Van de auteur: Tegenwoordig praten ze vaak over de familiecrisis. Maar een crisis is altijd een overgangsperiode. Wat staat ons te wachten aan de horizon? Welke kansen biedt een gezinscrisis? Over de crisis van het gezin als manier van samenleven tussen mensen wordt tegenwoordig met benijdenswaardige regelmaat gesproken. Er worden overigens verschillende conclusies uit dit proefschrift getrokken. Iemand applaudisseert en zegt dat het gezin een overblijfsel uit het verleden is, iemand roept angstig op tot een terugkeer naar traditionele waarden die zullen helpen de status quo te herstellen, iemand stelt voor om in het huwelijk over te stappen van de taal van gevoelens naar de taal van pragmatisme, waardoor relaties transparant en wederzijds voordelig maken. Over het algemeen wil iedereen iets doen zonder te begrijpen wat er gebeurt, ze bieden recepten aan zonder de diagnose te kennen. En wat komt er uiteindelijk op neer? De laatste tijd is het gezin niet langer een voorwaarde voor het voortbestaan ​​van de mens. In alledaagse en sociaal-economische termen kunnen vrouwen en mannen volledig zonder elkaar bestaan. Ja, samen is het veiliger en makkelijker, prettiger, maar gescheiden zijn is ook draaglijk. Het is niet nodig om met iemand rekening te houden en iemands problemen op te lossen. Zelfs de kwestie van het krijgen van kinderen kan tegenwoordig door middel van medische technologie worden opgelost buiten het huwelijk en zelfs de geslachtsgemeenschap. We kunnen concluderen dat de verbetering van de levenskwaliteit van mensen veel externe steunpunten waarop het instituut van het gezin berustte, teniet heeft gedaan. En als we plotseling gezinnen uit het verleden als voorbeeld willen noemen, dan zijn mensen daarin veel vaker behoed voor wanhoop dan voor grote liefde ware betekenis van familie. Simpel gezegd: de betekenis van intimiteit tussen een man en een vrouw in omstandigheden van wederzijdse verplichtingen. Ik zal categorisch zijn: zonder toewijding is er geen diepgang in een relatie. Ik geloof hier niet in, omdat elke gezonde relatie de kruising is van liefde en verantwoordelijkheid. Misschien zullen liefhebbers van biologische modellen nu opstaan ​​en zeggen dat mensen slechts dieren zijn, polygame wezens en dat intimiteit slechts een eufemisme is voor seksualiteit. Alleen het gevoel van verwantschap, steun, behoefte aan elkaar, acceptatie, altruïsme en anderen, vanuit biologisch oogpunt, absurditeit, bewijzen mij dat mens zijn niet hetzelfde is als een beest zijn, zelfs complex. Het is precies de bestialiteit in genderverhoudingen die zo groot is geworden dat zelfs een eerste-klasser begrijpt dat dit niet de ware aard van de mens is, maar spirituele losbandigheid. Dit gebeurt altijd nadat het externe raamwerk verloren is gegaan. En dat is wat ze nodig hebben: de frames. Maar relaties zullen pas draaglijk worden als iemand de persoonlijke verantwoordelijkheid voor zijn leven begint te nemen, totdat hij, zij het met vertraging, de waarde begrijpt van liefhebben en bemind worden. Dit zijn geen loze woorden voor iemand die weet hoe hij zich moet voelen. En we weten hoe we alles moeten voelen. De vraag rijst: "Hoe moeten we kinderen in een gezinscrisis opvoeden, niet als emotioneel gehandicapt, maar als degenen die in staat zijn lief te hebben en hechte relaties te hebben, waarbij ze zich de moeilijkheid van intimiteit realiseren?" Het antwoord is heel eenvoudig: zelf oprechtheid leren, voor mezelf uitzoeken wat de waarde van familie voor mij persoonlijk is. Er zijn geen universele waarden en regels, en dat is geweldig. Er opent zich een mogelijkheid voor samenwerking en het afstemmen van relaties op de individualiteit van echtgenoten en kinderen. Daarom beginnen gezonde relaties met respect voor jezelf en de ander, en de wens om risico's te nemen. Ja, openheid en oprechtheid brengen kwetsbaarheid met zich mee, maar als we niet leren open en oprecht te zijn, zal het leven in het gezin een hypocriete kwelling zijn. Ik denk dat het de moeite waard is om een ​​risico te nemen om een ​​geliefde te vinden in deze niet altijd vriendelijke wereld.