CRISIS IN RELATIES. MYTHEN EN REALITEIT Crisis is een verschrikkelijk woord waar volwassenen bang voor zijn, net zoals kinderen. Er zijn veel mythen om hem heen, allemaal slecht. Wat is een crisis eigenlijk? Dit is een werkelijk moeilijke situatie in het leven van een persoon of gezin, waarin gebruikelijke gedragspatronen niet het gebruikelijke resultaat opleveren. Waarden en levensrichtlijnen veranderen, en wat voorheen vreugde en voldoening bracht, begint ons te irriteren. Maar het komt voor dat iemands daden nooit het gewenste resultaat hebben opgeleverd. En in plaats van de situatie te beoordelen en de fout van zijn daden te beseffen, zegt de persoon ‘Ik/wij hebben een crisis’, en blijft hij niets doen. Hij doet niets omdat er nog een misvatting bestaat dat de crisis vanzelf zal verdwijnen. Je moet gewoon geduld hebben, harder op je tanden bijten, en na verloop van tijd zal alles zichzelf oplossen. Dus zonder één crisis te overleven, vliegt het gezin in een nieuwe crisis, groeit de sneeuwbal en vallen de toestand en relaties dieper en dieper in F*. **. De relatiecurve begint er als volgt uit te zien: absoluut niet - slecht - totaal verpest - absoluut niet - slecht... In deze situatie wordt 'echt niet' als de norm geaccepteerd en leef je een saai, vreugdeloos leven, op weg naar neurosen, burn-out en scheiding. Maar de crisis is niet slecht. Dit is een kans om een ​​nieuw niveau te bereiken, zoals een examen op school. Crises zijn noodzakelijk en belangrijk. Maar als je ze verkeerd naleeft, kun je er een puinhoop van maken. Totdat je de les doorstaat, blijf je voor het tweede jaar. 7 CRISES IN RELATIES DIE IEDEREEN BEÏNVLOEDEN Laat ik beginnen met het feit dat alle gezinnen, als ze overleven, op de een of andere manier 7 identieke crises doormaken. Hieraan worden de persoonlijke crises van elk gezinslid toegevoegd en de niet-normatieve, laten we zeggen plotselinge familiecrises. Laten we eens kijken naar zeven crises die iedereen doormaakt: 1. Crisis van het eerste jaar van de relatie, het huwelijk. Gedurende deze periode komen verschillende gezinsstructuren en scenario’s met elkaar in botsing, en beginnen moeders en vaders zich aan te passen en afstand te nemen. Hier ligt het struikelblok. Het is moeilijk voor ouders om hun kinderen vrij rond te laten dwalen en zich niet met hun leven te bemoeien, vooral als er geen scheiding is. Jongeren moeten het dagelijkse leven delen, regels overeenkomen en hun gewone leven weer opbouwen, rekening houdend met de belangen van beiden.2. Geboorte van een kind. Dit is een moeilijke periode. Een vrouw stopt met werken, er verschijnt een persoon in het gezin die niets anders doet dan iets eisen. Er is geen tijd en energie voor jezelf, je interesses, je moet je vrije leven uit het verleden een aantal jaren vergeten. Opnieuw moeten we onderhandelen over de huisregels en deze herschrijven.3. Socialisatie van het kind. Het kind gaat naar de kleuterschool, deze keer valt het samen met de 3-jarige crisis bij kinderen. Volwassenen (onderwijzers) van buitenaf beginnen het kind en het gezin te beïnvloeden, en er beginnen aanpassingen met andere kinderen. Een vrouw gaat aan het werk, en opnieuw is het nodig om de verantwoordelijkheden te verdelen en de overeenkomsten bij te werken, de uitdrukking “Ik werk ook” verschijnt4. Vaak valt het naar school gaan van een kind samen met 7 jaar huwelijk. Passie koelt af, partners zijn als een open boek voor elkaar, samen is het niet meer zo interessant. Alsof dit nog niet genoeg is, is er ook nog het eerste leerjaar, leraren, LESSEN... Opnieuw verantwoordelijkheden delen... En een collega op het werk kijkt mij zo hartstochtelijk aan en roept al heel lang om koffie. Alleen sterke individuen die bereid zijn om aan zichzelf en hun relaties te werken, kunnen voorkomen dat een gezin kapot gaat en bij elkaar blijven. 5. Tieneropstandigheid bij kinderen. Ik zal hier niet veel beschrijven; ieder van ons was een tiener en kan zich voorstellen wat hier zou kunnen gebeuren. Het probleem van de communicatie met kinderen is hier het meest acuut. Tegen deze achtergrond kan de relatie van de ouders instorten, omdat “je het hem niet kunt uitleggen, enz.” Maar aan de andere kant kunnen ouders zich op dit moment verzetten tegen het ‘slechte’ gedrag van het kind6. Kinderen groeien op en verlaten hun ouders. En hier worden man en vrouw alleen gelaten met hun onleefde crises. Dit is een van de ernstigste crises, vergelijkbaar met de geboorte van het eerste kind; het is verantwoordelijk voor meer dan een derde van de echtscheidingen. Het echtpaar realiseert zich plotseling dat ze niets hebben om samen te zijn, het enige dat hen verbond waren kinderen.7. Overlijden van een van de echtgenoten. Verlies is altijd moeilijk. Op oudere leeftijd