eet. Patiënten kunnen voedsel verbergen, zich verbergen voor nieuwsgierige blikken om het op te eten. Pogingen om met wilskracht te stoppen met overeten zijn niet effectief, wat leidt tot zelfteleurstelling, zelfverwijt en een gevoel van hulpeloosheid. Helaas worden er vaak andere verslavingen en stoornissen mee geassocieerd dwangmatig overeten. Dergelijke patiënten lijden vaker aan depressies, vallen in alcohol, drugsverslaving, drugsverslaving (bij gebruik.