Van de auteur: Helaas leren ouders hun kinderen niet om met pijn om te gaan. En dan ontwikkelt fysieke pijn zich tot pijn, die weer op het fysieke lichaam wordt geprojecteerd, wat gewoonlijk 'mentale pijn' wordt genoemd. Een persoon is erg bang voor mentale pijn. Wat is mentale pijn? Dit is een psychologisch trauma dat nog niet is genezen. Dit is een situatie waar een persoon niet mee om kan gaan. Dit zijn emoties die niet werden geaccepteerd. Dit zijn gevoelens die onbeantwoord zijn gebleven en de persoon weet gewoon niet wat hij ermee moet doen. Omdat niemand het heeft geleerd. Omdat deze wond niet met een pleister kan worden afgedekt. Omdat pijnstillers niet helpen. Omdat noch alcohol, noch sigaretten, noch drugs, noch chocolade, noch het lekkerste eten je ervan kan redden. Laten we eens kijken naar de meest voorkomende manieren om met pijn om te gaan. Wat kan iemand met pijn doen? . "De kat heeft pijn, de hond heeft pijn, en Petya's leven zal genezen!" - zeggen de ouders tegen het kind, medelijdend met hem. En hij besluit dat hij, om niet ziek te worden, iemand anders pijn moet doen. In het beste geval voor degene die de pijn heeft veroorzaakt. En in het ergste geval pijn veroorzaken bij een volkomen onschuldig persoon, zoals die kat of hond. Onderdruk de pijn, vervang deze door iets anders “Eet snoep, kijk een tekenfilm, neem speelgoed, enz. en alles zal meteen voorbijgaan.” En de persoon eet, drinkt, probeert over te schakelen naar iets anders, naar iemand anders. Hij overstemt zijn pijn en vervangt die op alle manieren die hem worden getoond. Schuif de schuld naar iemand anders: “Laten we op het gewricht slaan omdat jij erop slaat.” - ouders zeggen tegen een klein kind. In plaats van te zeggen: 'Ik begrijp dat je pijn hebt. Kijk de volgende keer beter, zodat je deze pijn niet ervaart.' Het kind kreeg niet alleen geen oorzaak-gevolg-relaties te zien, hij werd ook de verantwoordelijkheid ontnomen voor wat er gebeurde. En het kind leert dat iedereen om hem heen verantwoordelijk is voor zijn pijn, en reageert met agressie op pijn. De pijn devalueren Ouders proberen vaak de pijn die hun kind ervaart te devalueren: ‘Onzin, het is je tranen niet waard, vergeet het maar.’ En het kind besluit dat zijn gevoelens niet belangrijk zijn, zijn pijn is niet belangrijk, en probeert het snel te vergeten, of liever nog dieper te intimideren met de verwachting van het ergste: 'Dit is onzin, daar doe je niet aan mee zoveel pijn in je leven.” Bij de devaluatie komt nog intimidatie. En het kind begint bang te worden voor het leven, omdat hij de pijn verwacht die zijn ouders hem beloofden. En zijn verwachtingen zijn gerechtvaardigd. Vergelijking "Wat, mijn rug (hoofd, hart) doet pijn, maar ik volhard en werk nog steeds!" Of iemand, bijvoorbeeld: 'grootmoeder heeft een ziek hart, haar benen kunnen niet lopen, enz., maar ze heeft taarten voor je gebakken, de tuin uitgegraven, ze heeft hulp nodig, en jij...) Dit is ook een manier om devalueren, tegen de achtergrond van het vergelijken van zijn pijn, met de pijn van anderen. In dit geval gaat iemand, in plaats van zijn eigen pijn te doorstaan, naar iemand die nog erger is en probeert hem te helpen, terwijl hij zich schaamt voor zijn pijn. Een andere manier is pijn belachelijk maken. "Kun je het echt niet aan? Zwak! Squishy! Brullende koe! Huilbaby! Hij heeft de verpleegster ontbonden. En schaam je je niet? En het kind schaamt zich voor zijn gevoelens, zijn pijn, schaamt zich voor zichzelf. Beschaamd, omdat zijn gevoelens werden niet alleen niet herkend en beschamend genoemd, hij wordt zelf geassocieerd met de manifestatie van zijn gevoelens en emoties. Ren weg “Vergeet, alles zal voorbijgaan! probeert te doen alsof er niets is gebeurd. Dit is tenslotte wat hem is geleerd, wat ertoe leidt dat iemand zich probeert te verstoppen, weg te rennen voor pijn. Hij probeert er niet aan te denken, houdt zijn oren dicht met een koptelefoon, kijkt naar het leven van iemand anders op tv, eet de pijn weg met snoepjes, spoelt het weg met alcohol, duikt in drugs. Hij probeert te ontsnappen aan het leven omdat er pijn in zit Het resultaat is dat de pijn zich ophoopt en de hele emotionele ruimte vult. Het wordt de achtergrond van iemands leven, waardoor hij in een depressieve toestand terechtkomt. En als dierbaren spijt krijgen, voelen ze zich daar schuldig over