Het leven verbrandde mijn lippen en barstte in mij uit terwijl ik inademde. Ik verstijfde in een mengeling van afschuw en opwinding. Geen vuur of water, lava - ik probeerde het in te ademen, maar het lukte niet. Alles van binnenuit kromp onmiddellijk strak en het leven, dat me nauwelijks aanraakte, stroomde langs het oppervlak van de luchtwegen. Maar soms bleek deze lava buiten zo volhardend en hartstochtelijk te zijn dat dit ondraaglijke rooster, dat geen ademhaling toestond, zich opende en dan, oh, toen ontspanden de schouders, ontspanden de lippen zich, bedekten ze de tanden die op elkaar waren geklemd tot het punt van ondraaglijkheid, de armen en benen werden licht en sterk. De vrouw bloeide op en begon haar beweging. Maar de maag... deze lente verzwakte, en een ogenblik werd het licht en vrij, een aangenaam gekriebel vanbinnen, blij en beschaamd, het ademen werd zo gemakkelijk, mijn hoofd tolde al. Maar in plaats van deze vreugdevolle en opwindende lichtheid werd ergens van onderaf een griezelige, zwarte, huilende en koude leegte onthuld. Het was ondraaglijk om dit gevoel te verdragen en dan... onmiddellijk je mond te houden, het tot de rand te vullen, om deze gruwel niet te voelen, om niet te ademen... Deze ondraaglijke aanvallen van wolvenhonger, die voortduren terwijl er niets kan zijn gecontroleerd en je gooit alles in jezelf, zolang je dat hebt of totdat er tenminste iets past... Tot het punt waarop het niet meer mogelijk is om te ademen. Ik slaagde er ook in om deze methode uit te proberen om met oplevende gevoelens om te gaan. Uiterlijk gebeurt er in het hier en nu niets vreselijks, maar van binnen is er zoveel ongeluk. Het is bijna onmogelijk om hieraan te weerstaan. Dwangmatige overeten is een eetstoornis die je dwingt om snel en gretig te veel te eten, tot het punt van oververzadiging. Gekenmerkt door verlies van controle over het gegeten voedsel. Diagnostische criteria: Consumptie van een grote hoeveelheid voedsel in één keer. De persoon heeft geen controle over de hoeveelheid of het soort voedsel dat hij eet. Gedragssymptomen: Hoge mate van eten. Pas stoppen met eten na het begin van verzadiging. Overmatig eten zonder honger. Aflevering van ontevredenheid over zichzelf. Duidelijke nood na de episode: verdriet, hopeloosheid, apathie, angsten, angsten. Frequente en herhaalde episoden van gulzigheid (minstens 2 keer per week gedurende zes maanden). Op deze manier kan iemand omgaan met moeilijke ervaringen: het mechanisme van depressie (dat eigen ongevoeligheid creëert aan de grens van contact met alles en iedereen) en traumatische ervaringen uit de vroege kinderjaren. Dit kan een trauma van verlies zijn, een trauma van misbruik (fysiek, emotioneel of seksueel) en een ontwikkelingstrauma (dat zich manifesteert in de vorm van een depressie). Het depressieve mechanisme van interactie met de wereld (stopgezette beweging naar) wordt overschaduwd door traumatische ervaringen. Met deze methode bevindt de depressie zich nog steeds niet op zo'n diep niveau als bij anorexia en boulimie; hier zal ik niet ingaan op de grondoorzaken van het depressieve mechanisme. Laat ik zeggen dat ik me erg geblokkeerd voel. De kenmerken van het werken met verschillende geweldstrauma's zal ik in een apart artikel ook beschrijven in een apart artikel: de behoefte om door de omgeving te worden gevuld, omdat er leegte van binnen is, plus het gevoel. van het zelf wordt geblokkeerd door de aanwezigheid van een ander. Het fenomeen leegte is de weigering om te voelen. Er zijn blinde vlekken in persoonlijkheid. Emotionele ervaringen van zo iemand: schaamte, eenzaamheid, kou, melancholie. En een hartstochtelijk verlangen om dit gat te vullen. Hier en nu vinden er in iemands leven gebeurtenissen plaats die zijn vroege, ongeleefde traumatische ervaring nieuw leven inblazen. Elke keer vóór een aanval is er de bereidheid om een ​​of andere ervaring onder ogen te zien, maar plotseling herken ik iets over mezelf, de angst groeit. Een golf van opwinding, een golf van deze energie van het hele organisme, bijna klaar om eindelijk enkele gevoelens te ervaren, wordt onderbroken door de meest verschrikkelijke angst. Voedsel is een goede manier om deze te verminderen, maar over leegte wordt dan weer niets geleerd. Voor zo iemand is de relatie met voedsel belangrijk, niet met overdaad.