Od autora: Temat inspirowany jest licznymi tematami na forum, w których często pojawia się kwestia zaufania do siebie i świata. Dzielę się swoimi przemyśleniami na temat zaufania. Tak, podstawowe zaufanie do świata kształtuje się już w dzieciństwie. Tak, trudno bez niego w dorosłym świecie. Bez pewności siebie nie można stać się pewnym siebie, nie można nauczyć się wierzyć w siebie, a co za tym idzie, nie można osiągnąć stanu miłości i szczęścia. Zaufanie to podstawowy stan życia. To podstawa samorozwoju. Czym jest zaufanie i dlaczego jest tak ważne w naszym życiu? Przed wiarą. Pozwól wierzyć. Wiara jest wiedzą Ra. Poznaj radość. Poznaj radość z pięknych rezultatów swoich uczciwych, czystych i pięknych czynów. PIĘKNO rodzi w Tobie RADOŚĆ i umacnia Twoją wiarę. Wiara jest wiedzą o swoim potencjale jako Stwórcy. Zaufanie oznacza uznanie idei, że ty lub ktoś inny (jeśli twoje zaufanie jest skierowane do innej osoby) jest w stanie działać uczciwie, czysto i pięknie. Zaufanie składa się z zaufania (w wiarę) i wątpliwości (strach), 50/50 dostroić się do wiary, zaakceptować możliwość pięknego stworzenia. Zaufanie w swej istocie jest kobiecą energią bierną. Aby uzyskać stan wiary: (osiągnięte cele w życiu, stan jakości życia) musisz zrównoważyć zaufanie z odpowiedzialnością i działaniem, które są męskimi aktywnymi energiami. Wiara jest stanem harmonii, męskiej i żeńskiej w tobie. Wiara jest podstawą wiedzy. Bez wiary nie ma wiedzy. Wiedza to wiara, która sprawdziła się w praktyce. Wiedza to lojalność, wiara to działanie W końcu życie bez zaufania to raczej przetrwanie. Przetrwanie, w którym ludzie całkowicie nie są w stanie kontrolować swojego życia i odpowiednio się nim cieszyć. Bez zaufania nie można z nikim dobrze współpracować, nie można budować relacji pełnych miłości. Bez zaufania nie da się zbudować biznesu wysokiej jakości, bo zaufanie to delegacja (która, nawiasem mówiąc, jest w naszym biznesie bardzo słabo rozwinięta. Nie ma znaczenia, ile masz lat i dlaczego Twoi rodzice nie utworzyli się). podstawowe zaufanie do Ciebie na świecie. Najprawdopodobniej oni sami zostali pozbawieni zaufania do życia i po prostu nie mieli się z tobą czym podzielić. Nie możesz wybaczyć swoim rodzicom, ale możesz zrozumieć i zaakceptować sytuację ich ignorancji wobec ciebie. Większości ludzi niestety brakuje podstawowego zaufania do życia. Znaczące jest Twoje pragnienie tu i teraz, aby nauczyć się ufać sobie i światu wokół Ciebie. Dlaczego ludzie nie ufają? Strach polega na tym, że zaufanie czyni ich bezbronnymi i łatwymi do oszukania, dlatego zamykają się przed wszystkimi, łącznie z sobą. Zamykając drzwi i okna, aby nikt nie mógł wejść do ich przestrzeni, ludzie zapominają, że pozbawiają się porannego słońca, ciepłego wiatru, zapachu kwiatów, energii życia... Strach przed zaufaniem to gra umysłu, którego człowiek staje się zakładnikiem. Ta gra umysłu pozbawia człowieka racjonalności, ale ten strach jest przejawem wtórnym. Podstawą nieufności jest nienawiść do samego siebie, odrzucenie, minimalna ilość energii miłości w sobie, niemożność usłyszenia serca. Nieufność to minimalna ilość energii miłości w człowieku, to umysł i serce oddzielone w człowieku. zakład postawiony tylko na umysł (intelekt) Co robić? Jak nauczyć się ufać? Bez niego nie ma mowy. Pierwszą osobą, której powinieneś zaufać, jesteś ty sam. Połączcie ponownie intelekt i serce. Wewnątrz macie serce, które widzi, które czuje, ale które nie ma nóg; to nie może działać. Pozostaje tam, gdzie było, bije, czeka… Kiedyś intelekt zrozumie i będzie mógł posługiwać się oczami serca. „Tylko serce jest czuwające, oczami nie widać najważniejszego” – napisała Saint-Exupery'ego. Tylko serce zna całą prawdę, jest w stanie wykorzystać lęki umysłu dla twojego dobra. W rękach serca intelekt staje się rozsądny. To jest transformacja, całkowita przemiana energii w was. Z mądrego faceta stajesz się mądry. Mądrość rodzi się ze spotkania serca i intelektu. A jeśli nauczysz się tej sztuki synchronizowania bicia serca i pracy swojego intelektu, odkryjesz, że głównym kluczem do Twojego szczęścia jest pewność siebie!