Van de auteur: Een schets van de afstandscursus “Ontwikkeling van bewuste aandacht” werd gepubliceerd op mijn blog “Denkfouten of gesprekken voor bewustzijn” DAG 1. Olga: Ik gebruik vaak manipulatie om om uit een voor mij onaangename of ongemakkelijke situatie te komen. Tatyana: Dit is een excuus. Olga, begrijp niet dat ik je probeer te beoordelen, ik maak ook gebruik van manipulatie als ik begrijp dat iets op deze manier sneller kan worden opgelost en dat is normaal. De vraag is: ben je je hiervan bewust of niet? Olga: Hier begrijp ik het op deze manier: als ik manipuleer, begrijp ik dat de persoon de achterstand niet inhaalt. In de meeste gevallen... Dit betekent dat ik mezelf al slimmer vind. Er waren momenten dat ik ergens niet over wilde praten of iets wilde verbergen, ik nam ook mijn toevlucht tot manipulatie. Tatyana: De andere kant van manipulatie is dat je jezelf als slimmer beschouwt, een persoon voelt het. Als hij het daarmee eens is, is er geen probleem. En als hij het er niet mee eens is, maar er niet over praat, maar hij voelt het zeker, dan protesteert hij onbewust tegen jou. Olga: Ik dacht eigenlijk dat onze communicatie met het parlementslid begon met manipulatie. Ik wilde opzettelijk goed overkomen, speelde met hem mee, prees hem en zo, het is waarschijnlijk... er was angst en een verlangen om bij hem te blijven. Tatjana: Met het verlangen om goed te zijn, is het hetzelfde, verwachten ze je moet altijd goed zijn, en als dit op een gegeven moment niet klopt, dan komen er meteen verwijten. Er is geen interactie met jou, maar met jouw beeld van jou, vandaar het misverstand. Olga: Ja, ik had problemen met MCH die verband hielden met mijn beeld, en niet met mij. Helemaal aan het begin van de communicatie besteedde ik veel aandacht aan hem en dit ging ten koste van mijn kind. Na een tijdje verscheen er spanning, ik kon niet de hele tijd bij hem zijn. Ik durfde dit niet meteen te bespreken, en alles bleef zoals het was. Als gevolg daarvan wilde ik helemaal niet meer met hem uitgaan, en het kostte veel tijd om mijn verlangen uit te leggen en terug te geven. Zie je nu dat dit de prijs van manipulatie is - ik wilde niet meer met Olga uitgaan? Ja, ik begrijp het... Ik heb het lang geleden gezien. De prijs van deze manipulatie: soms wil ik deze relatie beëindigen. En zulke gedachten komen af ​​en toe in mij op. Tatyana: En? Olga: Toen gingen ze terug... Tatyana: Denk je dat deze gedachten je nog steeds zullen storen? Olga: Natuurlijk zullen ze dat altijd denken op een gegeven moment om zich te verenigen, en nu zoek ik alleen maar naar excuses. De situatie is zodanig dat mijn vriend soms gewoon de aandacht van mij opeist als we elkaar niet vaak kunnen ontmoeten. Als ik veel vrije tijd heb, schrijf ik hem een ​​sms, bel hem 's ochtends, enz. Maar het gebeurt dat er geen tijd voor hem is, er is veel werk, het kind wordt ziek. En hij is erg beledigd. Hij zegt dat ik hem helemaal vergeten ben en zo (ook manipulatie). Dan ben ik niet meer in de stemming, voor de show begin ik sms'jes te schrijven en zo... Tatjana: Realiseer je je dat je zelf zo'n relatie hebt opgebouwd. Olga: Ja, ik zie het nu. Ik begrijp. Voorheen was ik volledig bewusteloos. Tatjana: Oké, laten we nu eens nadenken over wat voor soort relatie je wilt. Olga: Oh, natuurlijk wil ik dat alles open en duidelijk is. En dan komt er een soort stop in het spel. Je moet jezelf eerst openstellen, maar het is eng... Tatyana: Eng wat? Olga: Dat er iets zal moeten veranderen, en verandering is altijd eng. Ik zeg tenslotte niet tegen MCH dat het niet lijkt alsof ik dat niet doe wil zich niet meer verenigen. Maar hij wil wel... en zo. Hoewel ook hier, het is maar hoe je het bekijkt. Als alles open en duidelijk is, wil ik het misschien nog een keer. Tatyana: Kijk, je hebt al een bepaalde ervaring die je niet tot het gewenste resultaat heeft geleid. Is dat zo? Olga: Ja. Tatjana: Zou er iets nog erger kunnen zijn dan het nu is? Olga: Nou, het zal zeker niet erger zijn. Ik ben deze wedstrijden zo beu, toen ik het allemaal van buitenaf zag, walgde ik echt. Soms hebben we gewoon een soort concurrentie met hem: wie is beter, wie heeft gelijk, wie is slimmer. Ik begrijp niet waarom ik niet met anderen concurreer, maar met hem wil ik altijd iets bewijzen. Het belangrijkste is dat ik niet begrijp waarom dit allemaal in onze communicatie staat. Ik dacht deze twee dagen na en besefte dat de manier waaropmanipulatie kwam heel nauw in onze relatie. Tatyana: Waarom dan angst? Je doet het anders en krijgt óf wat je al hebt (de wens om uit elkaar te gaan), óf iets nieuws. Olga: Nou, eigenlijk is het logisch. Dit zijn al mijn oude onbewuste gewoonten. Ikzelf, toen ik op een dag uit elkaar wilde gaan, besloot zomaar. Ik voelde zo'n opluchting. Tatyana: Nou, ik heb al ervaring. Laten we het nemen om ons van angst te bevrijden. Olga: Ik neem het met plezier. Ergens onbewust is er de angst om met rust gelaten te worden... MCH helpt mij echt (ook een soort manipulatie). Tatyana: Maak nu een keuze tussen “niet alleen gelaten worden en alles verdragen zoals het is” en “Ik creëer zelf de relaties die ik verdien (ik wil).” Olga: Ik creëer zelf de relaties die ik verdien. Wat geeft jou het meeste stress in je relatie met de MC? Olga: Het is dit competitieve element dat jou stress geeft. Tatyana: Wat moet er gedaan worden om het competitieve element te verwijderen? Olga: Stop met jezelf te concurreren? , stop met de competitie Olga: Nee, ik zal begrijpen hoe... Tatyana: Laten we nu eens nadenken over hoe. Om dit te doen, onthoud hoe je wedstrijden beginnen. Olga: Feit is dat het ergens diep in mij zit... Dus ik begrijp met mijn verstand dat er geen behoefte is aan wedstrijden, maar blijkbaar is er geen volledig bewustzijn. Ergens binnen is het alsof iemand mij allerlei onzin influistert. Tatjana: Olga, laten we constructief zijn: vraag en antwoord. Goed? Olga: Ja. Tatyana: Is er een voorbeeld van het begin van interactie wanneer er concurrentie ontstaat. Olga: Een voorbeeld van mijn kant. Gisteren zegt hij dat hij de hele dag met zijn kind naar tekenfilms heeft gekeken. En ik kom gewoon in de verleiding om horror-horror te tonen. Uiteindelijk zei ze: waarom niet tekenen en lezen? Ik hoef tenslotte niets te zeggen, het is maar een wasbeurt... Ik vind het niet leuk. Laten we nu eens nadenken over wat je eigenlijk doet en wat je hem eigenlijk hebt verteld (wat de subtekst was). Olga: Nou, zegt hij, hij is het beu om de hele dag niets te doen, een paar vreselijke tekenfilms. En ik vraag: waarom tekenfilms en niets doen? Je kunt lezen, spelen, tekenen... Ik zei het normaal, als een soort hint. Het zijn mijn innerlijke gedachten waar ik niet van hou. Hij zit bijvoorbeeld de hele dag bij het kind en kijkt naar tekenfilms, nee, om te studeren... Ik heb zulke oordelen van mij al lang opgemerkt, het lijkt erop dat ik boven hem sta: Olga, lees de vraag aandachtig: wat heb je eigenlijk gedaan vertel het hem (wat was de subtekst) Olga: En er was zo'n subtekst dat als ik met een kind zit, ik liever tijd met hem doorbreng. Tatyana: Zo van, ben je nergens goed voor? Of iets anders? Olga: Nou, het is niet dat je nergens voor geschikt bent, maar ze zeggen: leer van mij. Tatjana: Wat voor soort ontkenning zat er in jouw woorden? Jij bent. Denk je dat echt? Olga: Op sommige momenten - ja. Wil je hem opnieuw maken of vernederen? (Pauze). Het gebeurt in beide richtingen. Tatyana: Kunnen we anderen veranderen? Olga: Natuurlijk niet. Dus, vernederen? Tatyana: We kunnen anderen veranderen als we dat willen, maar om ze te veranderen... Wat krijg je als je hem vernedert? Waarom heb je dit nodig? Olga: Ik begrijp het zelf niet. Ik verhoog waarschijnlijk mijn belang dankzij hem. Ik vink bijvoorbeeld meteen aan dat ik beter met een kind werk (naar mijn mening). (Pauze). Waarschijnlijk beschouw ik mezelf niet altijd als een betrouwbare ouder en vestig ik mezelf ten koste van hem. Iemand anders is onbetrouwbaarder :-) Tatyana: Wat voel je nu? Olga: Een soort beklemming. Ik denk dat ik de spijker op de kop sloeg. Ik zal dit zeggen: het is niet helemaal prettig. Tatyana: Het blijkt dat je wegrent voor een soort kennis over jezelf die onaangenaam voor je is, anderen de schuld geven? taak voor morgen: onthoud de gevallen waarin u geen betrouwbare ouder was. Jouw taak is niet om de schuld op je te nemen, maar om ze te overdrijven, of beter gezegd: schrijf me een verhaal in overdreven vorm - wat een slechte moeder ben je. Is de taak duidelijk? Olga: Schrijf alles, vanaf het begin van het ouderschap Tatyana: Elkemoment dat je nog niet hebt meegemaakt. Schrijf daarna uw conclusies op: welke gedachten kwamen, wat u voelde. DAG 2.Olga: Ik ben egoïstisch. En ook in het ouderschap. Ik kies vaak wat ik wil, in plaats van wat het kind wil. Een kind zegt bijvoorbeeld: 'Ga bij me zitten, kijk naar een tekenfilm', maar ik vind het niet leuk en wil het niet. En ik begin te denken dat ik iets moet doen (hoewel ik eigenlijk tijd heb) en bla, bla, bla... Of spelen. Hij wil met auto's spelen. Natuurlijk ga ik zitten, waardoor de schijn van een spel ontstaat, en de telefoon gaat, en ik ren al blij weg dat ik mezelf kan rechtvaardigen. Als we tekenen of iets doen, probeer ik mijn visie op te leggen. Ik merk zelfs dat het kind zegt: ‘Wat wil je? Moet ik dit of dat kiezen?” Ik begreep niet waarom ik voor hem moest kiezen, maar nu dacht ik, ik kies vaak, dus hij raakte eraan gewend... Toen de oudste hockeyde, was ik eerst constant aanwezig bij de trainingen, en daarna de debriefing begon. Je doet niet zo je best, je stresst niet te veel, enz. Bovendien verpletterde ze hem soms volledig. Hoe ik wilde dat er ‘iets uit zou komen’. Veel heb ik er niet van meegekregen (en ik ben ook een hele tijd aan het sporten geweest). Daarom dacht ik, terwijl ik mijn ambities bevredigde, weinig aan het kind en werd ik boos als hij het niet probeerde. Nu is het zelfs onaangenaam om het te onthouden. Nou ja, ik kwam tenminste op tijd tot bezinning. Zoiets. Er zijn veel voorbeelden, maar de essentie is hetzelfde: ik denk veel aan mezelf, mijn geliefden, soms zonder rekening te houden met de belangen van het kind. Overdrijven was niet mogelijk. Waar kan ik nog meer overdrijven? Tatyana: Wat voel je nu? Olga: Ik voel een soort scheiding van de kinderen. Er zit ergens pijn in mijn borst. Onaangenaam. Tatjana: Wat wil je nu? Olga: Ik wil uitzoeken hoe we moeten handelen zodat we op gelijke voet staan. Maak geen inbreuk op uzelf of op het kind. Tatyana: Begrijp ik het goed, je wilt actie? Olga: Ja. Ik wil handelen en begrijpen hoe ik moet handelen. Niet eens alleen maar begrip, maar bewustzijn. Tatyana: En weet je wat je moet doen? Olga: Ik denk dat er nog geen duidelijkheid is. Als iemand, zelfs iemand uit je omgeving, je zegt: doe dit en dat. Jouw reactie? Olga: Ze zou zichzelf waarschijnlijk gaan rechtvaardigen. Tatyana: Wat doet jouw MCH op zo'n moment als je hem zegt: doe dit en dat? Olga: Ja, hetzelfde... rechtvaardigt zichzelf. En hij wil zichzelf verdedigen. Tatyana: Begrijp je hem nu? Olga: Ik begrijp het. Waarschijnlijk moet je allereerst eerlijker tegen jezelf zijn. Het blijkt dat MCH ook actie wil, maar niet weet hoe hij moet handelen, en ik begin hem de schuld te geven (en voor iets dat ik mezelf niet kan toegeven), hij. begint excuses te verzinnen, voor hem is dit ook onaangenaam, en hij begint mij te bewijzen dat hij niet “slecht” is. Tatjana: Ja, je zag het mechanisme van je interactie. En? Olga: Ik lanceer de wedstrijd zelf. Tatyana: Wat voel je nu? Olga: Vreemd genoeg voel ik een soort van opluchting. Ik begrijp het niet eens, sommige gemengde gevoelens. Ik wil hem bellen, praten en voelen of er iets is veranderd. Tatyana: Haast je niet. Omdat er geen snel bewustzijn is gekomen, moeten we het in de praktijk consolideren. Olga: Ja, het is niet nodig om te haasten. Bewustzijn kwam niet, alleen begrip Tatyana: Dan de taak: als je de MC wilt leren over het opvoeden van een kind, grijp dan dit moment. Zwijg, of zeg dat jij ook momenten hebt waarop je bijvoorbeeld niet weet hoe en wat je met je kind moet doen, of dat je het niet wilt. En observeer het resultaat Tweede taak: je doet het bewust, zoals altijd, en observeert opnieuw het resultaat. Je trekt conclusies en schrijft naar de groep Olga, we beseffen het onmiddellijk en alles verandert, of we krijgen mentaal inzicht, en dan moeten we een andere ervaring opdoen voordat het bewustzijn ontstaat. Heb je nog vragen? Olga: Laat me het verduidelijken: doe de dingen anders voor contrast? Tatyana: Natuurlijk, om “het verschil te voelen.” Olga: Begrepen. Ik ben aan het werk :-) Ik begon na te denken over hoe ik met mijn zoon moest omgaan om geen inbreuk op hem of mezelf te maken. Tatyana: Als je het probleem met de parlementslid oplost, wordt het automatisch met je zoon opgelost. Waarom denk je dat? (Pauze). Zal samen met MCH beslissen wanneer ik».