Van de auteur: Het artikel is op de website geplaatst. Hoe oud je nu ook bent, je was ooit beslist jonger. En zeker als je kind was. En daarom is er in ieder van ons, ongeacht leeftijd en status, een innerlijk deel dat het “Innerlijke Kind” wordt genoemd. Wie is ons Innerlijke Kind? Dit is het deel van onze persoonlijkheid dat herinneringen en alle informatie opslaat uit de tijd dat ieder van ons een kleine jongen of meisje was. Het is daar dat alle vreugde en verdriet uit de kindertijd, zorgen en angsten, verrassingen, ontdekkingen en indrukken, onze spontane reacties en het vermogen (of onvermogen) om onszelf te uiten, behouden blijven. Iemand die in contact staat met dit deel van zichzelf weet hoe dat moet laat openlijk emoties zien, laat je verrassen en creëer en creëer iets nieuws, ervaar en leer, voel en geniet, weet zijn "wensen" te bevredigen, verheug je over overwinningen en de resultaten van zijn werk. Het innerlijke kind is de bron van intuïtie, de bron van pure energie van creativiteit en creatie. Dit is ons vermogen om ‘ten volle’ te leven, echt, hier en nu (als je het vergeten bent, kijk dan naar je kinderen hoe ze elke dag leven). Daarom is het zo belangrijk om deze verbinding te behouden en in stand te houden. Mensen met heldere en prachtige herinneringen aan hun kindertijd hebben een zeer sterke hulpbron en voeding uit dit deel van hun onbewuste; zulke mensen hebben een sterke emotionele immuniteit, ze zijn in staat om dit gemakkelijk te doen. schakel van een negatieve golf naar positief, leer van verschillende situaties, vind nieuwe niet-standaard oplossingen en geniet van de kleine dingen. Zulke mensen worden ook wel optimisten genoemd of ze zeggen dat ze ‘speels’ leven, alles gaat gemakkelijk en alsof ‘van zichzelf’. Een psychologisch gezond Innerlijk Kind is natuurlijkheid, openheid, spontaniteit, spontaniteit, gezelligheid, optimisme, creativiteit, oprechtheid, voldoende eigenwaarde, vertrouwen in zichzelf en anderen, het vermogen om te accepteren en te delen, genereus te zijn met anderen, een positieve houding, het vermogen om emoties adequaat te uiten, zelfvertrouwen, liefde voor zichzelf en voor anderen en volledige acceptatie van zichzelf , zonder voorwaarden Psychologisch getraumatiseerd Intern Een kind is geslotenheid en achterdocht, angst, wantrouwen, lichtgeraaktheid, isolatie, de aanwezigheid van angsten, ongezelligheid (niet te verwarren met aangeboren temperamentvolle kenmerken), bescheidenheid, pathologische schuldgevoelens, rechtvaardiging voor zichzelf, onvermogen om zichzelf te uiten en emoties te uiten, angst voor evaluatie en kritiek, maar tegelijkertijd acute kritiek op zichzelf en zelfs meer op anderen, hulpeloosheid, laag of juist hoog zelfbeeld, onvermogen om zich voor anderen te wenden hulp, weerloosheid, het “tiran/slachtoffer”-complex, etc. Het is heel belangrijk dat dit deel van de persoonlijkheid, dat het “Innerlijke Kind” wordt genoemd, gezond was en dat de persoon voortdurend in contact stond met dit deel van zichzelf . Gezond contact maakt het leven veel gemakkelijker, helpt je snel over te schakelen van een negatieve toestand naar een positieve, in plaats van stil te staan ​​bij grieven, je partner te ontmoeten en relaties op te bouwen op basis van de positie “jij voelt je goed en ik voel me goed”, vind snel niet- standaardoplossingen in onverwachte situaties, minder stress ervaren en vooral geen last hebben van schaamte- en schuldgevoelens. Als je kinderen observeert, hebben ze nog niet de gewoonte om doelbewust langdurig ‘vast te blijven zitten’ in hun verdriet. Zodra iets anders, interessanters, in hun aandachtsgebied komt, laten ze zich er meteen door meeslepen en vergeten ze al wat hen 5 minuten geleden van streek maakte. Dit is hoe hun aard werkt: ze hebben geen tijd om kostbare levensminuten te verspillen aan verdriet (in tegenstelling tot veel volwassenen), omdat er zoveel interessante dingen in de wereld zijn die ze willen weten, aanraken, onderzoeken, voelen, verpletteren, proeven . Deze kwaliteit - schakelen - is zeer waardevol, en als een persoon deze op volwassen leeftijd kan behouden, zal het hem helpen zich als individu te ontwikkelen, maar deze keer bewust. Maar er is één voorbehoud: kinderen zijn nergens verantwoordelijk voor. Gewoon omdat zijkinderen! Zowel qua status als qua leeftijd is dat niet de bedoeling, en dat is normaal. In de beginfase van zijn ontwikkeling is het belangrijk dat een kind de wereld verkent zonder na te denken “waarom?” en waarom?" (vooral omdat deze vragen op een bepaald moment natuurlijk in zijn vocabulaire voorkomen). Bij een gezond, volwaardig kind is de wereld van gevoelens en verlangens leidend in zijn ontwikkeling. Voor een volwassene is het niet alleen belangrijk om te willen en te verlangen, maar ook om zich bewust te zijn van zijn daden en woorden als hun gevolgen. Dat wil zeggen, voordat u iets zegt of doet, moet u zelf begrijpen: "Waarom zeg of doe ik dit?" Dit helpt bij het ontwikkelen van zo’n belangrijke kwaliteit als verantwoordelijkheid, wat een belangrijk criterium is voor de psychologische volwassenheid van een persoon. Iemand die zich zelfs in het volwassen leven alleen laat leiden door zijn ‘wensen’, blijft psychologisch onvolwassen, dat wil zeggen infantiel. Hij weet niet alleen niet hoe hij verantwoordelijkheid moet nemen, hij is er ook bang voor, dus vermijdt hij deze op alle mogelijke manieren of schuift deze op anderen af. Psychologische onvolwassenheid manifesteert zich op verschillende manieren: een persoon neemt bijvoorbeeld niets serieus situaties waarin een bewuste, evenwichtige beslissing vereist is, lacht hij het weg als hij de verantwoordelijkheid moet nemen, negeert de grofheid van anderen en doet alsof er niets bijzonders is gebeurd. Zulke mensen maken zelden plannen voor de toekomst, leven van dag tot dag, geven er de voorkeur aan niet te veel op zich te nemen en “zich niet met problemen bezig te houden”, ze proberen nogmaals “hun hoofd naar beneden te houden”, geen initiatief te tonen, en tevreden zijn met wat ze hebben. In ernstige situaties die een duidelijke beslissing vereisen, geven ze er de voorkeur aan dat de beslissing door iemand anders wordt genomen; ze geven gemakkelijk het voorrecht over en kiezen een meer passieve positie. Zulke mensen verzinnen vaak excuses, net als kleine kinderen, verontschuldigen zich, zijn ergens bang voor of schamen zich. Van zulke mensen wordt gezegd dat ze onbetrouwbaar, onverantwoordelijk en moeilijk in de omgang zijn vanwege hun buitensporige lichtzinnigheid en ‘kinderachtigheid’. Misschien zouden ze graag iets willen veranderen, maar vaak ontbreekt het hen aan innerlijke vastberadenheid, omdat in zulke mensen een klein kind ‘leeft’ dat ‘gewend is’ te denken: ‘Waarom zou ik iets doen of mezelf uitdrukken? Niemand heeft mij toch nodig, ze zullen toch niet van mij houden...' De andere kant manifesteert zich in overmatige assertiviteit en starheid, in een pijnlijk verlangen naar leiderschap en dominantie, in het verdedigen van iemands gelijkheid 'met de haak of met de boef'. Zulke mensen wachten daarentegen niet op hun beurt, maar gaan door, bereiken hun doel en negeren algemeen aanvaarde regels en normen. Een veelgebruikt instrument van zulke mensen is grofheid en agressie jegens anderen. Tegelijkertijd houden ze ervan om beledigd te worden en anderen de schuld te geven van hun mislukkingen. Ze willen zichzelf zo graag tegen alles beschermen dat ze vaak plannen voor de lange termijn maken, en dan boos worden en extreme stress ervaren omdat in de regel niet alles gaat zoals ze wilden, en het verlies van het vermogen om controle te verliezen erg eng is voor hen. Zulke mensen zijn te serieus, ze ontspannen zelden, 'kinderachtige onzin' in de vorm van oprechte emoties en gevoelens is hen vreemd en onbegrijpelijk. Op het eerste gezicht kunnen zulke mensen een bedrieglijke indruk wekken van een sterke en zelfverzekerde aard. Maar in feite is dergelijk gedrag ook een teken van psychologische onvolwassenheid. In zo iemand ‘leeft’ een klein kind dat bang is om alleen gelaten te worden, bang om zijn gevoeligheid te tonen, bang dat anderen dit als zijn zwakte zullen beschouwen en hem zullen bespotten, bang om onopgemerkt en verlaten te blijven. De interne houding van dit soort mensen klinkt ongeveer zo: "Als ik mezelf niet uitdruk en mezelf niet laat zien, zullen anderen niet merken dat ik besta en zullen ze niet van me houden..." De eeuwige vraag - Wat te doen doen? Er moet alles met mate zijn - zowel kinderachtigheid als volwassenheid. Wat moet je doen als je ‘gaten’ constateert in de integriteit van je innerlijke kinddeel? Eerst moet je een verbinding tot stand brengen met je Innerlijke Kind en dit kan op verschillende manieren worden gedaan. De eenvoudigste is om vaker te doen wat kinderen graag doen, en wat volwassenen steeds minder doen. Elk type is hiervoor geschikt