Hallo, beste lezers! Ik zal speculeren over dit onderwerp, dat ontstond naar aanleiding van een gesprek met een klant. Heel vaak gebeurt dit wanneer je mensen wilt plezieren, vooral naaste mensen, familieleden, collega's, baas, of zelfs wanneer je een nieuwe persoon ontmoet. Binnenin kan er een mengeling van gevoelens zijn, van milde opwinding, spanning tot verdoving en gevoelloosheid. Of het lichaam kan bijvoorbeeld zo bang zijn als hij iemand ontmoet, dat het een paniekaanval kan veroorzaken. Laat me je een voorbeeld geven. Dit is een collectief beeld van de cliënt. Een vrouw van rond de 30 krijgt na een scheiding een kind, ontmoet een nieuwe man. Ze begonnen te daten. Haar gedachten en gevoelens: 'Ik wil mensen heel graag plezieren, en natuurlijk vindt hij mij leuk. Ik wil een andere relatie. Ik hoop dat alles anders zal zijn met hem iets vindt mij niet leuk of vindt mij niet meer leuk? Ik moet proberen mezelf weer normaal te maken, er geweldig uit te zien als ik elkaar ontmoet, op de juiste manier te praten om geen gezichtsverlies te lijden hierover. Onze ontmoeting zal voorbijgaan. Wat als ik me slecht voel in zijn bijzijn? Wat zal hij dan van mij denken? En dit is op vrijwel alle vlakken merkbaar. Op het werk maakt ze zich zorgen over de houding van haar baas tegenover haar, wat haar collega's van haar denken, of ze een vraag correct heeft beantwoord, of ze de taak correct heeft uitgevoerd. Nou ja, alles in dezelfde geest. Het blijkt dat uit de mengeling van deze gedachten en emoties veel spanning ontstaat, het lichaam beperkt wordt, er onrust ontstaat en er veel ongemakkelijke bewegingen kunnen zijn. Pogingen om zichzelf onder controle te houden, zijn vaak niet succesvol. Het lijkt erop dat je nog steeds harder je best moet doen om hem zeker leuk te vinden. Nog een voorbeeld. De vrouw houdt niet van koken, maar voordat ze een man ontmoet, maakt ze wat lekkers klaar. Hij komt, ziet dat ze heerlijk kookt, hij vindt het erg leuk, dit is een kwaliteit die hij vooral waardeert in een vrouw, en begint verliefd op haar te worden. En dan blijkt ergens in het huwelijk dat ze er niet tegen kan. In dit geval was het moeilijk voor haar om zichzelf te zijn, wat later tot consequenties leidde. Wat moet u in dit geval doen? 1) Stop met proberen! Want in dit geval plaats je jezelf uiteraard lager dan de persoon naast je. Alsof er iets mis is met jou, maar met hem gaat alles goed. Dit wordt natuurlijk door andere mensen gelezen en zij beginnen u dienovereenkomstig te behandelen. In de regel geldt: hoe meer we proberen ons aan te passen, hoe slechter de relatie. Op dit moment hebben we geen contact met onszelf, en dienovereenkomstig hebben we ook geen contact met anderen. Wees in de positie van “Ik ben oké, en jij bent oké.” 2) Laat de overtollige controle los, laat de situatie gaan zoals die gaat. Als je, aan de hand van het voorbeeld van een nieuwe kennis, elkaar misschien een keer ontmoet, misschien niet. Communiceer en geniet van deze ontmoeting, wees hier en nu. 3) Geef jezelf het recht om fouten te maken. Zelfs als er iets misgaat, is dat geen ramp; het is een waardevolle ervaring waarmee rekening kan worden gehouden voor de toekomst. 4) Sta jezelf toe om te ontspannen, te zijn wie je bent, misschien onvolmaakt. Er zijn tenslotte geen perfecte en ideale mensen, maar er zijn er wel veel oprechte! 5) Geef je verlangens niet op, maar spreek ze uit! Samenvattend is het duidelijk dat het verlangen om aardig gevonden te worden aanwezig is een natuurlijk verlangen van ieder mens. En het is heel normaal als we tegelijkertijd ontspannen blijven en genieten van het hier en nu in contact zijn met de persoon. Deze toestand van ons bevordert alleen maar harmonieuze relaties en versterkt de intimiteit! Als we het hebben over bestaande relaties, dan is het geweldig als er sprake is van acceptatie van elkaar met eventuele gevoelens, er zijn geen stiltes en te veel aanpassing aan de partner. Je hebt je eigen ruimte en de mogelijkheid om je favoriete dingen te doen, er is ruimte om te groeien!