Van de auteur: Ziekte, wat is het, waar komt het vandaan, en vooral: waarom en waarom worden we ziek? Het bestuderen van het bewustzijn en het onderbewustzijn van Als persoon kwam ik tot de conclusie dat mensen communiceren met de omgevingsrealiteit, tenminste op twee niveaus: bewust en onbewust. En ieder van ons houdt zich bewust niet rechtstreeks bezig met de WERELD, maar met een of ander model van de WERELD. Terwijl het onderbewustzijn de Werkelijkheid waarneemt zoals die is, is ons onderbewustzijn een grote illusionist, die, volgens de toepasselijke regels, een grote illusie voor ons opbouwt. Hij creëert onze wereld preciezer - een kleine wereld, beschermt ons tegen de chaos van het universum en selecteert voor onze perceptie alleen wat hij noodzakelijk en veilig acht. Maar door creatieve en beschermende functies uit te voeren, werd hij voor velen onvrijwillig een gevangenbewaarder. Het is tenslotte onze geest die ons niet toestaat de grenzen van de geschapen wereld te overschrijden. Hij bedenkt voortdurend verschillende trucs, waarbij hij vaak angst gebruikt om ons ervan te overtuigen dat de illusie die hij ons presenteert de REALITEIT zelf is. Met andere woorden: ieder mens leeft in zijn eigen wereld en creëert zijn eigen unieke wereld. Ieder van ons construeert vanaf onze geboorte, onder invloed van ouders, volwassenen, leraren en de omgeving, onze eigen realiteit, onze eigen wereld. Als u kinderen heeft, onthoud dan hoe u uw beschrijving van de wereld aan hen hebt opgelegd, hen hebt uitgelegd wat slecht en goed is, wat wel en niet kan worden gedaan. Grootouders, leraren en andere volwassenen deden hetzelfde met hen. Als resultaat vormde uw kind zijn eigen BESCHRIJVING VAN DE WERELD, die in sommige opzichten vergelijkbaar en in sommige opzichten verschillend is van die van u. En je ouders deden hetzelfde met jou. En alle mensen zijn bij dit proces betrokken. En er kan niet worden gezegd of het goed of slecht is dat we van kinds af aan hebben geleerd de REALITEIT op een speciale, ‘menselijke’ manier waar te nemen. Dit proces is eenvoudigweg noodzakelijk omdat we ons rustiger voelen door erbij betrokken te zijn. Maar we worden zo meegesleept door deze activiteit dat we één voor de hand liggende waarheid vergeten: er is een enorm verschil tussen de REALITEIT zelf en onze wereld Sinds onze kindertijd creëren we een model van de WERELD, een model van de REALITEIT, waarin we leven ons hele leven, in een poging dit model op de een of andere manier te verbeteren. En er zijn geen slechte of goede modellen. De vraag is hoe levensvatbaar en bruikbaar het model is. Aan de ene kant helpt ons model ons te genieten van alle voordelen die de menselijke beschaving gedurende vele eeuwen heeft verzameld, en aan de andere kant creëert het beperkingen, waardoor onze overtuiging wordt versterkt dat ons verre van perfecte model de werkelijkheid zelf is. En dit zelfbedrog brengt ons ver van de REALITEIT en geeft aanleiding tot een staat van ontevredenheid. Er is één paradox: we leven tenslotte echt in de REALITEIT en nemen het onbewust waar zoals het is - als iets moois, onbegrijpelijks, onkenbaars, maar wij. zijn zich alleen bewust van een model van deze Realiteit, aan de creatie waarvan we al ons leven en onze energie besteden. Er zijn veel manieren om dit te laten zien. Maar laten we eerst enkele conclusies trekken. Dus: 1) het universum (werkelijkheid, werkelijkheid, God, wereld) is een onbegrijpelijke kracht, energie die bewustzijn heeft; 2) menselijk bewustzijn is slechts een deel van het universele, goddelijke bewustzijn; de wereld is onbegrijpelijk en mysterieus, en een persoon moet de wereld en zichzelf als een mysterie behandelen; 4) ons onderbewustzijn creëert een model van de wereld waarin ons bewustzijn leeft. Met andere woorden, ons bewustzijn speelt de rol van waarnemer en beoordelaar van de gebeurtenissen die ons onderbewustzijn ons biedt. De wereld is een mysterie. En wat je op dit moment voor je ziet, is niet alles wat hier is. Er is zoveel meer in de wereld... Het is werkelijk oneindig op elk punt. Daarom zijn pogingen om iets voor jezelf te verduidelijken in feite slechts pogingen om van een bepaald aspect van de wereld iets vertrouwds en gebruikelijks te maken. Jij en ik zijn hier, in de wereld die je echt noemt, alleen omdat we die allebei kennen. Je kent de wereld van macht niet en bent daarom niet in staat er een vertrouwde van te maken.foto.K. Castaneda. Reis naar IxtlanDe basiswet van het leven is het handhaven van een dynamisch evenwicht, of homeostase. En elk levend organisme streeft, in overeenstemming met de interne levenswet, naar homeostase. Deze wet geldt vanaf de eerste levensdagen van elk levend wezen. Deze balans van levensprocessen moet constant en onder alle omstandigheden worden uitgevoerd. Een levend organisme wordt blootgesteld aan de externe invloed van de Werkelijkheid, het Bestaan. En hij reageert op deze invloed (dit onderscheidt in feite de levenden van de doden). Een gezond lichaam is een organisme waarin harmonie of dynamisch evenwicht heerst. Natuurlijk is het niet zo eenvoudig om de harmonie te handhaven in moderne levensomstandigheden. Ziekte is een signaal van onbalans. Zenuwuiteinden laten ons weten dat er op een bepaalde plek in ons lichaam iets misgaat. Pijn is gewoon een gezonde zenuwreactie die ons wil vertellen: “Hé lieverd, er is iets waar je op moet letten.” En als iemand niet goed oplet of de pijn verdooft met pillen, zal het onderbewustzijn van de persoon de pijn sterker maken. Op deze manier toont het onderbewustzijn, met behulp van een signaal zoals pijn, zijn bezorgdheid voor ons en streeft het een bepaald positief doel na: ons vertellen dat er iets mis is. Behandel uw ziekte daarom met respect. Voordat u begint met genezen, moet u in het algemeen uw houding ten opzichte van de ziekte veranderen. Beschouw ziekte nooit als iets slechts, ook al is de ziekte fataal. Vergeet niet dat deze ziekte is veroorzaakt door uw onderbewustzijn, dat altijd en overal voor u zorgt. Dit betekent dat er goede redenen voor waren. Haast je niet om je lichaam en je ziekte uit te schelden. Stop met vechten tegen de ziekte. Integendeel, dank God, je onderbewustzijn voor deze ziekte. Dank de ziekte zelf. Zelfs als het vreemd klinkt, doe het dan. De moderne orthodoxe geneeskunde geneest mensen niet juist omdat ze de ziekte bestrijden. Dat wil zeggen, ze probeert het te onderdrukken of de gevolgen te elimineren. En de redenen blijven diep in het onderbewustzijn en zetten hun destructieve effect voort. Het volgende beeld komt naar voren: het onderbewustzijn creëert een ziekte als een signaal voor onze bewuste geest, dat wil zeggen, het probeert ons bepaalde informatie in zijn taal te vertellen, en we gaan naar. de dokter en overstem dit signaal met pillen. Het blijkt dat we met onszelf vechten en zelfs sterkere en duurdere middelen kiezen voor deze strijd. Absurd?! De taak van de dokter is niet om zich met het lichaam te bemoeien en de reacties ervan niet te onderdrukken, maar om de ‘innerlijke dokter’ te helpen. Een denkende arts zal de zelfgenezing intensiveren. Denk er eens over na: zelfgenezing. Je lichaam zelf streeft naar balans. Je hoeft hem alleen maar hierbij te helpen. Dus waarom kruip jij niet in de rol van deze assistent? Ieder van ons heeft zijn eigen ‘innerlijke dokter’. In onze cultuur is het gebruikelijk om ziekte als iets kwaadaardigs te beschouwen, als iets waar we geen controle over hebben, en om de oorzaken van het optreden ervan ergens buiten de deur te zoeken. Dit maakt het mogelijk om een ​​zeer comfortabele positie in te nemen: “Ik ben niet verantwoordelijk voor mijn ziekten. Laat de artsen het probleem oplossen.” Welnu, als iemand geen verantwoordelijkheid voor zijn ziekten wil nemen, worden ze ongeneeslijk of veranderen ze in elkaar. Dan begint zo iemand de omstandigheden, slecht weer, familieleden, mensen in het algemeen, werk, artsen de schuld te geven. En dit is in plaats van naar binnen te keren en jezelf te helpen. Laten we nu eens kijken naar de houding ten opzichte van de ziekte en de patiënt vanuit het perspectief van de moderne geneeskunde. Artsen stellen eerst een diagnose, dat wil zeggen dat ze de ziekte een naam en label geven. En dan helpen ze de ziekte te onderdrukken met medicijnen. Natuurlijk verlichten ze het lijden, maar de oorzaak blijft onopgelost en de ziekte neemt een chronische vorm aan of gaat van het ene orgaan naar het andere over. Dat wil zeggen, artsen geven de patiënt een soort krukken, dit zijn medicijnen, en leren hem ermee te leven. De moderne geneeskunde is een theater van het absurde! De functie van een arts is om iemand aan te passen aan een bepaalde sjabloondiagnose en hem vervolgens het bijbehorende sjabloon te geven.