Van de auteur: Variaties van het verlangen naar een andere persoon: communicatie door gelijkheid en communicatie door verschillen. Wat is enger? Laten we het eens hebben over twee verschillende manieren om met elkaar en jezelf te communiceren en te begrijpen. Schematische beschrijving van samensmelten Als de mentale wereld van twee mensen schematisch wordt aangeduid als cirkels, dan is samensmelten het snijpunt van cirkels of het insluiten van de ene cirkel in de andere. Het is alsof de ander in mij zit, of ik in de ander. Dit is een zeer delicate situatie. In deze metafoor voel ik me ongemakkelijk zodra hij (zij) onnauwkeurig beweegt. Psychologisch gezien zit hij/zij, of een deel van hem (haar), immers in mij. En dan kan hij geen enkele actie ondernemen die niet met mij is afgesproken, zonder mij lijden of pijn te bezorgen. Hetzelfde geldt in de tegenovergestelde richting. Er is veel onvrijheid in deze toestand, ook al slagen mensen er (soms) in hun bewegingen te coördineren zonder elkaar veel ongemak te bezorgen. En in onze cultuur is dit vaak de geprefereerde of enige vertrouwde manier van communiceren. Culturele grondslagen 'Communicatie door gelijkheid' is een fenomeen dat we in de cultuur absorberen. Door de geschiedenis en gewoonten zijn we bang voor verschillen tussen elkaar, we zijn bang voor ‘anders zijn’, wat vaak tot afwijzing leidt. In de tijd van onze grootvaders en overgrootvaders werden mensen gevangengezet en doodgeschoten vanwege een wereldbeeld dat anders was dan het enige ware. Tijdens onze kindertijd op school werden we uitgescholden omdat we een antwoord hadden op een rekenprobleem dat anders was dan het antwoord dat alle anderen hadden. Op de kleuterschool kregen we te horen: “Nou, je zit alleen in een hoekje, dat is niet goed, laten we met alle anderen meegaan.” Het is niet verwonderlijk dat er enige onbalans is ontstaan: we weten niet hoe we om moeten gaan met het feit dat een ander anders denkt, doet en waarneemt. Diep in ons hart lijkt het ons vaak dat er maar één ding goed is. Het is van hem of van ons. En we proberen hem te overtuigen (te veranderen), of de 'juistheid' van onze mening nogmaals te controleren. Is het mogelijk om anders gelukkig te zijn? De Gestalt-aanpak ontwikkelt een model van contact tussen mensen, zoals het ontmoeten van elkaars verschillen een zone in deze verschillen waarin uitwisseling en wederzijdse verrijking plaatsvinden. Dergelijk contact verandert altijd beide deelnemers, dat wil zeggen, na een ontmoeting met een ander (die anders is), waar ik een beetje van mezelf deelde, en met mij werd gedeeld, ben ik al een beetje anders dan ‘ikzelf vóór het contact’. Contact voegt paradoxaal genoeg energie toe aan beide deelnemers; energie lijkt te worden geboren en neemt toe ‘op de grens van contact’, als resultaat van contact. In woorden uitleggen hoe contact verschilt van niet-contactvormen van communicatie is een nogal weinig belovende taak, maar in het formaat van een artikel, het is niet nodig om naar andere opties te zoeken. "Schematische" beschrijving van contact Aan het begin van het artikel, dat het fusieschema beschrijft, stelde ik voor om de spirituele wereld van twee communicerende mensen voor te stellen in de vorm van cirkels. Hoe ziet contact eruit in deze metafoor? De cirkels overlappen elkaar niet en hebben geen gemeenschappelijke ruimte. Hoe anders? Hier moeten we nog een concept introduceren: de contactgrens. (Dit is iets dat volledig ontbreekt bij het samenvoeggeval). In onze geometrische metafoor is de contactgrens de ruimte tussen de cirkels, die bij geen enkele cirkel hoort, waardoor uitwisseling, contact, ‘delen’ wordt gerealiseerd. Om een ​​contactpersoon aan te maken is de activiteit van beide vereist. Eén cirkel brengt iets uit zichzelf naar deze grens. En de ander neemt iets waar van wat er geleerd is. En hij laat ook iets van zichzelf achter aan de grens. Hij zal de eerste zijn die iets kiest uit wat er nog over is. Hierdoor is de interne samenstelling van de cirkels een beetje veranderd, ze verwerken wat ze hebben meegenomen, bouwen een nieuw zelf op, als er iets onnodigs of schadelijks in zit, wordt het buiten de cirkel weer afgewezen in de externe omgeving. Ik zal specifiek opmerken dat wat door de tweede contactpersoon van de grens wordt gehaald, niet identiek is aan wat door de eerste naar voren werd gebracht. Ik zou uw aandacht willen vestigen op het feit dat er twee momenten van activiteit zijn van het contacterende onderwerp : 1) Ik duw iets van mezelf naar de grens; 2) Ik neem actief iets waar dat door een ander aan de grens naar voren wordt gebracht. Als een van deze activiteiten ontbreekt, vindt er geen contactuitwisseling plaats. Natuurlijk is het onmogelijk om mentale processen met geometrie te beschrijven.…