Vandaag kwam de klant op consultatie. Het is moeilijk om te praten. Het is moeilijk om in de flow te zijn. Zodra ik verdwaald ben in het gesprek, valt er een lange pauze, worden de woorden pijnlijk gekozen en dwaalt mijn blik af. Maar het meest onaangename is dat elke 2-3 woorden een “uh” wordt uitgesproken. Dit is een bekend thema? Ja, er zijn veel van zulke mensen in de buurt. Als je naar ze luistert, ervaar je gewoon een fysiek gevoel van onhandigheid, je wilt ze helpen, voor ze klaarkomen, het juiste woord vinden, ze behoeden voor de noodzaak om zo veel moeite te doen. Maar helaas zal dit hen niet helpen. Dit kun je niet doen zonder zelfstandig werk. Bovendien kunnen sommige mensen binnen een paar dagen omgaan met parasitaire woorden. Anderen zullen meer werk nodig hebben. Er kunnen verschillende fasen zijn. De allereerste fase is het opmerken van vulwoorden in uw toespraak. Vaak is een persoon over het algemeen verrast als hij zichzelf op video bekijkt of een opgenomen gesprek hoort. Hij wist niet eens dat hij dat zei. En het allerbelangrijkste: ik besefte niet hoe het er van buitenaf uitzag. Daarom zorgen wij ervoor dat we tijdens onze consulten een video opnemen en deze bekijken. Wat hier natuurlijk belangrijk is, is de aanwezigheid van een specialist in de buurt, omdat mensen vaak zichzelf gewoon beginnen te bekritiseren - "oh, wat een gruwel!", En over het algemeen verdwalen en niet begrijpen wat ze vervolgens moeten doen is meestal moeilijk. Je merkt al parasitaire woorden in je eigen spraak, maar je hebt geen tijd om er iets aan te doen. Dat wil zeggen, je merkt ze achteraf op, wanneer ze worden uitgesproken. Het belangrijkste hier is om niet in paniek te raken! Omdat het in dit stadium lijkt alsof spraak alleen uit zulke "uhs" bestaat en je je een eeuwige gijzelaar voelt. Tijdens onze bijeenkomsten gaat deze fase vrij snel voorbij, omdat tijdens het proces van regelmatige oefeningen, de een na de ander, het vermogen om ermee om te gaan is snel verworven met parasitaire woorden. Hoe ermee om te gaan? Het eenvoudigste is om het haastige “uh” te vervangen door een pauze en tegelijkertijd naar de gesprekspartner te kijken. Wanneer we dit overbodige woord invoegen, raken we meestal de gedachte kwijt of proberen we het te formuleren, waardoor we tijd verspillen. De blik beweegt naar de zijkant, het contact met de persoon verdwijnt volledig. Daarom is het belangrijk om terug te keren naar contact: kijk in de ogen en pauzeer. Gebaren zullen ook helpen. Maak een gebaar. Iedereen weet dat handen nauw verbonden zijn met spraak. En onze zaak is daarop geen uitzondering. En het allerbelangrijkste is consolidatie. Onthoud dit altijd (in eerste instantie, maar later is dit niet meer nodig). Neem de controle over uw toespraak. Krijg hulp van vrienden en familie. Motiveer ze financieel. Zeg: "Let alstublieft op mijn toespraak, en zodra u het parasitaire woord hoort, zal ik u ervoor betalen, bijvoorbeeld 20 cent (roebel of wat dan ook)." Meestal is de financiële motivatie het sterkst! Dit aanbod bevalt vooral kinderen. Geloof me, ze hebben nog nooit zo aandachtig naar je woorden geluisterd als in de hoop een paar ongewenste elementen op te vangen en hun bonus niet te verdienen. Natuurlijk is dit slechts de hoofdlijnen. Over het algemeen is de aanwezigheid van opvulwoorden heel nauw gerelateerd aan het vermogen om gemakkelijk en natuurlijk te spreken, in de flow te zijn, open en ontspannen te kunnen zijn tijdens het communicatieproces. Dit alles wordt verkregen door oefening. Soms liggen er onder dit onvermogen diepe psychologische problemen die voortkomen uit de familiegeschiedenis. Vaak zijn zulke mensen bang voor evaluatie, een negatieve houding ten opzichte van zichzelf en zijn ze erg gevoelig voor de minste kritiek. Soms hebben ze gewoon niet geleerd hoe ze relaties moeten opbouwen en zijn ze pijnlijk bang voor elke benadering van zichzelf. Vervolgens wordt dit in therapeutisch werk uitgewerkt. Het was bijvoorbeeld verschillende keren mogelijk om het stotteren van cliënten aan te pakken door hen psychotherapie aan te bieden in plaats van consultaties over spreken in het openbaar... Maar vaak is het gewoon een kwestie van de noodzaak om te trainen. Praten, praten en praten. Fouten opmerken en corrigeren. Open geleidelijk de spraakstroom. Word ontspannen. Ik wens dat je prachtig spreekt!