Het rouwsyndroom (ook wel ‘acute rouw’ genoemd) zijn de sterke emoties die worden ervaren als gevolg van het verlies van een dierbare. Het verlies kan tijdelijk zijn (scheiding) of permanent (dood), reëel of ingebeeld, fysiek of psychologisch (Izard). Wanneer iemand een belangrijke gehechtheidsfiguur verliest, ervaart hij acuut verdriet. Verdriet is het proces van rouwen om een ​​overlijden. Het einde van een belangrijke relatie, een waardevolle periode in iemands leven, denk ik dat elke belangrijke scheiding door een soortgelijk proces wordt gekleurd. Zoals Zhanna zong: "... afscheid is een kleine dood." Voltooiing is een natuurlijke fase van elk proces. Aan alle belangrijke processen in ons leven – communicatie, relaties en het leven zelf – komt een einde. Pijn aan het einde van een belangrijke periode in het leven, hechte relaties of het verlies van een dierbare is natuurlijk en normaal. De pijn van het verlies komt tot uiting in verdriet. Verdriet is het proces van het accepteren van afsluiting en het maken van nieuw contact met het leven. Ontkenning van dit proces en de gevoelens die ermee gepaard gaan, vervreemden ons van onszelf. De mechanismen van ontkenning houden verband met het onvermogen om de pijn van verlies en onvoldoende steun van anderen te weerstaan. De periode van herstel van het leven na een ernstig verlies duurt ongeveer een jaar . Wat gebeurt er gedurende deze tijd en hoe kun je je gevoelens niet missen? Worden stelde voor om het verliessyndroom te beschrijven door middel van de oplossing van vier problemen.1. Erkenning van het feit van verlies. De eerste reactie op gebeurtenissen van verlies is ontkenning, het gevoel dat er niets is gebeurd. Gedurende deze periode is het belangrijk om het bewustzijn van het verlies te behouden. Alles is voorbij en zal niet meer hetzelfde zijn als voorheen. In dit stadium zijn er enkele mechanismen mogelijk om deze taak te vermijden. Bijvoorbeeld het feit zelf ontkennen - nee, het is nog steeds mogelijk om te herstellen, er gebeurde niets. Of ontkenning van de betekenis van het verlies - deze relaties waren voor mij niet zo belangrijk. Dergelijke reacties vormen pathologische vormen van vastzitten in niet-geleefde gevoelens, beschermend tegen een pijnlijke ontmoeting met de werkelijkheid. De normale oplossing voor het probleem is het besef dat hereniging met de verlorenen onmogelijk is. Accepteer de pijn van verlies – ervaar alle moeilijke gevoelens die met verlies gepaard gaan. Verdriet, onmacht, boosheid, boosheid etc. Soms wordt pijn ervaren als een gebrek aan gevoelens en apathie. Gedurende deze periode is het moeilijk voor anderen om de rouwende persoon te steunen. Ze voelen hun machteloosheid en zeggen daardoor bewust/onbewust tegen de persoon: ‘Je moet niet treuren.’ Er worden veel rechtvaardigende en stimulerende motieven gegeven. Dit verergert de mechanismen van ontkenning van de rouwende persoon en maakt het moeilijk voor gevoelens om hun pad te volgen. Het ontkennen van verlies manifesteert zich in dit stadium door zich terug te trekken in activiteiten die geen ruimte en tijd laten voor gevoelens. Het organiseren van een omgeving waarin de afwezigheid van wat verloren is gevoeld wordt. Een taak die van een persoon vereist dat hij zijn leven reorganiseert en nieuwe vaardigheden verwerft.4. Bouw een nieuwe houding op ten opzichte van verlies en ga door met leven. Gedurende deze periode ligt de oplossing in het zodanig veranderen van de houding ten opzichte van het verlies dat het mogelijk wordt om van te leven. De belangrijkste tekenen van een succesvolle oplossing van alle verliesproblemen zijn het vermogen om het grootste deel van de eigen energie en gevoelens aan te pakken niet richting het verlies, maar richting andere mensen en nieuwe indrukken. Zonder sterke gevoelens over verlies kunnen praten.