Van de auteur: Er wordt een nieuwe benadering van het probleem van het vinden van motivatie voorgesteld. In tegenstelling tot de heersende opvattingen wordt het idee onderbouwd dat persoonlijke ontwikkeling en intellectuele groei alleen mogelijk zijn als iemand ernaar streeft de Comfort Zone te betreden. Wat is een comfortzone? Het doel van de ontwikkeling van de samenleving en een specifiek persoon is het verkrijgen van stabiliteit en vertrouwen in de toekomst. Dit zijn universele en universele waarden. Hun prestatie wordt gezien als zich in de comfortzone bevinden. En het is heel normaal om te streven naar een staat waarin je je zelfverzekerd en veilig voelt, psychologisch beschermd. Maar! Vertrouwde omstandigheden die geen spanning en enige inspanning vereisen om het verwachte resultaat te bereiken, geven een persoon een gevoel van comfort en stabiliteit. Hierdoor neemt de motivatie af en vertragen acties gericht op verdere ontwikkeling. We kunnen zeggen dat de “hulpbronnenbesparende modus” is ingeschakeld. Deze evenwichtstoestand kan worden vergeleken met de homeostase van levende systemen (en mensen vormen daarop geen uitzondering) streeft naar zelfregulering, zelfbehoud en overleving de externe omgeving. Homeostase is het vermogen dat iemand in staat stelt een constante interne toestand te handhaven. Het is belangrijk op te merken dat in een dergelijke evenwichtige toestand de ontwikkeling stopt. Ontwikkeling is alleen mogelijk in interactie met de omgeving en alleen buiten evenwicht. Om preciezer te zijn, het is in het proces van het herstellen van het evenwicht van het systeem, waar het voortdurend naar streeft, dat de ontwikkeling ervan plaatsvindt. Bovendien erkennen moderne psychologische concepten van constructieve persoonlijkheidsontwikkeling de niet-adaptieve aard van het menselijk leven. Dit betekent dat evenwicht, als criterium voor ontwikkeling, fundamenteel wordt ontkend. Ontwikkeling is alleen mogelijk in omstandigheden van tegenstrijdigheid. Alleen in dit geval zorgt ontwikkeling voor een constructief pad voor een persoon, een actieve zoektocht naar betekenis in een kritieke situatie met als doel deze te transformeren. Terwijl adaptief gedrag leidt tot stagnatie, neuroticisme, vernietiging van iemands creatieve potentieel en persoonlijke hulpbronnen. Als je effectief wilt zijn op alle gebieden van je leven, is het niet voldoende dat je de kennis en vaardigheden die je ooit hebt verworven perfect beheerst. , maar bovenal moet je bereid zijn het onbekende tegemoet te treden, op zoek te gaan naar nieuwe informatie, op voortdurende persoonlijke en professionele ontwikkeling. In dit opzicht is er een misvatting ontstaan ​​en blijft bestaan ​​dat iemand zichzelf moet verbeteren moet de Comfort Zone verlaten en de Ontwikkelingszone betreden. In de psychologie en coaching wordt algemeen aangenomen dat de “Comfort Zone”, als een staat van psychologische veiligheid, als negatief wordt beschouwd voor de persoonlijke ontwikkeling en het opdoen van nieuwe levenservaringen. En als noodzakelijke voorwaarde voor deze ontwikkeling wordt meestal negatieve motivatie gebruikt, en wordt voorgesteld om de comfortzone te verlaten. In feite is het probleem van het verkrijgen van positieve motivatie voor zelfontwikkeling, persoonlijke en intellectuele groei dat op een laag niveau van bewustzijn en stereotypen van denken interfereren met de perceptie van de werkelijkheid. Elk levend systeem streeft, in overeenstemming met het principe van homeostase, naar een staat van evenwicht. Het vermogen van een systeem om zijn evenwichtstoestand te behouden en te herstellen, onder invloed van vele omgevingsfactoren, is een voorwaarde voor zijn overleving, ontwikkeling en evolutie. En dit gebeurt voortdurend. Laten we ons eens voorstellen wat er zal gebeuren als het systeem zelf ernaar streeft zijn evenwicht te verstoren. Een dergelijke intentie zal in het beste geval leiden tot schade en in het slechtste geval tot vernietiging. Het lijkt op masochisme of zelfmoord. Daarom is de richting van de vector van de menselijke ontwikkeling, zoals elk levend systeem, gericht op comfort, en niet daarvandaan. Maar het is belangrijk om te begrijpen en in gedachten te houden dat stabiliteit en comfort niet iets blijvends zijn, dit is geen stabiele toestand, het kan niet meer worden hersteld als het eenmaal is bereikt. Elk verkregen resultaat kan niet onveranderd bestaan. Comfortzone kan dat zijnalleen creëren met constante inspanning. Dit is een continu proces van productie en ontwikkeling. Daarom kost het verlaten van de Comfort Zone geen enkele inspanning. Zodra je de productie ervan stopt, begint de Comfort Zone zelf te verdwijnen. Moet je weggaan of binnenkomen? Vanwege het stereotype denken vindt er meestal een onbewuste vervanging plaats van de concepten 'comfort' en 'ongemak' in persoonlijke groei-redenen als deze: “Om me te ontwikkelen, moet ik de gebruikelijke situatie van de Comfort Zone verlaten naar de “Ontwikkelingszone”. Subjectief gezien wordt dit gezien als het betreden van de ongemakzone. Er is een zeer sterke motivatie voor nodig om bewust en doelbewust je staat van comfort te verstoren. Bovendien schendt dit in principe de logica van de ontwikkeling van een levend systeem, dat altijd streeft naar een evenwichtstoestand en comfort. Een persoon doet bewuste pogingen om uit een vertrouwde situatie te komen. En op onbewust niveau stuit hij op weerstand, die volledig gerechtvaardigd wordt door de angst voor verlies van comfort. En dit is al het begin van de keten: 1) strijd van motieven -> 2) intrapersoonlijk conflict -> 3) psychosomatische stoornis. En dit is een groot probleem. Waarom is het nodig om kunstmatig een staat van ongemak te creëren? Als beginpunt A de Comfort Zone is, hoe zal eindpunt B dan misschien de Super Comfort Zone worden genoemd, als we geluk hebben? Wat als je pech hebt? Blijven we in de ongemakzone? Hoe lang zal dit ongemak duren? Zullen we na een mislukte reis door de Discomfort Zone kunnen terugkeren naar de Comfort Zone? Als je de huidige toestand comfortabel en stabiel noemt, waarom moet je je dan ontwikkelen? Je hebt de perfectie al bereikt. Geniet van deze toestand en ga nergens heen. Welke zone moet je verlaten? Een bekende situatie, die onbewust wordt gezien als een comfortzone, is eigenlijk een ongemakzone. En je moet uit de ongemakzone komen en naar de ontwikkelingszone gaan, waardoor je alleen de comfortzone kunt betreden. Als een persoon gelooft dat hij ontwikkeling nodig heeft, is zijn evenwichtstoestand verstoord. Hij bevindt zich al in de ongemakzone, die hij ten onrechte als de comfortzone beschouwt. Simpelweg omdat hij aan deze toestand gewend is. Door de gevormde stereotypen van denk- en gedragspatronen realiseert hij zich niet dat de Comfort Zone hem voortdurend ontgaat en verandert in de Discomfort Zone. Door een gebrek aan begrip van de werkelijke situatie is het voor iemand moeilijk om zichzelf te dwingen zijn gebruikelijke gedrag te veranderen. In een staat van laag bewustzijn ontstaat er een logische waarnemingsfout. Gewoonteomstandigheden die geen enkele inspanning vergen, geven een persoon de illusie van comfort en stabiliteit. Zijn motivatie neemt af, acties en ontwikkeling gericht op verdere vooruitgang vertragen. En terwijl een persoon nadenkt over zelfontwikkeling, persoonlijke groei, hoe hij zijn motivatie kan vergroten om de Comfort Zone te verlaten, bevindt hij zich in feite, zonder het te beseffen, zichzelf. diep ondergedompeld in de ongemakzone. En hoe langer zijn gedachten duren, des te meer moeite zal moeten worden besteed aan het vinden van middelen voor zelfmotivatie. Hoe om te gaan met motivatie voor zelfontwikkeling? is alleen toegankelijk tijdens het activiteitsproces. Waarom heb je motivatie nodig? Je verlaat deze ongemakzone eenvoudigweg door bepaalde acties te ondernemen. Om motivatie voor actie te krijgen, moet je allereerst je manier van denken veranderen. Hierdoor kan men zich realiseren dat een mens niet voortdurend in de Comfort Zone kan zijn zonder daarvoor gerichte acties te ondernemen. Zonder iets te doen, glijdt iemand voortdurend af naar de ongemakzone. Het is een ernstige vergissing en een waanvoorstelling om een ​​vertrouwde levenssituatie als een comfortzone te beschouwen. Als voorbeeld dat het proces demonstreert van het begrijpen van de werkelijke situatie en het overwinnen van waanvoorstellingen en zelfbedrog, kan men zich de zin uit het sprookje van Andersen herinneren: “ En de koning heeft geen kleren!” Op dat moment werd de King's Comfort Zone de zijne!