Van de auteur: Dit is het eerste artikel in een serie gewijd aan intieme fobieën. Het onthult het concept van intieme fobie, beschrijft de gedragsmatige manifestatie van angst voor intimiteit en de mechanismen van hun vorming. Omdat ik dit artikel richt tot een breed scala aan lezers, vind ik het belangrijk om de twee concepten te scheiden: 'angst' en 'angst'. fobie". Angst is een interne toestand die wordt veroorzaakt door het bedreigen van echte of waargenomen negatieve gevolgen. Angst is een normale defensieve reactie van de menselijke psyche, die tot doel heeft hem te waarschuwen voor gevaar en hem te beschermen tegen het begin van negatieve gevolgen. Een fobie is een psychische stoornis waarbij bepaalde situaties of objecten zo’n sterke angst en ongerustheid veroorzaken dat ze iemands activiteiten op de een of andere manier blokkeren die verband houden met deze situatie of dit object. De situaties en objecten zelf zijn niet voorwaardelijk gevaarlijk, maar worden door mensen als gevaarlijk ervaren. Nu kunnen we de concepten definiëren die verband houden met angst voor intimiteit in relaties met leden van het andere geslacht. Intimofobie is een pijnlijke menselijke aandoening die zich manifesteert door angst voor langdurige en vertrouwensrelaties met een partner, angst voor diepe contacten, emotionele banden met een partner, vertrouwensrelaties met hem en/of seksuele intimiteit. Echte intimofobie manifesteert zich als angst voor intimiteit op het niveau van fobie, d.w.z. de acties van een persoon zijn volledig geblokkeerd; de blokkering kan alleen worden opgeheven in het kader van psychotherapie. Valse intimofobie manifesteert zich als angst voor intimiteit op het niveau van angst, d.w.z. de acties van een persoon worden tijdelijk geblokkeerd, de blokkering kan door de intimofobie zelf worden opgeheven terwijl hij aan zichzelf werkt. Externe gedragsmatige manifestatie van intimofobie. Het is vrij moeilijk om intimofobie te identificeren aan de hand van externe gedragssignalen. En in de eerste plaats omdat je, om patronen van angst voor intimiteit te identificeren bij het communiceren met een intieme fobe, dichter bij hem moet komen op de afstand die hij als gevaarlijk beschouwt, en zijn karakteristieke reactie onder ogen moet zien. Valse en echte intimofoben leiden meestal een actief sociaal leven. Deze verbindingen zijn echter zeer oppervlakkig. Intimofoben communiceren actief op sociale netwerken, thematische forums, kunnen lid zijn van verschillende publieke organisaties en een actieve maatschappelijke positie innemen. Ze hebben meestal veel vrienden van zowel hetzelfde als het andere geslacht, passen zich snel aan een nieuw team aan en weten hoe ze een gemeenschappelijke taal met mensen kunnen vinden. Ze leggen gemakkelijk nieuwe contacten en laten net zo gemakkelijk oude achter. Een brede sociale omgeving compenseert hen voor het gebrek aan nauwe en diepe communicatie, en fungeert ook als een vorm van bescherming tegen de mogelijkheid van onderdompeling in verbindingen, aangezien communiceren met veel mensen veel tijd kost. Ze hebben simpelweg geen tijd voor een hechte relatie met iemand. Intimofoben kunnen een of meer vaste seksuele partners hebben, of deze vrijwel willekeurig veranderen. Intimofoben hebben voortdurend sterke emoties nodig. Intimofoben doen er alles aan om iemand te vervreemden die beweert iets ernstigers te hebben dan oppervlakkige communicatie. Dit zijn echter allemaal slechts externe manifestaties. In feite ervaren valse intimofoben angst, terwijl echte intimofoben paniekerige angst ervaren om dichter bij hun partner te komen. In het epicentrum van hun angst bevinden zich hun eigen gevoelens, emoties, ervaringen en sensaties. Met andere woorden, ze zijn niet bang voor hun partner, maar voor zichzelf, voor hun gevoelens, emoties, ervaringen en sensaties die intimofoben zelf hebben in relatie tot hun partner. Intimofoben ervaren, in plaats van de vreugde om dichter bij hun partner te komen, een toename van angst en angst. Angst voor intimiteit dwingt mannen en vrouwen om zichzelf bewust te beperken op het pad van het opbouwen van diepe relaties en het aangaan van seksuele relaties. Intimofoben hebben de neiging om intieme relaties met andere gebieden van het leven (werk, hobby’s) te sublimeren. Sommige intimofoben hebben nog een ander psychologisch probleem: seksuele aversie: aversie tegen een seksuele partner. Aversie kan zowel na het eerste contact ontstaan ​​als zich ontwikkelengeleidelijk. Valse intimofoben hebben moeite, maar zijn onder bepaalde omstandigheden nog steeds in staat om relaties met iemand van het andere geslacht te verdiepen. Het proces van toenadering kan verschillende stadia van afstand nemen en toenadering doorlopen en lang duren (tot meerdere jaren). In elk van de volgende fasen zal de relatie zich verdiepen of juist verdwijnen. Elke keer dat een partner een “gevaarlijke” afstand tot een intieme fobe nadert, veroorzaakt hij een conflict met zijn partner en brengt hem naar een veilige afstand. Als ze toch trouwen, proberen ze nog steeds afstand te houden. Dergelijke gezinnen gaan meestal snel uit elkaar omdat de intieme fobe een verdieping van de relatie vermijdt. Echte intieme foben nemen, zodra diepere relaties worden besproken, onmiddellijk afstand van de persoon, en als niets dit verhindert, kunnen ze het contact met hem volledig verbreken. Er zijn verschillende soorten intieme fobieën. Voor elk van hen wordt het gedragspatroon gedetailleerd, afhankelijk van de focus van de fobie. Over het algemeen ziet het patroon van echte intimafoben er als volgt uit: - intimafoob komt dicht bij een partner aan de “grens van comfort” - een grens die als veilig en comfortabel wordt ervaren, en onderhoudt een relatie met hem binnen deze “grens” - wanneer de partner probeert de ‘grens over te steken’, intimafoob lokt óf een conflictsituatie uit om de afstand te vergroten, óf wijst de partner naar de ‘grens’, eist naleving ervan en doet een stap terug van de ‘grens’, óf verbreekt de relatie met de partner - als de partner niet probeert dichterbij te komen, geen druk uitoefent, brengt de intieme fobe na enige tijd de relatie terug naar de "grens van comfort". Voor een echte intimofoob is deze ‘grens’ onwrikbaar. Alleen een gekwalificeerde psycholoog, seksuoloog of psychotherapeut kan het verplaatsen of volledig elimineren. Het algemene patroon van een valse intimofoob verschilt van het hierboven beschreven patroon doordat de ‘grens’ van tijd tot tijd door de intimofoob zelf kan worden overschreden. Hij kan op eigen initiatief verder gaan dan de “grens van comfort”, en als zijn angsten niet worden bevestigd, verlegt hij de “grens”, waardoor de afstand met zijn partner enigszins wordt verkleind. De overdracht van de “grens” dichter bij de partner kan vele malen worden herhaald totdat de angst ten opzichte van deze partner verdwijnt. Als het verplaatsen van de grens echter zijn angsten bevestigt, kan de intieme fobe deze ver naar achteren verplaatsen. Net als voor een echte intimofoob zal uiteraard de hulp van dezelfde specialisten het meest effectief zijn. Tegelijkertijd kan een valse intieme fobie zijn angst alleen overwinnen, maar ook met de hulp van een geduldige en begripvolle partner. Mechanismen voor de vorming van intimofobie Bij ontogenese kan intimofobie ontstaan ​​in de vroege kinderjaren, adolescentie, adolescentie en volwassenheid. Er zijn verschillende mechanismen voor de vorming van intimofobie. Schizotic De stijl van opvoeding door ouders leidt tot de ontwikkeling en consolidatie van schizoïde eigenschappen (terugtrekking, introversie, onderdompeling in de innerlijke wereld als gevolg van verhoogde gevoeligheid (gevoeligheid, beïnvloedbaarheid) en dienovereenkomstig kwetsbaarheid). . Deze stijl wordt gekenmerkt door overcontrole van de kant van ouders, overmatige kritiek en overbescherming. Het kind ervaart zulke uitingen van ouderlijke liefde en zorg als te invasief, verstikkend en vernietigend voor zijn persoonlijkheid. Om de integriteit van zijn ‘ik’ te behouden, raakt het kind eraan gewend zich in zichzelf terug te trekken en blijft het een vermijdend gedragspatroon behouden tot in de volwassenheid. Een schizothymisch persoon probeert zichzelf te beschermen tegen ongeoorloofde indringers van andere mensen en vermijdt het opbouwen van hechte relaties. Elke emotionele intimiteit wordt beschouwd als ‘intimiteit met de absorberende ouder’ en wordt onderdrukt. Tegelijkertijd kan een schizothymisch persoon naar intimiteit verlangen en aan eenzaamheid lijden. De angst voor intimiteit overwint echter de angst voor scheiding. De situatie wordt verergerd door de verhoogde gevoeligheid en het gebrek aan psychologische verdedigingsmechanismen die kenmerkend zijn voor andere mensen. Narcistisch Narcisme komt tot uiting in de manier waarop iemand zichzelf op een vervormde, onnauwkeurige manier aan anderen presenteert.overeenkomt met het ware beeld. Het doel van een dergelijke vervanging van het beeld is het zoeken naar externe goedkeuring, bewondering, sympathie, acceptatie, liefde. Tegelijkertijd worden eventuele denkbeeldige of reële tekortkomingen zorgvuldig verborgen. De narcistische persoonlijkheid beschouwt zijn ware zelf als onaantrekkelijk voor anderen. Dichter bij een partner komen wordt gezien als een bedreiging van blootstelling en onvermijdelijke afwijzing. Daarom proberen narcistische mensen een veilige afstand te bewaren, waardoor ze de illusie van het gecreëerde beeld kunnen behouden. Narcistische eigenschappen kunnen zich in de kindertijd ontwikkelen als gevolg van de opvoedingsstijl. Ouders geven het kind een destructieve houding om niet te zijn zoals hij is, maar zoals zij willen dat hij is. Het conformeren van het kind aan dit beeld wordt door de ouders aangemoedigd, terwijl non-conformiteit wordt belemmerd. Als gevolg hiervan ontwikkelt het kind de mening dat hij, zoals hij is, geen liefde kan opwekken. Om liefde te ontvangen, moet je aan de verwachtingen van anderen voldoen. Als gevolg hiervan ontwikkelt het kind een geïdealiseerd ‘ik-concept’ en verwerpt het zijn ware ‘ik’. Een negatieve beoordeling van iemands persoonlijkheid blijft bestaan ​​tot in de volwassenheid. Een narcistische houding kan zich ook vormen op volwassen leeftijd, wanneer een persoon het verlangen heeft om een ​​voorwerp van sympathie en erkenning te zijn, maar zoals hij werkelijk is, roept hij geen sympathie op. TraumatischDe reden voor de vorming van angst voor intimiteit kunnen traumatische gebeurtenissen uit het verleden zijn. Dergelijke ervaringen kunnen verband houden met situaties van afwijzing, verraad, verraad, emotionele of fysieke mishandeling, misbruik van vertrouwen, het overlijden van een geliefde, enz. Nadat iemand in een dergelijke situatie stress heeft ervaren, begint iemand zich voor te stellen dat hij er weer in zit. In dit opzicht probeert hij te voorkomen dat hij er opnieuw in terechtkomt. Hij ontwikkelt de houding dat het veel veiliger is om afstand te houden van een persoon met wie hij opnieuw dezelfde pijn kan ervaren als voorheen. ProjectioneelIn tegenstelling tot de eigen traumatische ervaring kan een intieme fobie worden gevormd als een projectie van de negatieve ervaring van iemand anders op zichzelf. Dit kunnen bijvoorbeeld mislukkingen zijn in het persoonlijke, familiale en seksuele leven van vrienden, kennissen of naaste mensen. Een persoon kan de plot van een film, boek, historisch personage, enz. op zichzelf projecteren. Vaak kan de bron van projectie het gedrag van de moeder of vader zijn, hun houding ten opzichte van partners, ten opzichte van elkaar, mislukkingen in het gezins- en intieme leven. Een kind dat het gedrag van zijn vader of moeder observeert, naar hun klachten luistert, begint angst te ervaren voor het andere geslacht, vertrouwt niemand en is bang afhankelijk te worden. Toen hij opgroeide, projecteert hij het lot van zijn ouders op zichzelf en vermijdt hij liever serieuze relaties. Introjectieve intimofobie kan ontstaan ​​als gevolg van het aannemen van bepaalde verboden en houdingen ten aanzien van geloof. De enige manier waarop ieder mens kan socialiseren, is door de communicatieregels te leren in de omgeving waarin hij opgroeit, zich ontwikkelt of zich in de volwassenheid bevindt. Ouderlijke boodschappen zijn het eerste introject dat een kind assimileert zonder kritische reflectie. En dit blokkeert zijn toegang tot zijn ‘ik’, ‘ik wil’, ‘vind ik leuk’, gedrag is onderworpen aan geaccepteerde regels. Introjecten kunnen voortkomen uit theologische concepten als iemand diep religieus wordt. Uit angst om taboes, regels en beperkingen te doorbreken die van buitenaf zijn ontvangen en als de zijne worden geaccepteerd, probeert de intieme fobe bewust situaties te vermijden waarin deze taboes kunnen worden doorbroken. Reflexief In tegenstelling tot het narcistische mechanisme heeft een persoon met het reflexieve mechanisme een adequaat beeld van zichzelf, maar probeert hij zichzelf niet in een ander beeld aan anderen te presenteren. Hij is echter van mening dat hij om objectieve of subjectieve redenen, zoals hij is, alleen sympathie kan oproepen als hij op een bepaalde afstand communiceert. Wanneer een partner dichter bij zijn partner komt en met hem in een situatie terechtkomt waarin bepaalde persoonlijkheidskenmerken of andere omstandigheden in zijn leven aan het licht komen, ervaren intimofoben.