"Hoe kan ik iets willen dat ik niet kan hebben?" - De verbaasde zin van de cliënt dat verlangens misschien niet bevredigd worden en dat dit getolereerd kan worden. Het feit dat dit idee op zichzelf al verrassend is, duidt op een niet erg duidelijk inzicht in jezelf, je verlangens en grenzen. Bij deze specifieke cliënt was de uitgangsvraag in onze therapie: “hoe kan ik mijn belangen verdedigen, op het werk doe ik meer dan wie dan ook anders, en promotie, ik heb het niet.’ Vóór de zinsnede in de titel hadden we een behoorlijk lange weg afgelegd door de angst om te vragen of te eisen wat we als eerlijk beschouwen. Door de gevoeligheid voor je emoties en de veerkracht te vergroten wanneer deze te sterk worden. Doordat het niet nodig is om alle taken onbeheerd uit te voeren. Doordat je het met je moeder eens kunt zijn over wat en hoe we bespreken en wat niet. Via een prachtig idee: dat wat jij als “normaal” beschouwt, “normaal” is, zolang het jezelf en anderen niet schaadt. Door van baan te veranderen en uw rol op het werk te heroverwegen. Door het besef dat de leider geen heilige figuur is, maar een levend persoon met zijn eigen verlangens, capaciteiten en menselijke beperkingen. En hier is het idee dat verlangens heel verschillend kunnen zijn, niet altijd realistisch, en de frustratie die daarmee gepaard gaat veelvoorkomend iets. De vraag: “Hoe kan ik iets willen dat ik niet kan hebben?” - dit is een vraag van iemand die zich al lange tijd niet bewust is van zijn verlangens. In ieder geval enkele belangrijke en belangrijke verlangens. Vanaf het allereerste begin van mijn werk was ik oprecht verbaasd over het activiteitenniveau. Een cliënt kon bijvoorbeeld doordeweeks meerdere dagboeken bijhouden, veel dingen doen op het werk, gaan zingen, naar fitness gaan en Engels oefenen, en psychotherapie doen. Dit alles was heel duidelijk, gestructureerd volgens een schema, dat soms werd overtreden, maar niet slecht. Maar hoe leefde hij toen? Hoe heb je beslissingen genomen? Het is heel interessant hoe je behoorlijk succesvol kunt functioneren, hoe je op vrij jonge leeftijd indrukwekkende resultaten kunt boeken en nog steeds niet goed begrijpt wat je wilt en waar je grenzen liggen. Een typische manier van reguleren is deze: ik ben me er niet echt van bewust wat ik wil, maar ik voel spanning, ik projecteer iets op wat er gebeurt zoek iets geschikts en probeer het, als het min of meer geschikt is - oké, zo niet, herhaal ik punt 1. In dit schema staat het onderwerp op de achtergrond, de functie van het ego - keuze - wordt maximaal 'geautomatiseerd' door eerder bestudeerde ideeën, concepten en regels. Hoge intelligentie, goed geheugen en eruditie zorgen ervoor dat je ze snel kunt doorzoeken en iets geschikts kunt vinden. En dan lijkt het alsof ik het niet echt nodig heb. Maar de waarheid is: misschien heb ik het niet nodig? Het is veel gemakkelijker om te kiezen uit wat er beschikbaar is! Wat denk je ervan? Volg de link om je aan te melden voor de eerste sessie. Of schrijf naar @Yuriy_Mikheev in een telegram