Odpowiedź na to pytanie znajdziesz na końcu wpisu. Dziś chcę poruszyć temat koncepcji, która jest bardzo popularna i wydaje się ja, nawet urocze futrzaste kundle o tym wiedzą. „Rodzic – Dorosły – Dziecko”. Wujek Eric Berne odkrył, że ludzka psychika składa się z takich wewnętrznych subosobowości. Zasadniczo mówimy o jednym z trzech stanów ego, w który zanurzasz się w różnych momentach życia i postępujesz w oparciu o swoje stereotypy behawioralne. Może to odbywać się zarówno świadomie, jak i nieświadomie. Moim skromnym zdaniem fajnie jest zarządzać tymi trzema subosobowościami i uwzględnić każdą z nich w swojej własnej godzinie lekcyjnej. Rozszyfrujmy, co jest typowe dla tych stanów wewnętrznych. Wewnętrzny Rodzic ma w swoim arsenale słowo kluczowe „Musi”. Normy, wymagania, zakazy, zasady to ulubione „potrawy” Rodzica. Zjada je na śniadanie, lunch, kolację i, oczywiście, próbuje nakarmić innych. Logiczne jest, że Wewnętrzny Rodzic jest wychowywany w dzieciństwie przez prawdziwych, znaczących dorosłych, a ich postawy wobec ciebie charakteryzują się dyrektywnymi stwierdzeniami : "Powinno"; "Nigdy"; "Więc pamiętaj"; „Co za bzdury” i tak dalej. Istnieją dwa typy Rodziców: 1. Troskliwy Rodzic, działający poprzez opiekę, radę, wsparcie. Jego styl zachowania charakteryzuje się tym, że pociesza, poprawia, pomaga - „Zrobimy to”, „Nie bój się”, „Wszyscy ci pomożemy”, „Biedactwo, pozwól mi pomóc”, „ Ucz się ode mnie”, „Moja droga” lub „Rób tak jak ja”.2. Kontrolujący rodzic. Charakteryzuje się kontrolowaniem zachowań poprzez zakazy i sankcje za nieprzestrzeganie zasad lub przepisów. Rodzic Kontrolujący grozi, krytykuje, rozkazuje. Stanowisko bardzo dyrektywne, które charakteryzuje się sformułowaniami: „Źle to zrobić”, „To kompletna bzdura”, „Jeśli tego nie zrobisz, to…”, „Są tylko dwie opinie – moja i niewłaściwą”, „Zrób, co powiedziałem, inaczej…”, „Więc pamiętaj”, „Przestań”, „Za nic w świecie”, „Ja bym to zrobił, gdybym był na twoim miejscu” i tak dalej. Czy wyczuwasz związek z poprzednim zadaniem? To właśnie w tym zadaniu badaliśmy postawy Twojego Wewnętrznego Krytyka i próbowaliśmy przekształcić ich do poziomu Troskliwego Rodzica ze swoją dobrocią. Wewnętrzne Dziecko jest naszym wewnętrznym niegrzecznym stary, ten sam Carlson, który nie chciał mieszkać w mieszkaniu, ale mieszkał na dachu, wypił za jednym posiedzeniem słoik dżemu malinowego i jeździł na mopie, bawił się w najlepszego ducha na świecie... Żywioł Wewnętrznego Dziecka – emocje, rozrywka, chuligaństwo, spontaniczność, otwarte wyrażanie uczuć i pragnień. Słowo „chcę” doskonale pasuje do tego stanu ego. Stan „Wewnętrznego Dziecka” objawia się w trzech postaciach: 1 Dziecko Naturalne (Dziecko Spontaniczne) – przejmuje wszystkie impulsy właściwe dziecku: łatwowierność, spontaniczność, entuzjazm, pomysłowość; nadaje człowiekowi urok i ciepło. Jest to rodzaj zachowania naturalnego, impulsywnego i egocentrycznego. Jednocześnie Dziecko Naturalne jest kapryśne, drażliwe, niepoważne, uparte i agresywne.2. Dziecko adaptowane (Dziecko adaptacyjne) – zakłada zachowanie komfortowe, spełniające oczekiwania i wymagania rodziców. W pewnym sensie jest to zachowanie bezradne, pełne strachu i uległe. Dziecko Przystosowane charakteryzuje się niepewnością, nieśmiałością i nieśmiałością. Z takiego stanu ego osoba bardzo często spogląda wstecz na inne, znaczące i autorytatywne osoby: „Co powiedzą inni?”, „Zrobiłbym to, ale boję się, że mnie ukarzą”, „Ale N. mówi, że jest to niewłaściwe.” 3. Zbuntowane Dziecko. Głównym zadaniem Zbuntowanego Dziecka jest bunt! Przeciwko komu? Oczywiście przeciwko rodzicom. Przez rodziców można rozumieć zarówno rodziców fizjologicznych, jak i wszelkie znaczące osoby lub osoby, które dana osoba uważa za w jakiś sposób lepsze od siebie - szefów, nauczycieli, kolegów, mężów/żony/braci/siostry Przypomnij sobie kreskówkę z Nehochukha w roli tytułowej. Tak mniej więcej zachowuje się zbuntowane dziecko. Wewnętrzny Dorosły jest swego rodzaju złotym środkiem pomiędzy Wewnętrznym Rodziciem a Wewnętrznym Dzieckiem. Analizuje informacje zapisane w :)