Od autora: Być może niezbyt tradycyjne spojrzenie na intuicję... INTUICJA (Artykuł z książki „Wielka Encyklopedia Parapsychologii”) „Mam poczucie zagrożenia. Pamiętam, że pod Stalingradem faszysta zaatakował naszą baterię moździerzy. Odparliśmy pierwszy atak i leżeliśmy z partnerem przy karabinie maszynowym. A teraz, wierz lub nie, czuję, że coś złego dzieje się z moimi wnętrznościami. Łapię towarzysza za rękaw: mówią, zmieńmy pozycję - pod tym pniem będzie wygodniej. Marudzi: znowu wkopie się w ziemię, położy się, mówią, co się dzieje… Ledwo go przekonałem. Zanim zdążyliśmy otworzyć celę w nowym miejscu, w starym widzimy minę – kule! I pal jak rockman! Proszę bardzo...” (w artykule „Intuicja” - „Wielka Encyklopedia Parapsychologii”) Co to jest - przewidywanie parapsychologiczne czy intuicja? - Tak, to nie jest parapsychologia, autor, ale najzwyklejsza intuicja mu podpowiadała, więc zmienił tren. — Bardzo możliwe, mój drogi przeciwniku, że intuicja i parapsychologia to różne rzeczy. Wydaje się o tym świadczyć fakt, że psychologowie psychologii akademickiej, zaprzeczając istnieniu „jakiegokolwiek rodzaju parapsychologii”, wcale nie przeczą istnieniu tego zjawiska – intuicji. W prawie każdym słowniku psychologii można znaleźć artykuł „Intuicja”. To prawda, że ​​podręczniki psychologii akademickiej są pod tym względem gorsze. Przede mną jeden z najnowszych podręczników jednego ze współczesnych (i oficjalnych) liderów psychologii. Według spisu treści zawiera 150 rozdziałów, nie ma jednak działu poświęconego intuicji. Oto kolejny podręcznik (i zarazem jeden z liderów nauk psychologicznych, a wśród 34 działów spisu treści nie ma też działu o intuicji, natomiast w załączonym słowniku jest taki mały artykuł. Co za zjawisko czy to jest, jeśli nawet dosłowne tłumaczenie z łaciny słowa intuitio - dokładna analiza - niewiele daje, niewiele wyjaśnia. Istnieje wiele interpretacji tego terminu: jest to „wiedza”, „zdolność” i „mechanizm umysłowy” i wiele synonimy - wgląd, instynkt, intuicja, węch, wgląd, wgląd, instynkt, szósty zmysł... Zacznijmy od życia i rozważmy najpierw trzy najbardziej typowe przykłady użycia terminu „intuicja”: 1) „„Eureka, Zdecydowałem!" - wykrzyknął naukowiec, gdy nagle przyszedł mu do głowy wgląd w tę formułę...; i choć w ogóle nie wie, jak to nagle do niego dotarło, całkiem możliwe, że powie później: „intuicja mi podpowiadała”. 2) „Intuicyjnie czuję, że to zły człowiek!” - „Dlaczego tak zdecydowałeś?” – „Nie wiem, ale intuicja podpowiada mi, że to nie jest dobry człowiek”. 3) „Intuicyjnie wyczuł niebezpieczeństwo” – to z naszego przykładu z okopem: osoba intuicyjnie przewidywała dalszy niekorzystny rozwój wydarzeń. Co łączy wszystkie te trzy przykłady intuicji? We wszystkich tych przykładach mamy do czynienia z faktem otrzymania informacji (jeden otrzymał informację o jakiejś formule naukowej, drugi o charakterze człowieka, trzeci – powiedzmy – o zbliżającym się wydarzeniu, o zbliżającym się niebezpieczeństwie). Jeśli otrzymali informację, to znaczy, że ta informacja (którą nazwiemy „intuicyjną”) przeniknęła do ich świadomości lub powstała w ich świadomości (ponieważ została przez nich zrealizowana, ponieważ się o niej dowiedzieli). Pytanie brzmi: jak to się stało w ich świadomości pojawia się ta „intuicyjna” informacja, jakie było jej źródło, skąd się wzięła? Wiadomo (patrz artykuł „Świadomość” w książce „Wielka Encyklopedia Parapsychologii”), że są tylko trzy możliwe. źródła informacji dla świadomości (oznacza to, że to, czego jesteśmy świadomi, może mieć jedno z trzech źródeł: środowisko zewnętrzne (nasz świat fizyczny), środowisko wewnętrzne organizmu (na przykład żołądek, układ krążenia system...) i naszą podświadomość. Teoria mówi: - jeśli źródłem świadomej informacji jest środowisko zewnętrzne (jak te wiersze w książce są teraz dla ciebie), to osoba o tym wie, wie, że źródłem informacji są takie a takie przedmioty świata zewnętrznego ; - jeśli źródłem świadomej informacji jest wewnętrzne środowisko ciała człowieka(mrowienie w sercu, ból brzucha...), to osoba z reguły wie również, że źródłem informacji jest jego własne ciało; ale jeśli źródłem świadomej informacji jest podświadomość tej osoby, to w tym w przypadku, gdy dana osoba nie zna źródła informacji, gdyż z reguły nie wie, co kryje się w jej podświadomości. I wtedy pojawia się pytanie: w przypadku świadomości „intuicyjnej” informacji, czy ktoś zna źródło tej informacji? Zobaczmy. „Dlaczego uważasz, że był złym człowiekiem?” - „Szczerze mówiąc, nie wiem; Tyle, że intuicja podpowiada mi, że to nie jest dobry człowiek. – Dlaczego nagle chciałeś zmienić pozycję w okopie? - „Wiesz, ja sam nie wiem, na Boga; nagle zapragnąłem wszystkiego; jakby intuicja podpowiadała, że ​​dalsze pozostawanie w tym miejscu byłoby niebezpieczne.” „I jak nagle doszedłeś do wniosku, że ta formuła powinna składać się z...?” - „Szczerze mówiąc, sam nie wiem… Jeszcze dzień wcześniej łamałem sobie głowę, łamałem sobie głowę, ale nagle nagle do mnie dotarło: jakie to wszystko proste, wystarczy podłączyć te dwa współczynniki... Pewnie dlatego, że długo się nad tym zastanawiałem, dlatego intuicja podpowiadała...” Zatem w sytuacjach, w których „intuicja podpowiadała” ludzie – szczerze mówiąc – muszą powiedzieć, że nie znają prawdziwego źródła informacji, do których doszli, a to daje nam podstawy do stwierdzenia: a) Ta „intuicyjna” informacja nie dotarła do ich świadomości bezpośrednio ze świata zewnętrznego ani bezpośrednio z ich ciała, w przeciwnym razie wiedzieliby o źródle tej informacji. Informacja; b) bezpośrednim źródłem „intuicyjnej” informacji dla jej świadomości była jej podświadomość. Podsumowanie pośrednie: bezpośrednim źródłem „intuicyjnej” informacji dla świadomości jest podświadomość tej osoby. A potem kolejne, jeszcze ważniejsze pytanie: co z tym wszystkim te trzy rodzaje informacji „intuicyjnych” (opisane w tych trzech przykładach: o ropie, naukowcu…) trafiały do ​​ich podświadomości, jakie było ich źródło dla tej właśnie podświadomości Wiadomo (patrz artykuł „Podświadomość”? w książce „Wielka Encyklopedia Parapsychologii”), że źródłami informacji może być kilka podświadomych umysłów. Nie wymieniając tutaj wszystkich, zwrócimy uwagę jedynie na następujące: a) dla pierwszego przykładu źródłem informacji dla podświadomości naukowca była... jego własna świadomość: dużo o tym myślał, zastanawiał się nad tym, całkiem świadomie rozwiązał ten problem, tj. zoperował na nim informacje naukowe w swojej świadomości, a następnie przeszło to do jego podświadomości („wypartej”, jak mówią psychologowie) i oto wynik: powiedzmy, że we śnie (kiedy funkcjonuje tylko podświadomość) powstała idea układu okresowego substancji chemicznych (w D.I. Mendelejewie) elementy; lub - dla innej osoby - nie we śnie, ale w stanie senności; albo nie w stanie senności, ale w stanie relaksu... b) dla drugiego przykładu źródłem informacji dla podświadomości było środowisko zewnętrzne, czyli jego rozmówca, o którym miała nieprzychylne zdanie. Zanim ta opinia została zrealizowana, ta opinia pojawiła się w podświadomości (w przeciwnym razie osoba nie powiedziałaby: „Szczerze mówiąc, nie wiem, dlaczego mam o nim takie zdanie”). Jak ta opinia ukształtowała się w jego podświadomości? I wszystko jest bardzo proste: rozmawiając z tą osobą, widział takie rysy jego twarzy, które często widział u „złych” ludzi, widział, ale nie zdawał sobie sprawy (jego świadomość była zajęta rozmową); ponadto widział pewne gesty tej osoby, które również ocenił negatywnie, widział, ale – znowu – nie zdawał sobie z tego sprawy; dodatkowo słyszał od tej osoby takie zwroty, które również ocenił negatywnie, usłyszał, ale nie było wtedy czasu na myślenie o tym, a potem ta informacja została „zapomniana”, wyparta w podświadomości. A wszystkie te informacje znajdują się już w podświadomości człowieka, co oznacza, że ​​dana osoba o tym nie wie (ponieważ w każdym momencie wiemy tylko to, co jest w naszej świadomości, a czego w podświadomości nie wiemy) . Oznacza to, że w drugim przykładzie źródłem „intuicyjnej” informacji dla podświadomości było środowisko zewnętrzne (w odróżnieniu od pierwszego przykładu, gdzie źródłem dla podświadomościbyła świadomością tej samej osoby); c) jak w przypadku trzeciego przykładu (o rowie), to odpowiedź na pytanie: co było źródłem informacji dla podświadomości jest wyraźnie problematyczna. Myśl, która pojawiła się (w świadomości) - „musimy przenieść się w inne miejsce, pozostanie tutaj będzie niebezpieczne” - wyraźnie pojawiła się w podświadomości tej osoby (a nie z zewnątrz, bo według zeznań jego towarzysza nie było realnych zagrożeń z zewnątrz). Ale jak się tam dostała – ta informacja o przyszłym wydarzeniu, o przyszłym niebezpieczeństwie? Jak on mógł to wszystko przewidzieć? W końcu czym jest przewidywanie? I to jest proces pozyskiwania informacji o przyszłości (z przyszłości) nie w zwykły sposób, ale poprzez percepcję pozazmysłową, czyli z pominięciem znanych nam zmysłów (słuchu, wzroku...). Ale jak to się dzieje, jak ludzie otrzymują pozazmysłową informację o tym, co się stanie – są tu tylko przypuszczenia. A oto jedna z hipotez (choć ma ona podstawę do istnienia): źródłem informacji prekognitywnej jest pozaziemskie pole informacyjne. A teraz – kolejne podsumowanie Osoba intuicyjnie się czegoś nauczyła, „intuicyjna” informacja weszła do jego świadomości. Bezpośrednim źródłem „intuicyjnej” informacji dla świadomości tej osoby jest jej podświadomość. Bezpośrednim źródłem „intuicyjnej” informacji dla podświadomości może być w niektórych przypadkach sama świadomość tej osoby, w innych nasz świat fizyczny, w innych. pozaziemskie pole informacyjne. W tym przypadku informacja mogłaby przedostać się do podświadomości albo poprzez zwykłe narządy zmysłów (tj. za pomocą środków zmysłowych, jak w pierwszych dwóch przykładach), albo z pominięciem zwykłych narządów zmysłów (tj. za pomocą środków pozazmysłowych, jak w przykładzie). przykład trzeci). A teraz, po ujawnieniu mechanizmu pojawiania się „intuicyjnej” informacji, możemy przystąpić do definiowania samego pojęcia „intuicja”. W wyrażeniach „intuicja sugerowała (...nie zawiódł nas,... nie oszukał)” pojęcie to pełni rolę pewnego przedmiotu, z którego pochodzi pewna informacja („intuicja podpowiadała” – to znaczy ona, intuicja, była źródłem informacji). A następnie, biorąc pod uwagę wszystko, co powiedziano powyżej, istnieje podstawa dla tych wyrażeń, aby w tym kontekście postawić znak tożsamości pomiędzy pojęciami „intuicja” i „podświadomość” (dla zainteresowanych wyjaśnię: osoba ma tylko dwie sfery psychiki, które można nazwać repozytorium informacji - jest to jego świadomość, a dokładniej pole informacyjne świadomości i jego podświadomość, a dokładniej podświadome pole informacyjne, jeśli obiektem jest „intuicja”; jakie informacje docierają do świadomości danej osoby, wówczas logicznie rzecz biorąc, takim obiektem może być tylko podświadomość). I wtedy byłoby bardziej poprawne. Zamiast mówić „pod wpływem intuicji”, powiedz „pod wpływem podświadomości”. Ale! Przez wiele dziesięcioleci w naszym kraju słowa „podświadomy” i „nieświadomy” były po prostu zakazane (w skrajnych przypadkach były odrzucane: „Szerzycie tu burżuazyjne nauki!”). Ale zjawisko istnieje, więc trzeba je jakoś określić! I wtedy pojawia się zbawcza „intuicja” – i to nie ma związku ze znienawidzonym freudyzmem, a oznacza to samo. Dlatego zamiast niezwykłego „podświadomości” mówimy „pod wpływem intuicji”, nadając mu to samo znaczenie! Zatem jedną z definicji pojęcia „intuicja” jest podświadomość, a raczej podświadome pole informacyjne gdzie nieznane jest przechowywane i przetwarzane (na razie) ta osoba sama ma informacje, które pod pewnymi warunkami mogą być świadome, to znaczy mogą przejść z podświadomości do świadomości. Ale jeśli intuicja to to samo, co podświadomość, to co czy wyrażenie „ma dobrze rozwiniętą intuicję” oznacza „? Czy Twoja podświadomość jest dobrze rozwinięta? Czym zatem jest zła podświadomość? Nie, to nie działa w ten sposób. Musimy więc wrócić do pierwotnego wyrażenia i zadać pytanie: kiedy mówi się „on ma dobrą intuicję”? I tak się mówi, gdy człowiek dość często „intuicyjnie” coś czuje (jak ten w rowie). A „intuicyjnie odczuwalne” to nic innego jak świadomość informacji, które były wcześniej przechowywane w podświadomości i.