Als je ooit zoiets hebt gezegd of zelfs maar op deze manier hebt gedacht, moet je dit artikel gewoon lezen niet de jouwe” leidt vroeg of laat tot chronische ontevredenheid over jezelf, je omgeving, het leven zelf. Hoe kun je de weg vinden naar je “echte zelf”, leren “jezelf te zijn” en stoppen met het spelen van de rol van anderen? “Niemand houdt van mij”, zeggen mijn cliënten. Zowel alleenstaanden als degenen die een koppel vormen, zal ik proberen te speculeren over de sensaties die optreden bij iemand die zich geliefd voelt, en bij iemand die zichzelf als ongewenst beschouwt. Eenzaamheid kan gekozen of gedwongen worden - dit is wanneer iemand alleen wil zijn, niet om iemand te straffen, maar gewoon op het moment dat hij een oververzadiging van communicatie voelt en maximale tijd aan zichzelf wil besteden. Dan is het zijn eigen onafhankelijke keuze. En het is geweldig als je een tijdje alleen met jezelf kunt zijn, en dan uit deze eenzaamheid kunt ontsnappen als je er genoeg van hebt. Er is sprake van gedwongen eenzaamheid, wanneer je door bepaalde omstandigheden of beperkingen met rust wordt gelaten. Voortdurend of af en toe. Iemand heeft je bijvoorbeeld verlaten, iemand heeft dit leven verlaten, je kinderen zijn opgegroeid en vertrokken, je vriend stopte met communiceren, je man heeft op een gegeven moment niet voor jou gekozen, en nu blijf je zonder hem achter met langdurige gedwongen eenzaamheid, je voelt je depressief. afstandelijk en wrokkig en bitter. Een van mijn cliënten is al meer dan vijf jaar vrijgezel en is wanhopig omdat ze ‘die ene’ nooit heeft kunnen ontmoeten. Een andere cliënt is weduwe en mist zijn vrouw al enkele jaren. Mijn gescheiden cliënt werd gepest door haar ex-schoonmoeder en vrienden van haar ex-man. Als gevolg hiervan raakte de vrouw geïsoleerd van mensen... "Niemand houdt van mij", zegt elk van deze mensen. Maar hoe zit het met mensen in koppels? Velen van hen ervaren een soortgelijk probleem. Je zult verrast zijn, maar sommigen van hen hebben zelfs twee partners tegelijk: een echtgenoot en een minnaar bijvoorbeeld. En toch zijn ze samen alleen. ‘Niemand houdt van mij’, beweren ze. "Het is handig voor de man, het is leuk voor de minnaar, maar het maakt de kinderen niet uit"... Dus het blijkt dat dit hetzelfde is "niemand houdt van" - de schreeuw van een persoon dat hij behoefte heeft aan liefde die al lange tijd niet tevreden. Dit is hoe neurose zich geleidelijk ontwikkelt, wat niets meer is dan een conflict tussen persoonlijke ‘wensen’ en de eisen van de omgeving. Kan een psycholoog in zo'n situatie helpen? Maar juist iemand die zijn eigen tekorten in therapie al heeft gedicht en trauma's heeft behandeld. Of je bent zelf therapeut en hebt je bij mij aangemeld zo'n cliënt ontwikkelen? Fritz Perls beschreef 5 lagen van neurose: Het eerste niveau zijn clichés en rollen. Dit zijn allemaal: “een man moet”, “trouwen”, “zonder partner ben je een verliezer”. De mens zelf is een functie. Geen persoon. Zulke mensen zeggen vaak: "Ik leefde niet mijn eigen leven, ik wist niet hoe ik mezelf moest zijn, ik rende altijd ergens heen"... Of: "Ik leefde voor mijn man, ik wist mezelf niet, Ik ben nooit geworden wat ik wilde, ik wil niemand.” Ik heb het niet nodig, ik begrijp niet hoe het is om van jezelf te houden. We willen niet onszelf zijn terwijl we proberen iemand anders te worden. Het resultaat is een gevoel van ontevredenheid. Wij zijn niet tevreden met wat we doen, of ouders zijn ontevreden over de daden van hun kind. Ze zijn van mening dat je moet leven als een ‘ideaal zelf’, en niet als een ‘echt zelf’. 90% van dergelijke cliënten die naar het tweede niveau komen, is fobisch. Bewustzijn van ‘nep’-gedrag en manipulatie. Maar wanneer er een duidelijk begrip ontstaat van de gevolgen van oprecht gedrag, wordt iemand overmand door angst. Hij is bang om te zijn wie hij is. Hij vreest dat de samenleving hem niet op deze manier zal accepteren en veroordelen. Op dit punt realiseren mensen zich vaak dat ze de verkeerde partner of de verkeerde baan hebben gekozen. Het derde niveau is een doodlopende weg. Een gevoel van hopeloosheid. Als een persoon de eerste twee niveaus passeert, stopt met het spelen van rollen die ongebruikelijk voor hem zijn, weigert zich voor te doen, begint hij een gevoel van leegte en niet-bestaan ​​te ervaren. Op weg naar de derdeniveau, voelt zich gevangen, ervaart een gevoel van verdwaald zijn. Dit niveau gaat vaak gepaard met echtscheiding, overlijden van dierbaren, verhuizen, scheiding, depressie. Het vierde niveau is implosie. Hier gaat iemand, door verdriet en wanhoop, begrijpen hoeveel hij zichzelf heeft beperkt en onderdrukt. Implosie vindt plaats nadat een persoon een impasse heeft doorbroken. Op dit niveau kan angst voor de dood verschijnen. Soms denkt iemand zelfs dat hij doodgaat. Dit is een ontmoeting met ‘eindigheid’, de ervaring van de dood en de ervaring van verlies. Iemand begint met huilen ‘als een dode persoon’. Voor een kindertijd die niet meer zal bestaan. Door jezelf verleden. Hij ervaart een gevoel van verlamming, gevoelloosheid en het gevoel dat er over een minuut iets vreselijks gaat gebeuren. Ik ben hier zeker geweest. Sommige van mijn cliënten waren hier ook. Het vijfde niveau is explosie. Eenmaal hier bereikt een persoon een authentieke persoonlijkheid en krijgt hij het vermogen om zijn emoties te ervaren en te uiten. Explosie is een diepe en intense emotionele ervaring die verlichting brengt en het emotionele evenwicht herstelt. Er zijn 4 soorten explosies: echt verdriet; orgasme (met seksuele blokkades); Maar hoeveel mensen kunnen zo'n risico nemen - om met doodlopende wegen of verliezen te worden geconfronteerd? Het is veel gemakkelijker om in ‘prestatie’ te gaan, om van binnen geen melancholie en verdriet te voelen. Ontdekking van de eindigheid van het leven, relaties, gevoelens. Een uitweg uit de illusie dat de wereld uit eenhoorns bestaat en dat het universum zeker voor mensen zorgt. M. Mamardashvili zei: “Hoeveel we ook kunnen treuren, we ervaren de volheid van het leven.” Russische sprookjes laten duidelijk de keuze van een persoon zien. Een sprookje is de overdracht van ervaringen van de oudere generatie naar de jongere. Voorbereiding op het volwassen leven. Hoe lijken sprookjes en therapie op elkaar? Koschey neemt iemand mee naar de wereld van de doden en is zelf de belichaming van de dood. Afbeeldingen die in sprookjes naast hem staan, zijn als lagen van neurose: de borst is een cliché (er zijn geen gevoelens, er zijn alleen regels). Open de kist... De haas is lafheid. Duck is een doodlopend niveau. Een ei in een eend betekent de geboorte van een nieuw ei. De naald is de dood van neurose. Als het om therapie gaat, kun je de cliënt niet ‘uit zijn schulp halen’. Het moet tot dit stadium rijpen, zoals een embryo in een ei. Daarom is de therapie langdurig. Het is noodzakelijk om de klant letterlijk te laten ‘groeien’. Baba Yaga botbeen - dood en leven in één persoon. Ze is als een symbool van de therapeut die de cliënt in leven houdt. Yaga heeft, net als de therapeut, drie rollen: Gever - in staat goedkeuring en acceptatie te geven aan de cliënt. Kinderontvoerder - ondersteunt het kinderlijke gedrag van de cliënt, zijn infantilisme, niet. Krijger – helpt de cliënt zich krachtig te voelen. De rijping van een persoon wordt ondersteund door de moeder en gaat door in de therapieruimte. Het breekt door als reactie op de bereidheid om hulp te ontvangen, als je nu in een doodlopende weg zit, in hopeloosheid en in de toestand van ‘ik leef niet, maar besta’, ‘niemand heeft ooit van mij gehouden’, ‘een liefdevolle relatie. is niet beschikbaar voor mij”, probeer jezelf te helpen. Het vermogen om zichzelf te helpen is tenslotte een eigenschap van een volwassen persoonlijkheid. Denk er eens over na hoe u in het verleden de liefde van een ander voelde. Door een vriendelijke blik? Oma's taarten? Mama's knuffel? Spelletjes met papa? Seks met je geliefde? Sluit je ogen en stel je de persoon voor die echt van je hield. Voel de verbinding met hem (op het niveau van het hart, de handen, de baarmoeder). Hoor hem zeggen: "Ik hou van je." Stel je een andere persoon voor die absoluut van je hield, en je voelde het... Plaats nu mensen om je heen in een cirkel die van je hielden en van je houden. Voel je verbonden met hen. Misschien is iemand al ver weg van je, maar het gevoel van zijn liefde is nog steeds bij je. Geniet van deze liefde. Hoe voel je je nu? Ben je erin geslaagd om vervuld te worden met ware liefde? Is er nieuwe vitaliteit en zelfvertrouwen verschenen? Doe deze oefening elke keer op momenten van doodlopende wegen en apathie is slechts een ‘pleister op de wond’, een soort ‘eerste hulp’ en de mogelijkheid om tijdelijk geen pijn meer te ervaren en te stikken door eenzaamheid. Genezing is een lang proces. En hij zal alleen het goede pad volgen als er een ervaren persoon in de buurt is..