Mijn dochter raadde mij aan de tekenfilm "Klaus" te bekijken. Overigens werd de film bekroond met de Oscar voor beste animatiefilm. Het kostte me veel tijd om me voor te bereiden, maar twee weken geleden heb ik hem eindelijk bekeken. Ik vond de tekenfilm leuk. Dit is een echt logotherapeutisch plot Alles volgens Viktor Frankl: - het oplossen van de problemen die het leven met zich meebrengt; door ze zowel betekenis als onze beste manifestatie te vinden, veranderen we onszelf, net zoals we anderen beïnvloeden; en niet in de richting van het lot. De plot is als volgt. De postmagnaat, die de hoop heeft verloren om zijn zoon Jesper met zijn gebruikelijke methoden van een nutteloos leven te ontdoen, stuurt hem naar de noordelijke stad Smeerensburg, waar de rest van de postbodes niet bleef. Naast het barre klimaat onderscheidt de stad zich door een harde moraal. Niemand is daar vrienden, niemand gaat naar school, niemand gaat bij elkaar op bezoek. Er is woede, duisternis en een verlangen om elkaar slechte dingen aan te doen in de stad. Jesper zou daar graag weggaan, maar zijn vader stelde een voorwaarde: hij zal zijn zoon terugbrengen naar huis en zijn nutteloze leven, als hij maar 6.000 wordt. brieven Met deze boodschap begon een van de belangrijkste helden zijn activiteiten in de stad. Hij rukte niet het haar op zijn hoofd uit en schreef betraande brieven aan zijn vader, maar wendde zich tot de vrijheid: "Wat kan ik doen?" Jesper merkte dat kinderen geïnteresseerd waren in post en hij begon na te denken: hoe kunnen ze ertoe worden aangezet veel brieven te schrijven? overlijden van zijn vrouw. Maar er is veel speelgoed in het huis van Klaus. En Jesper begon speelgoed aan kinderen te geven in ruil voor schrijven. En zet hem dan 's nachts in de kamer. Van Klaus. Ook het opvoeden van kinderen kwam meteen ter sprake. De kinderen moesten goede daden verrichten, terwijl Klaus keek naar wie zich hoe gedroeg. En ik bracht geen geschenken mee voor degenen die voor slecht gedrag kozen. Jesper vergat zichzelf niet: hij vroeg Klaus om iets lekkers voor hem klaar te zetten toen hij aankwam. Om brieven te schrijven moest je geletterd zijn. Maar niet alle kinderen konden lezen en schrijven. En hier kwamen de vaardigheden van een voormalige leraar die de kinderen kwam lesgeven goed van pas, maar niemand had die nodig. En ze begon vis te verkopen om geld in te zamelen en verliet deze vreselijke stad zo snel mogelijk. Maar het meisje krijgt de kans om te doen waar ze van houdt. Kinderen willen immers zelf leren! Ze hoeven niet gedwongen te worden. En zij, die zich aanvankelijk verzette, wordt vervolgens bij het proces betrokken. En zelfs al het geld dat hij heeft gespaard om te vertrekken, gebruikt hij om het pand waarin hij lesgeeft en woont te renoveren. En Klaus trok zichzelf overeind, kwam uit de ketenen van zijn verdriet en leverde 's avonds speelgoed af bij Jesper. En dan begint hij ze weer te maken. Dus, beginnend met een volkomen rationeel en mercantiel verlangen om ‘de stad snel te verlaten en weer een nutteloos leven te beginnen’, komt Jesper tot de conclusie dat het leven in de stad aan het veranderen is. Veranderingen door kinderen! Die, door goede daden te doen tijdens het studeren op school, bij ouders het verlangen wekken om goede daden te doen, te communiceren met buren, met andere stadsmensen. En zoals de held van de cartoon 'Tachtig Dagen Rond de Wereld' zei: Door anderen te helpen, wij onszelf helpen. En het maakt niet meer uit: of ze je er speelgoed voor geven of niet. Toen mensen vonden dat het leven op DEZE manier veel beter, rijker, interessanter en gelukkiger was. En Jesper, die acteert, de situatie in de stad verandert, verandert zichzelf. Hij wordt sympathiek, aardig, zorgzaam, actief en psychologisch volwassen. En hij vindt zijn geluk bij de leraar. Als de vader zijn zoon komt ophalen (hij heeft tenslotte records gevestigd voor de postomzet), besluit hij in de school te blijven stad. De stad werd zo veel als een thuis voor Jesper. Omdat er veel liefde, kracht en warmte in werd geïnvesteerd. Omdat hij hier zijn zin van het leven ontdekte, en niet op zijden lakens in luiheid. Hier ontmoette hij de liefde en stichtte een gezin. Hier zag en merkte ik de schoonheid van veel mensen op. In onze activiteiten, gevuld met de betekenis van het oplossen van alledaagse problemen, en niet met onze inactiviteit, komen we ook niet altijd op een directe manier tot ons doel. We weten niet altijd precies waar we heen moeten. Maar als we de problemen van elke dag oplossen en geïnteresseerd zijn in wat er gebeurt, dan kunnen we dat wel