Mijn belangrijkste verzoek bij een bezoek aan een psycholoog na mijn ziekte (en bij mij is de diagnose schizofrenie gesteld) was zelfvertrouwen. Over het algemeen stopte ik niet met denken en begreep ik in wat voor een diep gat de ziekte me had geworpen: het was eng om alleen maar met normale mensen te communiceren. Na een ziekte bevind je je in een zonovergoten woestijn - er is niemand in de buurt, maar je begrijpt dat je verder moet leven. En hoe dit te doen? Veel later kwam ik deze oefening "Kaart van zelfvertrouwen" tegen: teken jezelf, een klein persoon, en schrijf rond de kenmerken die je jezelf geeft. Dit geeft een duidelijk beeld van hoe je voor jezelf bent - en welke richting je verder op moet. Nadat - als de kenmerken zijn opgeschreven - kiezen we de gewenste en ongewenste. We moeten hiermee aan de slag: de wenselijke kanten ontwikkelen en de ongewenste kanten accepteren (of bestrijden). Deze oefening heeft mij veel geholpen: ik heb nuchter mijn sterke en zwakke punten beoordeeld en besefte dat ik verder kan met mijn leven. In het begin moest ik elke dag plannen en mezelf bedanken als de dag een succes was, maar ook niet te veel uitschelden als alles niet lukte. Over het algemeen is zelfliefde de hoeksteen van zelfvertrouwen; dit is het belangrijkste dat ieder mens zou moeten hebben. Liefde en zelfrespect. Neem wat de oefening betreft de tijd om op te schrijven hoe u zich wilt ontwikkelen of, integendeel, een kenmerk van uw persoonlijkheid wilt verwijderen. Maar je moet niet te veel van jezelf ‘verwijderen’. Ik ben bijvoorbeeld van nature verlegen - en ik heb lang met deze karaktereigenschap geworsteld totdat ik besefte dat ik zelf liever geen parvenu's ben - maar verlegen mensen lijken mij vriendelijker en interessanter; Wees daarom niet te snel – kijk goed naar het beeld dat je hebt – en je zult begrijpen in welke richting je moet gaan om jezelf zoveel mogelijk te begrijpen en lief te hebben. Over het algemeen brengt elke ziekte iets nieuws met zich mee levensvisie op iemands leven, en ik kan met vertrouwen zeggen dat ik tijdens schizofrenie mijn eigen leven veel meer ben gaan waarderen en meer over mezelf heb geleerd. Niets wordt voor niets gegeven, maar als je medelijden met jezelf hebt – of jezelf opgeeft – dan kun je de smaak en vreugde van het leven verliezen. Ik vergeet nooit dat we één leven hebben, en ik ben dankbaar voor de mensen van wie ik hou in de buurt en voor het feit dat God mij een tweede kans in het leven heeft gegeven. Ik wens je zelfliefde! En als u te maken heeft met een ernstige psychische aandoening, neem dan contact op!