Dat wil ik niet. Ik denk dat iedereen zich deze kindercartoon herinnert over een luie jongen die in het land van de grote Ongewensten belandde. Mijn moeder noemde mij ook zo, maar in tegenstelling tot de cartoon ging mijn Don't Want niet over luiheid. My Don't Want was de enige gelegenheid om een ​​protest te uiten, op zijn minst op de een of andere manier een mening te uiten en behoeften te uiten in mijn ouderlijke familie, zoals in veel andere families, werd de vrije manifestatie en expressie van emoties verboden. Het was kinderen verboden woede, irritatie en boosheid, luidruchtige vreugde, verdriet en verdriet te uiten. Schreeuw niet, maak geen lawaai, schreeuw niet, zeur niet, houd je mond dicht... dit zijn de manieren om dit te doen. onderdrukking. Ik had geen andere keus dan mijn emoties in te slikken en vast te houden, die zich van binnen ophoopten. Op 15-jarige leeftijd faalde een van de organen van mijn spijsverteringsstelsel, en op 18-jarige leeftijd werd het verwijderd. Dit is de prijs die ik heb betaald voor het slikken. het onderdrukken en tegenhouden van mijn woede en irritatie, waar ik alle recht op had. In onze cultuur heerst naar mijn mening een heel vreemde houding ten opzichte van gevoelens en emoties. Ze worden eerder gezien als een belemmering dan als een hulp. We leven volgens het principe ‘hoe minder emoties, hoe beter’. Alsof emoties iets overbodigs zijn, alsof ze niet belangrijk zijn. Aan de ene kant kennen we ze, geven we er mondeling betekenis aan en leren we kinderen onderscheid te maken tussen deze emoties. Maar in de praktijk onderdrukken we, zodra ze opkomen, óf onze emoties (we proberen ons ervan af te wenden, afgeleid te zijn, het niet op te merken), óf we houden op ze onder controle te houden en laten ze los in de wereld in de vorm van uitbarstingen van woede. woede waar mogelijk en onmogelijk. Beide eindigen slecht. Ik gaf een van de bovenstaande eindes... in mijn trieste persoonlijke verhaal. Waar leidt het onderdrukken van emoties toe? In mijn werk met cliënten besteed ik veel aandacht aan emoties en gevoelens, waardoor ik ze kan opmerken, begrijpen, voelen. noem ze bij hun eigennaam, leef en druk ze uit op een milieuvriendelijke manier. Ik probeer vrienden te maken met zijn eigen emoties en gevoelens. Maak eerst vrienden en leer dan emoties correct te beheersen. Waarom doe ik dit? Hier is een lijst van wat er gebeurt met emoties die onderdrukt worden en niet op een milieuvriendelijke manier geleefd of geuit worden.1. Emoties komen direct, krachtig, ongecontroleerd en om een ​​onbeduidende reden tot uiting: - een flits van woede bij iemand die zijn woede al lange tijd niet heeft getoond; de ontwikkeling van een fobie bij iemand die echte angst bij iemand onderdrukt; die zijn verdriet en verdriet niet op tijd heeft doorleefd 2. Emoties vinden hun uitdrukking door onbewuste, willekeurige handelingen: - iemand die niet naar zijn werk wil, wordt per ongeluk ziek; - een vrouw die boos is op haar man morst per ongeluk hete thee over hem.3. Emoties manifesteren zich door lichamelijke manifestaties (psychosomatische ziekten): - keelziekten kunnen gepaard gaan met onuitgesproken grieven; - spijsverteringsproblemen met onderdrukking van woede en woede, wrok, walging, enz.4. Emoties manifesteren zich door psychische aandoeningen. Een voorbeeld is depressie, die zich kan ontwikkelen als gevolg van een verbod op het uiten van woede. Welke emotie we ook onderdrukken, we volgen altijd een van deze vier paden, dus het is erg belangrijk om ze allemaal te leren herkennen onze emoties, zelfs sterke, pijnlijk en onaangenaam. Het is belangrijk om emoties te leren voelen, ermee te leven en ermee om te gaan. Soms lijken mijn consulten op een school waarin we opnieuw kennis maken met de wereld van gevoelens en emoties, stap voor stap leren we leven en deze milieuvriendelijk uiten u dat ik gratis consultaties van 30 minuten geef, waarbij ik de eerste diagnostiek doe en u vertel hoe ik u kan helpen. Ben jij vrienden met je emoties? WhatsApp, Telegram +7(938)484 53 48Ik help je graag verder!