Jak prawidłowo rozmawiać z dzieckiem, aby było posłuszne Prawie wszyscy rodzice borykają się z problemem nieposłuszeństwa. A jeśli będziesz mieć dzieci, zrozumiesz mnie. Nawet jeśli jesteś odnoszącym sukcesy rodzicem. Wiele osób rozumie, że dzieci, które są zbyt niegrzeczne, również nie są dobre. Że w ten sposób dziecko objawia się jako jednostka, zwłaszcza w wieku kryzysowym i tak dalej. Ale czy to coś ułatwia? Trzeba wszystko uporządkować, a jednocześnie trzeba dyscyplinować ukochane dziecko. A żeby ten proces edukacyjny nie stał się dla Was obojga koszmarem, musicie poznać i stosować następujące ZASADY: 1. Należy przygotować wydarzenie edukacyjne. Nie zostawiaj tej ważnej sprawy przypadkowi. Spontaniczność i spontaniczność nie są nam pomocne. Oznacza to, że wybierz odpowiedni moment na rozmowę – kiedy jesteś spokojny, a Twoje dziecko ma dobry humor. Przypadek z praktyki: - Jak sobie poradzić z tym dzieckiem!!! – Nie mam już sił!!! Wraca ze szkoły, rzuca swoje rzeczy, kapelusz w jedną stronę, teczkę w drugą, buty na środku korytarza! Jeśli babcia tego nie posprząta i nie powiesi, tak pozostanie do wieczora! Brzydota! - Naprawdę, to wstyd. Jak próbowałeś rozwiązać ten problem? - Jak próbowałeś?! Powiem mu!! Powiedziałem to raz, powiedziałem dwa razy! Nic nie pomaga! Nie rozumie słów! Więc. Emocje są złym pomocnikiem. Po prostu uspokój się, jak powiedział Carlson. „Wdech i wydech” oraz inne techniki. 2. Jasno zdefiniuj dla siebie, czego chcesz od swojego dziecka. I określ swój cel pozytywnie. Nie „aby nie rozrzucić swoich rzeczy”, ale „ostrożnie je powieś i odłóż na swoje miejsce”. Oznacza to, że Twoim zadaniem jest: „Naucz dziecko porządku”. Musisz także poprawnie rozpocząć rozmowę, przejść do następnego punktu. „Nawiązywanie kontaktu”. 3. Upewnij się, że dziecko zwraca uwagę na Ciebie, aby nie patrzyło na komputer, ale na Ciebie. Możesz nawet usiąść przed nim, jeśli dziecko jest małe. Oczy na tym samym poziomie. „Jest kontakt!” Dobrze jest używać dotyku, np. trzymać go za rękę. Jeszcze lepiej, połóż rękę na ramieniu. Ten protekcjonalny gest ustanawia właściwą strukturę dowodzenia. Nie zawsze jest to konieczne, ale zależy od okoliczności. Najważniejsze jest nawiązanie kontaktu i upewnienie się, że jesteś słuchany. Następnie powiedz coś w tym stylu: „Króliczku, mam do ciebie prośbę”. I pauza. To bardzo ważne, bo niech zda sobie sprawę z wagi chwili. Że jego matka (ojciec) jest przed nim, a jego matka składa prośbę. Wtedy spokojnie opisujesz sytuację. Spróbuj bez osądzania, po prostu przedstaw fakty. I wyraźnie, patrząc mu w oczy, w prostej i zrozumiałej dla dziecka formie, wyrażasz swoją prośbę. Zakończ wszystko czymś ciepłym – delikatnym poklepaniem po ramieniu, pocałunkiem. Niech nie zapomina, że ​​nie tylko go wychowujesz, ale i kochasz. Schemat jest prosty i można go zastosować w zależności od konkretnej sytuacji. Jak zatem zastosować schemat w praktyce? Jak więc zadbać o to, aby dziecko odłożyło swoje rzeczy, a potem także umyło naczynia, czyli pomogło mamie, tak jak robią to inne dobrze wychowane dzieci? Coś takiego. - Króliczku, przyjdź do mnie, proszę. (Jeśli jest czymś pilnie zajęty, przeczekaj, jeśli to możliwe. Nie przerywaj zabawy w interesującym jej środku. Ale gdy część gry dobiegnie końca, bądź zdecydowany. W każdym razie, jeśli dziecko z tobą rozmawia, on widzi ciebie, a nie ekran komputera.) - Odpowiedzią jest cisza. Albo coś w stylu „...No cóż!..” - Czekam. (Poczekaj spokojnie, ale wytrwale, żeby zrozumiał, że jeśli czekasz, to jest to poważna sprawa i mimo wszystko lepiej się spieszyć) - No i co? - Mam prośbę. Potem robisz pauzę. Aby zdać sobie sprawę z wagi chwili. - W korytarzu twoje ubrania leżą na podłodze, a twoja teczka nie jest na swoim miejscu. Ty/