I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Sociale angst is de angst dat andere mensen iets zullen zien waar ik mij voor schaam, wat onaangenaam is, en als dit wordt onthuld, zal dit negatieve gevolgen voor mij hebben. In het geval van het coronavirus wordt de sociale angst om niet aan de verwachtingen te voldoen het vaakst geactualiseerd. Welke gedachten en gevoelens kunnen er in je hoofd ronddraaien: - Ik wil geen masker dragen. Alleen de geïnfecteerden of paniekers dragen ze. Ik ben bang dat ik als een van hen zal worden beschouwd: “Ik wil een masker opzetten, maar ik heb er geen, en apotheken hebben er ook geen.” Ik ben bang om zonder mondkapje naar buiten te gaan, voor het geval ik word veroordeeld wegens nalatigheid of scheef wordt aangekeken. “Ik blijf het liefst thuis, maar mijn vrienden blijven elkaar ontmoeten.” Ik ben bang dat ze me zullen uitlachen, dus ik blijf naar alle bijeenkomsten gaan - ik ben echt bang vanwege alles wat er gebeurt, maar ik kan het niet bespreken met iemand die ik ken, ik ben bang voor. in hun ogen zien ze eruit als een zwakkeling - ik heb tekenen van verkoudheid, koorts, maar ik ben bang om de dokters te bellen. Wat moet ik doen als ik een virus heb? Het is eng om je voor te stellen hoe ik hierover met vrienden en familieleden zal praten, omdat ik ze had kunnen besmetten – ik ontkende de mogelijkheid om besmet te raken, en nu is bij mij het coronavirus vastgesteld. Ik onderga een behandeling, maar ik ben bang om toe te geven: vrienden en familieleden zullen hun neus in mij gaan wrijven dat ik ongelijk had, maar 'ze zeiden het' - ik wil alle voorzorgsmaatregelen nemen, maar mijn baas lacht me uit de situatie en neemt deze niet serieus. Ik kan niet alle aanbevelingen opvolgen, omdat ik bang ben om voor gek te staan ​​in de ogen van mijn baas en collega's. Wat je hier kunt doen: Ten eerste, vang deze gedachten in jezelf. Ten tweede, confronteer de angst en jezelf: - Dus wat zal er gebeuren als ze zo over mij denken, ze zullen me uitlachen, me als een dwaas beschouwen, enz.? Weet ik zeker dat ik dit niet aankan. Waarom is het zo belangrijk voor mij dat dit niet gebeurt? (Meestal onthult deze vraag waar we echt bang voor zijn, bijvoorbeeld het verliezen van een relatie, baan, enz.) Waarom is het belangrijk om te zien waar we echt bang voor zijn? Als ik bang ben, verlies ik mijn gevoel van steun. Kennis geeft mij deze steun terug. Ik ben niet meer zonder reden ergens bang voor: ik begrijp mezelf hierin, ik kan het mezelf uitleggen. Als de uitleg je wat rustiger maakt, vraag jezelf dan af: “Kan ik dit maar één keer aan?” En als dat zo is, probeer dan een keer te doen waar je bang voor bent. Als je er zelf niet uit komt wat er aan de hand is. Of er is begrip, maar rustiger wordt het niet. En angsten beginnen je leven al te verstoren. Dan kun je beter hulp zoeken bij een psycholoog..