Van de auteur: Kinderen zijn niet alleen de bloemen van het leven, maar ook een generator van ideeën, grappen en vragen. Lees hieronder waarom het belangrijk voor hen is om antwoorden te krijgen en wat ze moeten doen doen als er geen antwoord is. Dochtertje vraagt ​​aan zijn moeder: "Mam, wat is ABORTUS?" Moeder was verrast, maar probeerde het uit te leggen, door te zeggen dat er van alles kan gebeuren in het leven, enz., Enz., en dan plotseling betrapt ze zichzelf. , vraagt: “Waar heb je dat woord gehoord?” - Ja, hier liepen de matrozen door de straat en zongen het lied "En de golven verslaan de ABORTUS van het schip...." De grap gaat in verschillende variaties op internet rond, maar de betekenis is hetzelfde. Kinderen stellen vaak vragen die volwassenen verbijsteren vanwege hun ongebruikelijkheid, bruisen of onhandigheid. Ze stellen vragen uit echte nieuwsgierigheid, in een poging de essentie van de wereld om hen heen te begrijpen, de ruimte te structureren en door te dringen tot de essentie van de dingen. Waarom ervaren ouders zoveel negatieve ervaringen? Wat zorgt ervoor dat volwassenen die het leven hebben gezien zich verlegen voelen, blozen, de minibus uitrennen, hun schouders ophalen en het van zich afschudden met de zin: ‘Dat gaat je niets aan! Als je groot bent, zul je het begrijpen!” Of tot het uiterste gaan door een kind snel te straffen? Ouders kijken naar wat er om hen heen gebeurt vanuit hun lengte, ervaring en leeftijd. Door dezelfde handelingen uit te voeren, langs dezelfde route te lopen, wennen ze aan consistentie, dit maakt het leven gemakkelijker. Door hun kinderlijke levendigheid te verliezen, merken volwassenen het alledaagse niet meer op, ze verliezen het vermogen om elke dag verrast te worden door de eenvoudigste dingen. Misschien is dat de reden, maar niet noodzakelijkerwijs, dat de vragen van kinderen hen in een lastige positie brengen Er zit ook een baby in de man!” - een klein meisje dat met haar zwangere moeder loopt, roept vrolijk en wijst met haar vinger. Volwassenen die met onverwachte problemen worden geconfronteerd, lijken hun gebruikelijke steun te verliezen, een bekend patroon waardoor verdere communicatie mogelijk is. Dus hoe te reageren op dergelijke nieuwsgierigheid? Adem uit en ontspan. Het kind is echt geïnteresseerd in dit probleem, en hij heeft niet de taak om je te stompen of te slaan in een intellectuele strijd als het kind een vraag stelt uit de serie 'Wat is dit?' of een vreemd woord voor uw gehoor, vraag het nog eens. Meestal is de zinsnede “Wie zegt dat? of Waar heb je dat gehoord?”, zei kalm en vriendelijk, het kind zal al zijn kaartjes onthullen. Hij zal het hele verhaal vertellen over wie, wanneer en onder welke omstandigheden Vaska van de buren een persoon met een onconventionele oriëntatie noemde. Nogmaals, je zult je ouderlijke charme, zelfvertrouwen en tact moeten inschakelen om dit probleem op te lossen. Als je baby heldere ogen, duidelijke dictie en aandacht heeft, is de kans groot dat hij een "zwangere" man zal laten zien, vraag waarom. zijn tante kust het poesje, zal bij haar grootmoeder navraag doen over het tijdstip van haar overlijden, het is hoog. Zulke kinderen hebben een nauwkeurig antwoord nodig. Nauwkeurig betekent niet dat het uitvoerig bestudeerd en wetenschappelijk bewezen is. Nauwkeurig - passend bij de leeftijd en afkomstig van een zelfverzekerde ouder. Als een volwassene nu geen antwoord kan geven, is het beter om het eerlijk toe te geven dan te ruziën en te liegen. Kinderen zijn uitstekende emotionele indicatoren. Als ouders de uitleg 'Ik weet het niet, ik ben er nog niet klaar voor om het je nu te vertellen, maar ik zal erover nadenken' uitstellen, dan zal het gesprek moeten worden teruggegeven. Bereid je voor, zoek naar een encyclopedie met ‘onbescheiden’ vragen en beantwoord zowel jezelf als je kind. Over het algemeen is de geboorte van een kind het beste moment om te beslissen over religie, eetgewoonten, houding ten opzichte van de dood, echtscheiding, liefde en seks weinig nuances. Idealiter, als een volwassene antwoordt, het gezicht en de ogen ziet, naar het kind gaat of hem op schoot neemt, hoe korter en duidelijker de antwoorden zouden moeten zijn. Optie "Laat me met rust!" - telt niet. Je kunt niet voorbereid zijn op alles wat onze kinderen ons voorschotelen, maar je kunt wel met ze leren en groeien! Tot slot stel ik voor dat u een minitest doet over uw vermogen om lastige vragen te beantwoorden. 1) Onthoud eerst de lastige vragen van uzelf of van kinderen uit uw omgeving, d.w.z.: vragen die u storen, u zorgen maken of bang maken 2) Vertel in het bijzijn van een kind een andere volwassene over het nieuws over dit onderwerp (televisie en.