Hallo, mijn naam is Vera. Ik herinner me mijn zorgeloze studententijd en de communicatie met mensen zoals ik, die uit het nest van hun ouders vlogen en verbijsterd waren door de geneugten van vrijheid en onafhankelijkheid. Het is gewoon een wonder hoe ik erin slaagde studie en het wilde leven tussen de sessies door te combineren. Vanaf het hostel was het een steenworp afstand naar de nachtwinkel en naar de kap in Marinka, waar je op elk moment van de dag of nacht bier kon kopen en een evenement kon beginnen of voortzetten. Ik studeerde af aan de universiteit en trouwde met zo'n opgewekte student, die later een alcoholist bleek te zijn, en dienovereenkomstig werd ik codependent. Die slaapmutsjes en winkels zijn niet de schuldige. Maar vaak wetende dat het niet ver was om te ontsnappen, duurde de voortzetting van de banketten de hele nacht en de volgende dag. En heel veel dagen in het schooljaar, want er waren altijd veel redenen voor een feestje. In 2011 werd een wet aangenomen die de verkoop van alcohol in de buurt van scholen en andere sociale voorzieningen verbiedt. De nachtwinkel veranderde in een bloemenwinkel, de kap ging dicht. Een ander verhuisde een halte verder naar de supermarkt. Het regionale bestuur heeft een verbod ingesteld op de verkoop van alcohol na 23.00 uur. Maar ik ben nog steeds gescheiden van mijn man. Maar ze slaagde erin een slok van verdriet te nemen en besefte hoe verschrikkelijk het probleem van alcoholisme in het algemeen is. In 2013 hielden we een actie in Vladimir, waarbij we erachter kwamen wat de inwoners van Vladimir over deze wet denken, en op welke afstand, naar hun mening, voorwerpen die alcohol verkopen zich moeten bevinden van sociale voorzieningen... Deelnemers aan de All -Russische publieke organisatie "Nachalo" heeft een andere antwoordoptie geïntroduceerd, die niet in de wet was opgenomen, namelijk een volledig verbod op de verkoop van alcohol in de stad. En nu de vraag van de verkoop van alcohol en sociaal belangrijke voorwerpen wordt opnieuw ter sprake gebracht. Om eerlijk naar het probleem te kijken: het beeld is triest. Het is duidelijk dat er een crisis is in het land, maar ik wil dat het weer zoals voorheen is om de geest uit de fles te laten, en het kan me niet schelen tot welke tragedie dit voor de bevolking zal leiden. Het is duidelijk dat voor sommige mensen die graag een paar haltes wandelen of ongelooflijk veel alcohol kopen, de afstand groot is is geen probleem, maar als persoon die met dit probleem te maken heeft gehad, weet ik dat de verboden van kracht zijn. Nu groeit mijn zoon op en gaat hij naar school. En ik wilde niet dat hij batterijen giftige spoeling achter de glazen ramen zou zien in plaats van in de huidige bloemenwinkel. En naast hem staan ​​​​vaste klanten op de trap - zoals de norm van het leven. Het is duidelijk dat het verbod geen dogma is. Dat dit slechts een zandkorrel is in de enorme hoeveelheid alcoholische tragedies in ons land. Maar het is dubbel bitter dat initiatieven om de bevolking dronken te krijgen van wetgevers komen. En het maakt niet uit wie van hen de eerste was die de slapende beer wakker maakte. Waar rook is, is vuur. Dit is de mening van een van onze groepsleden. Ik zou graag uw mening willen weten, beste lezers en collega's. PS Ik weet dat het in veel Europese steden erg moeilijk is om alcohol te kopen binnen de stadsgrenzen. en als er zin is om te drinken, kunnen ‘toekomstige verslaafden’ buiten de stad alcohol kopen. En het allerbelangrijkste: kinderen zien geen alcohol en dit is een zegen. Nog een observatie van mij: in de stad Vladimir is er in gespecialiseerde winkels waar ze alcohol verkopen ook een 'kinderassortiment', plasticine, kleurpotloden, voetballen... De vindingrijkheid van de alcohollobby moet de nodige eer krijgen, AT the mate van inprenting op kinderen wordt de mening gevormd dat alcohol voor hen hetzelfde voordeel biedt als kinderproducten. Ik wil ook graag het voorbeeld van een rehabilitator in herinnering brengen. Hij begon abrupt en onbegrijpelijk voor de mensen om hem heen het kind naar de kleuterschool te volgen. Maar in feite bleek dat ze gaandeweg een glaswinkel openden en dat zijn zoon, samen met zijn vader, getuige was van culturele consumptie. Ik spreek mijn dank uit aan V.V. Voor Poetin dat hij bij zijn oudejaarsgroet geen glas champagne dronk, is deze op het eerste gezicht onmerkbare stap een grote basis voor de opvoeding van de toekomstige generatie.