Van de auteur: Het artikel is gepubliceerd in het tijdschrift "In the City", Mytishchi, Korolev, april 2012. Wie is de baas? En het lijkt erop dat het lot zelf bijdraagt ​​​​aan een gelukkig leven voor geliefden. Maar na de huwelijksreis komt het dagelijks leven, en daarmee gepaard gaande veel moeilijke levenssituaties, waaraan familieleden en vrienden van beide kanten actief deelnemen. Hoe bepaal je het belang van een bepaalde persoon in het gezin? Aan wie moet meer aandacht worden besteed: echtgenoot of ouder; aan een broer of zus die vastzit in hun eigen problemen, of aan hun eigen kinderen; de datsja van je schoonmoeder of je eigen interesses? Er zijn veel meningsverschillen en geschillen over dit onderwerp. Zonder tot een gemeenschappelijke mening te komen, gaan sommige paren scheiden. Er bestaat zoiets als gezinshiërarchie. Dit is waar alle antwoorden op dergelijke vragen liggen. Hiërarchie is een heilige regel. Dit is de volgorde van ondergeschiktheid, het principe en de kwaliteit van de flexibiliteit van het controlesysteem in bepaalde situaties. Schending van de hiërarchie is strafbaar en leidt tot zeer betreurenswaardige situaties: ernstige ziekten en overlijden. Of iemand nu de wetten van de hiërarchie kent of niet weet of hij ze leuk vindt of niet, hij is ervan afhankelijk. “Onwetendheid van de wetten ontslaat je niet van verantwoordelijkheid.” Het ouderlijk gezin is voor ieder van ons het allerbelangrijkste! De vader en moeder van het kind zijn een hogere autoriteit. Maar zodra het kind opgroeit en zijn eigen gezin sticht, verdwijnt het ouderlijk gezin naar de achtergrond. Voor elkaar bezetten echtgenoten een leidende plaats in de familiehiërarchie. Het is erg belangrijk dat ouders van volwassen kinderen hiervan op de hoogte zijn en op tijd een stap opzij zetten. Omdat ze een leidende positie innemen in hun eigen gezin, haasten schoonmoeders of schoonmoeders zich met vol enthousiasme om hun kinderen te ‘helpen’. Het resultaat is conflicten, het falen van jonge gezinnen en echtscheidingen. In de regel dringen alleenstaande moeders die met hun kinderen samenleven zonder echtgenoten zichzelf op als de meest waardevolle bruidsschat voor de pasgetrouwden. Omdat ze er niet in zijn geslaagd hun eigen persoonlijke leven op te bouwen en hun vitale energie te hebben verspild, infiltreren moeders de families van hun kinderen en vampiriseren ze, in de letterlijke zin van het woord, de jongeren. In plaats van naar de achtergrond te verdwijnen, nemen ze een leidende rol in het nieuwe gezin op zich. Door tijd en aandacht te stelen voeden ze zich met de vitale energie van jongeren. Alle wetten van hiërarchische relaties worden overtreden. Als dergelijke relaties worden opgebouwd, loopt het hele gezin gevaar. Vooral de geboren kinderen en kleinkinderen van energieke en liefhebbende grootmoeders lijden. Jongeren nemen hun eigen beslissingen over hun gezin. Ze luisteren misschien en overleggen met ouders, of ze luisteren misschien niet en overleggen niet. Tegenwoordig is een van de meest urgente onderwerpen in de psychologische begeleiding het onderwerp van de relaties tussen volwassen getrouwde dochters en hun moeders. Moeders vermoeden niet eens aan welke tests zij hun geliefde kinderen onderwerpen. Ze vragen op de meest onjuiste manier aandacht: ze trekken veel ziekten in hun leven aan en manipuleren deze. Volwassen kinderen hebben veel last van dit gedrag. In plaats van energie te steken in de ontwikkeling van hun gezin, moeten ze zichzelf letterlijk uit elkaar scheuren om tijd te hebben om iedereen met hun aandacht vast te houden. Maar er is niet genoeg energie voor iedereen! Vandaar: conflicten in het eigen gezin, mislukkingen met kleine kinderen, problemen op het werk. Er heerst een schuldgevoel bij iedereen. En dit alles gebeurt alleen omdat volwassen kinderen niet weten dat hun nieuwe gezin het belangrijkste is. Allereerst is het belangrijk dat iemand voor zijn persoonlijke behoeften zorgt, vervolgens voor zijn partner zorgt en vervolgens voor zijn kinderen zorgt. Wanneer de gezinsaangelegenheden voorbij zijn, richten we onze aandacht op werk en interesses. En dan komen de ouders! Ouders zijn heel belangrijk voor ons allemaal! En het is de plicht van ieder kind om voor een bejaarde ouder te zorgen. Zorgzaam, maar leef je leven niet met hem. En dit zijn totaal verschillende dingen. Vaak verwijten moeders hun dochters hysterie en schandalen,