I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Het leven zit vol paradoxen. En er zijn er ook veel in de menselijke psyche. We willen en streven bijvoorbeeld allemaal naar veiligheid, en dit is normaal. Maar het probleem is dat er geen ontwikkeling is op het gebied van de veiligheid. En een gezonde psyche streeft ook naar ontwikkeling. Moe van mijn baan, dezelfde taken, verveeld, geen vooruitzichten. Maar alles is duidelijk en veilig, veranderen is eng. De tweede paradox is dat ieder mens volkomen uniek is. Met een eigen unieke set genen, uiterlijk en karaktereigenschappen. Er is geen ander zoals jij. Maar tegelijkertijd zijn we allemaal volkomen gewone mensen, die in veel opzichten op elkaar lijken en dankzij dit kunnen we elkaar begrijpen. Vaak krijgen we vergelijkbare ervaringen, maar op de een of andere manier beleven we ze op een speciale manier, en worden ze op een andere manier in ons ingeprent. Bovendien vereist ons unieke potentieel realisatie en manifestatie. Maar als ik hoge verwachtingen heb van mijn potentieel, val ik naar het andere uiterste en vergeet ik dat ik een gewoon mens ben. Gewoonheid en uniekheid - het is moeilijk om ze in je hoofd te combineren. De derde paradox volgt uit de tweede. Als ik zo speciaal ben, dan heb ik speciale voorwaarden nodig. En ik heb speciale behoeften en een speciale, mijn persoonlijke ontwikkelingsvector. Jouw bioritmen en verlangens. En ik wil me niet aanpassen aan de mensen om me heen. Maar dan blijf ik alleen achter. En als ik me begin te concentreren op de mensen om me heen, mijn familie, kinderen, de samenleving, dan verlies ik mezelf. Ik wil voor kinderen zorgen, omdat ze een moeder nodig hebben, maar dan ontwikkel ik me niet professioneel. Ik wil gaan werken, maar dan heb ik geen energie meer voor de kinderen. Je moet eindeloos kiezen tussen je eigen behoeften en de behoeften van anderen. De logische vraag lijkt te zijn hoe je de gulden middenweg kunt vinden tussen veiligheid en ontwikkeling, gemeenschappelijkheid en uniciteit, persoonlijke en sociale behoeften. Het antwoord is: door ervaring. Om enig evenwicht te vinden, moet je een beetje vallen, eerst in de ene polariteit en dan in de andere. Bereik die punten aan de ene en de andere kant als je begrijpt dat dit voor jou persoonlijk niet geschikt is, en dan zal een comfortabele toestand ergens in het midden daartussenin liggen.