In het eerste deel, dat ik aanbeveel om mee te beginnen, hadden we het over het feit dat het, zoals de ervaring heeft geleerd, sneller, gemakkelijker en effectiever is om je problemen samen op te lossen met iemand anders dan zelfs alleen een ervaren psycholoog Zoals Larisa Bandura in een van haar artikelen op onze website schreef: naast een specialist zal het probleem sneller en efficiënter worden opgelost en op een meer veelzijdige, omvangrijke manier in het hoofd worden gepresenteerd. manier, die op zijn beurt verschillende opties (keuzes) geeft om het probleem op te lossen. En keuze maakt, zoals we weten, een persoon vrij, zelfs als hij zich in een moeilijke levenssituatie bevindt. Zelfs als een psycholoog enige moeilijkheden in zijn leven heeft, dan is dit zijn complexiteit in zijn leven, en niet de complexiteit van de cliënt. Ik zal nogmaals zeggen (zie deel 1) dat een psycholoog beschikt over zijn kennis, zijn ervaring, zijn professionaliteit en de hulp van collega's die een beslissende invloed zullen hebben bij het helpen van de cliënt in zijn moeilijke situatie. De psycholoog kan en moet zelfs vaak een beroep doen een ander is een psycholoog, niet alleen als hij zichzelf beter wil leren kennen of zijn problemen wil begrijpen, maar ook als hij met cliënten werkt. Dit kan vanuit het oogpunt van preventie als het ware belangrijk en nuttig zijn: “Zie ik de situatie van de cliënt goed? Heb ik te maken met hetzelfde probleem of is het probleem iets anders? Kies ik de juiste tactiek en strategie als ik met deze persoon werk? enzovoort.". Het helpt altijd om een ​​professioneel perspectief van buitenaf te krijgen. Het is zelfs aan te raden om supervisie aan te vragen als de psycholoog absoluut zeker weet wat hij doet. Plotseling merkt hij, net in dit geval, niets, en misschien laat zijn ietwat buitensporige zelfvertrouwen hem in de steek. Er zijn ook moeilijke gevallen waarin zelfs de meest geavanceerde psychologen iets niet volledig begrijpen om effectiever te zijn in hun werk, zijn ze gedwongen advies in te winnen bij collega's. Ik zou aanvullend willen benadrukken dat het vragen om hulp, zoals besproken in het eerste en in dit tweede deel, helemaal niet betekent dat de psycholoog dat niet doet. begrijpt zichzelf of weet niet goed genoeg hoe hij met cliënten moet omgaan als hij om hulp vraagt. Hij begrijpt zichzelf en zijn moeilijke situaties en weet hoe hij met klanten moet werken. Alleen met ondersteuning kan dit sneller en efficiënter. Ja, en op de een of andere manier is het vaak prettiger en vreugdevoller om dit allemaal met iemand te doen, dan alleen. En zoals ze zeggen in een spreekwoord dat iedereen kent: één hoofd is goed, maar twee zijn beter. En ook als een psycholoog, of wie dan ook, hulp zoekt in een situatie waarin hij het niet snel alleen aankan, spreekt hij alleen maar. van zijn “uitwerking”, waarover hij hulp kan aanvaarden, zijn onvolkomenheden kan toegeven en zich er niet voor hoeft te schamen, er niet bang voor hoeft te zijn, op een ander kan leunen en zijn steun kan aanvaarden. Dit is natuurlijk een waardevolle hulpbron, zowel voor de psycholoog zelf als voor degene die zich tot hem wendt voor hulp. In dit geval wordt de psycholoog immers niet alleen effectiever in zijn werk, maar kan hij ook zijn vermogen om hulp te accepteren met de cliënt delen. Het is geweldig dat we niet alleen zijn en steun kunnen krijgen als dat nodig is!