Wanneer kinderen het voorwerp worden van de narcistische verwachtingen van hun ouders, verandert het leven van het kind in een jacht op trofeeprestaties om mama en papa gelukkig te maken. Ten eerste zijn goede cijfers vereist, en vervolgens om de beste van de klas te zijn, om de eerste plaats in competities te behalen. Het blijkt dat het kind moet overeenkomen met een bepaald ideaal dat in het hoofd van de ouder is gevormd. Zelfs als een kind heel zijn best doet om te voldoen aan..., zal dit altijd niet genoeg zijn om zijn ambities te bevredigen (aangezien de aard van deze ambities Trots is en zij, zoals we weten, een onverzadigbare dame is). Elke afwijking van... zal verontwaardiging en woede veroorzaken, evenals pijnlijke gevoelens van eigen onvolmaaktheid. Zo'n ouder weet alles over zijn kind: wat hij moet dragen, met wie hij bevriend moet zijn, welke sectie hij moet bezoeken, aan welke universiteit hij zich moet inschrijven, terwijl hij eerlijk al zijn kracht en middelen investeert. Maar hij weet niets over de innerlijke wereld en behoeften van zijn zoon (dochter). Tegelijkertijd geloven ze uiterlijk dat ze een mooie toekomst voor hun kinderen creëren. Is de last niet te zwaar voor een kind, wordt hij niet beroofd van het allerbelangrijkste in het leven – zelfredzaamheid, zijn gevoelens en zijn eigen verlangens – in een poging om aan de verwachtingen van zijn ouders te voldoen?.