I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Hoe formuleer je een klantverzoek voor een arrangement correct? Klanten vragen hier vaak naar. Sommigen van hen vragen zelfs om voorafgaand overleg “help me erachter te komen en een verzoek te formuleren, ik ben in de war.” Historisch gezien zijn er verschillende benaderingen geweest voor het juiste constellatieverzoek. Dit komt door de manier waarop opstellingen als methode zich hebben ontwikkeld, samen met andere gebieden van psychotherapie en tradities van spirituele beoefening. Toen opstellingen net in de praktijk kwamen (eind jaren 70 - begin jaren 80 van de vorige eeuw) waren de zogenaamde methoden op het hoogtepunt van populariteit. "korte termijn oplossingsgerichte therapie." In tegenstelling tot het langdurige psychotherapeutische werk (inclusief psychoanalyse) begonnen therapeuten methoden te ontwikkelen voor snelle, specifieke hulp aan de cliënt. Voor dergelijke hulp was een duidelijk verzoek nodig. De criteria voor het verwezenlijken van dit verzoek moeten zowel door de cliënt als door de therapeut duidelijk worden begrepen. “Ik wil een hoger salaris krijgen, maar als ik naar mijn baas ga om loonsverhoging te vragen, krijg ik het koud, bezweet en begeven mijn benen het.” Taak: ga naar je baas voor een promotie, vraag hem en krijg wat je wilt. Met deze taak gaan we bijvoorbeeld 10 sessies aan de slag. Aan het einde wordt de cliënt gevraagd hoeveel meer zelfvertrouwen hij heeft (tenminste). Succesvolle therapie: promotie ontvangen Omdat opstellingen natuurlijk kortetermijnwerk zijn, begonnen ze het “naar analogie” te classificeren als een groep kortetermijntherapiemethoden en daarop dezelfde vereisten voor verzoek en effectiviteit toe te passen die worden geaccepteerd. bij deze methoden. Dit werd ook mogelijk gemaakt door de interesse in de constellaties van beroemde specialisten op het gebied van kortetermijntherapie (Matthias Varga von Kiebed en Inze Sparrer). En ik denk dat dit impliciet ook werd vergemakkelijkt door Hellingers enthousiasme en zijn neiging om over constellaties te praten in termen als ‘er is een oplossing gevonden’. In zijn vroege werken sprak hij vaak over ‘het elimineren van symptomen’, ‘het oplossen van het probleem van alcoholisme’, enz. Je kunt nog steeds ‘oude’ opstellingen tegenkomen die de cliënt om een ​​specifieke formulering van het gewenste resultaat vragen. Ik heb zelfs collega’s ontmoet (bijvoorbeeld Thomas Hafer) die het verzoek van de klant op een stuk papier opschrijven en aan het einde van de afspraak controleren of aan dit specifieke verzoek is voldaan, dat wil zeggen: de toestand van de vervangers komt overeen met de gewenste toestand van de cliënt. Samen met deze historische redenen is er niet altijd een bewuste wens van de cliënt om iets specifieks te formuleren, simpelweg omdat er nu maar één regeling zal zijn, het duur is, en. misschien is er al lang op gewacht en “moet je je kans benutten.” Er is echter een andere, bijna tegenovergestelde benadering van het verzoek. Het bestaat uit het feit dat het verzoek helemaal niet nodig is. Daar zijn ook historische redenen voor, die vooral verband houden met de werkstijl van Bert Hellinger. In vroege opstellingen plaatste Hellinger altijd de huidige en/of ouderlijke familie van de cliënt. Hellinger vroeg wat het probleem van de cliënt was, maar wat hij ook antwoordde, de opstelling kwam altijd neer op het werken met familieleden. Er rijst een terechte vraag: waarom vragen? Later, toen Hellinger formuleerde dat het om het systeem als geheel ging (en niet om de klant als zodanig), begon het verzoek zijn betekenis van ‘ontdek wat de klant wil’ te verliezen en kreeg het een andere betekenis. Het verzoek is nodig om contact te kunnen leggen in dialoog met de arrangeur. Degenen die het werk van Hellinger kennen, kunnen zeker veel voorbeelden aanhalen van hoe Hellinger weigerde een arrangement te maken nadat hij nauwelijks naar twee of drie zinnen van een cliënt had geluisterd. "Je respecteert mij niet, ik kan niet met je samenwerken." Hellinger werkte vaak zonder een enkel woord te wisselen over het verzoek van de klant. Hoe kan een gewone klant al deze diversiteit begrijpen? Het belangrijkste dat ik aan [mijn] klanten wil overbrengen, is dat elke verwarring (en ook elke duidelijkheid) over een verzoek volkomen normaal is. Jouw innerlijke proces komt tot uiting op een manier die voor jou vertrouwd en natuurlijk is. En wat de methode betreft, zijn er geen beperkingen op de manieren van expressie"