We zijn er allemaal aan gewend ziekten als iets heel ergs te behandelen. Daar zijn veel redenen voor: ziekten verhinderen ons sommige plannen uit te voeren, veroorzaken ongemak, pijn en lijden. Psychosomatiek is een richting in de geneeskunde en psychologie die onderzoekt hoe gevoelens en ervaringen de lichamelijke gezondheid van een persoon beïnvloeden en biedt de mogelijkheid om vanuit de basis naar ziekten te kijken. de andere kant beschrijft de Duitse psychoanalyticus Alexander Mitscherlich de ontwikkeling van psychosomatische ziekten als een opeenvolging van activering van de beschermende krachten van de psyche. Dit gaat over de natuurlijke loop van het leven, waarbij ontwikkelingstaken ontstaan ​​en een persoon ermee omgaat. De cyclus hier is als volgt: probleem – oplossing. Als dit niet gebeurt, worden beschermende mechanismen geactiveerd. Het eerste echelon van verdediging. Psychoprotectief (adaptief), wanneer een taak een probleem wordt. We kunnen het niet aan op het niveau van acties, de psyche begint ons te beschermen tegen onaangename gevoelens en we gebruiken psychologische verdedigingsmechanismen zoals vergeetachtigheid, vervorming, devaluatie, vermijding, enz. Dit is normaal en we gebruiken ze allemaal zolang er geen sprake is van ernstige stress of conflicten (mogelijk intern). Als er veel traumatische informatie is verzameld, wordt psychisch ongemak duidelijk en kan het zich ontwikkelen tot depressie, obsessieve gedachten, asthenie, enz. Als de oorzaak niet wordt weggenomen, wordt het tweede echelon van verdediging geactiveerd. Psychosomatisch. Dit is waar het probleem een ​​symptoom wordt. Wanneer de psyche het lijden niet aankan, gaat het lichaam aan en voelen we verlichting, omdat de pijn zich naar het lichamelijke niveau heeft verplaatst en we er iets aan kunnen doen (pillen, lotions, zich wentelen in pastelkleuren, zorg ontvangen). Kinderen gebruiken deze methode onbewust vaak als hun behoeften niet door volwassenen worden gehoord. Ze zeggen bijvoorbeeld dat ze niet naar school willen als ze niet worden gehoord en geholpen de situatie te begrijpen, de temperatuur ergens vandaan komt - en beide: het doel wordt bereikt. Wat is het gevaar van psychosomatische verdediging? Het kan voet aan de grond krijgen. Als dit niet werkt, wordt het Derde Echelon van Defensie geactiveerd. Zelfvernietiging. Dit is het laatste verdedigingsniveau. Wanneer een situatie zo pijnlijk en ondraaglijk is, kiest iemand ervoor om er niet in te leven. Het kan hierbij gaan om verslaving, zelfmoorddaden, acute ziekten met levensbedreigende gevolgen, enz. Het is een manier om met iets om te gaan dat zo moeilijk is dat de dood een uitweg lijkt..