Van de auteur: Hoe verliezen we onze kracht en wat kan ons helpen? Om te begrijpen waarom we onvermijdelijk onze kracht en vitaliteit verliezen in een metropool, moeten we eerst onze ideeën formuleren over energie. Levensenergie is een bepaald evenwicht, een dynamisch evenwicht van de interactie van de elementen om ons heen. Om energie in een bepaalde richting te laten stromen, moet er een disproportie zijn, een verschil in polen, een onbalans, de aanwezigheid van een plus en een min. Hoe sterker dit verschil van polen, hoe krachtiger de energie, hoe meer werk er gedaan kan worden. Energie verandert voortdurend: het stroomt, accumuleert en wordt geconsumeerd. De tweede definitie is de definitie van een megastad als een grote sociale structuur met een megaconcentratie van mensen. Deze mensen op concentratieplaatsen zijn niet verenigd door gemeenschappelijke doelen en betekenissen, ze komen in de regel per ongeluk op één plek terecht. Maar ze bevinden zich tegelijkertijd niet zozeer in de fysieke ruimte als wel in de sociale ruimte, waar fysieke wetten ondergeschikt zijn aan de wetten van het sociale organisme, aan sociaal-psychologische wetten. Het belangrijkste probleem van het leven in een metropool is energielekken. We merken niet hoe we kracht verliezen: alles lijkt in orde met ons, we hebben normaal geslapen en gegeten, maar we hebben geen kracht om normaal te functioneren. Er is een gevoel van zwakte en demotivatie. Feit is dat we in een megalopolis ongemerkt kracht verliezen. Dit gebeurt niet op dezelfde manier als bij fysiek werk of sporten, waarbij spiervermoeidheid recht evenredig is met de geleverde inspanning. Een typisch voorbeeld is hoe urenlange files onze kracht wegnemen. Op het eerste gezicht is er geen reden tot bezorgdheid: u zit in warme, comfortabele omstandigheden, luistert naar aangename muziek en beweegt u soepel in de stroom van duizenden auto's. Je levert geen bijzondere fysieke inspanning. Wat is hier zo ingewikkeld aan? Maar om de een of andere reden heb je na zulke dagelijkse oefeningen het gevoel dat je energie ergens heen is gegaan. Het is alsof je serieus lichamelijk werk hebt gedaan. Laten we eens kijken wat er aan de hand is. Omdat we ons in de sociale ruimte van een metropool bevinden, gehoorzamen we de wetten van het functioneren ervan. Eén van deze wetten is sociale vergelijking. Dat wil zeggen, we vergelijken onszelf voortdurend met anderen, terwijl we in de file staan, in de metro, op straat, zelfs als we naar de tv kijken. En we doen het automatisch, bijna zonder dit proces te beseffen. We vergelijken onszelf tegelijkertijd met anderen op basis van een aantal parameters: Op bezitsstatus Op sociale status Op leeftijd Op aantrekkelijkheid Op energie Op zelfvertrouwen Op psychotype Op gelijkenis met onze vrienden Op passiviteit/agressiviteit Op basis van gedragskenmerken En natuurlijk op basis van een hele reeks andere parameters. Dit werk wordt continu uitgevoerd en vult alle vrije ruimte van onze hersenen. Zelfs als we een boek lezen (in de metro) of naar muziek luisteren, gaan de hersenen door met hun evaluatieve activiteit, onopgemerkt door ons. Dit is waar verborgen lekken van onze energie optreden. Dit is een taak die kracht vereist, ook omdat onze hersenen conclusies moeten trekken over de sociale kenmerken van de situatie: wie is cooler, wie is succesvoller, jonger, mooier, enz. Dit is het tweede deel van het werk van ons evaluerende brein: na sociale vergelijking op basis van externe gegevens wordt sociale categorisatie uitgevoerd, d.w.z. Etikettering en rekken. Waarom doen we dit? Op deze manier voelen we ons rustiger; de hersenen hebben de illusie controle te hebben over de situatie. We trekken conclusies over onze plaats in de sociale hiërarchie, over hoe effectief we zijn in deze samenleving. Zoals je kunt raden, zijn de meeste conclusies niet in het voordeel van degene die zich bezighoudt met sociale vergelijking. Omdat een zelfverzekerd persoon zijn energie hier niet aan zal verspillen. En als resultaat van een dergelijke psychologische categorisering ontstaat de traditionele conclusie dat “de armen armer worden, en de rijken rijker.” In dit geval hebben we het over het feit dat een persoon energie uitgeeft en deze niet verwerft. Het punt is dat dit hersenwerk erg energieverslindend is, omdat hettelkens een niet-standaard taak die niet automatisch kan worden uitgevoerd, d.w.z. low-level-modus In principe is er niets bijzonders aan het werk van sociale vergelijking en categorisering. Dit is een normale hersenfunctie om je verbonden te voelen met de werkelijkheid en te weten wat je van een situatie kunt verwachten. Het probleem is dat er in een metropool te veel objecten zijn om te vergelijken en dat onze hersenen er overbelast en moe van worden. Vergelijk: een uur in de file in het stadscentrum met claxons en nerveuze chauffeurs of twee uur op een goede vrije snelweg - wat is makkelijker? Of 45 minuten met de metro tijdens de spits en anderhalf uur wandelen door een prachtig bos. Wat te doen? Mijn aanbevelingen: Regelmatige zelf-energie-audit Houd in plaats van sociale vergelijking regelmatig uw energiebalans bij. Let op je gevoelens om te zien of er onverklaarbare energielekken zijn. Zijn uw batterijen te snel leeg? Hoe dit wordt gedaan, bespreek ik in dit artikel. Breng uw vitale krachten in evenwicht. Breng uw vitale krachten in evenwicht, gebaseerd op de resultaten van uw eigen energieaudit. Breng een dynamisch evenwicht tot stand tussen: Je externe (sociale) en interne (psychologische) processen. Geld verdienen en uitgeven. Communicatie en zelfverdieping. Dagelijkse focus op het verleden Precies deze evenwichten zorgen voor een betrouwbare gezondheid en een lang leven, zelfs in de levensomstandigheden in een metropool, hoewel hier alle onevenwichtigheden toenemen. De zoektocht naar evenwicht leidt ons tot de noodzaak om regelmatig te schakelen tussen onze activiteiten, tussen verschillende manieren van doen functioneren. Elke activiteit moet zijn eigen tijd vinden. Zoals Prediker zei: “Voor alles is er een tijd en een tijd voor elk doel onder de hemel.” Overstappen is niet eenvoudig omdat je zekerheid, eenduidigheid en consistentie wilt. Maar schakelbaarheid is een van de geheimen van persoonlijke kracht, omdat je, omdat je op tijd kunt schakelen, veel dingen vrijwel tegelijkertijd doet, omdat elke individuele taak precies evenveel tijd kost als ervoor wordt uitgetrokken controle Het voortdurend scannen van de “externe perimeter” gebeurt omdat je bang bent belangrijke sociale signalen te missen die van buitenaf kunnen komen. Feit is dat mensen met een externe locus of control externe prikkels nodig hebben, dat wil zeggen: degenen die niet zelfverzekerd genoeg zijn om zichzelf volledig zelfstandig te beheersen. Vroeg of laat zul je uit de manipulatieve controle van buitenaf moeten komen, en voortdurende energielekken zijn een belangrijk signaal dat dergelijk werk aan het ‘ontkoppelen’ moet beginnen. Anders loop je het risico de rest van je leven een radertje in het systeem te blijven dat niets oplost. Gebruik speciale praktijken. Ik raad je aan de volgende hulppraktijken te gebruiken: als je in de metro zit, concentreer je dan op waar je heen gaat, niet jouw omgeving. Leer in elke situatie, waar mogelijk, niet om je heen te kijken, maar je met gesloten ogen voor te bereiden op de gebeurtenis, de situatie die je te wachten staat op je bestemming. Dit wordt mentale voorbereiding genoemd en bestaat uit het volgende: stel je tot in detail het werk voor dat gedaan moet worden. Je gaat bijvoorbeeld naar onderhandelingen of een examen en stelt je voor hoe die zullen verlopen, waar je je op moet voorbereiden, wat je op een of andere lastige vraag gaat antwoorden. Stuur mentaal een klontje energie naar de plaats en de mensen die je zult ontmoeten. Op deze manier bereid je niet alleen jezelf, maar ook de situatie voor op de succesvolle ontwikkeling van evenementen. Wanneer uw evenement plaatsvindt, zult u zien dat zonder een dergelijke voorbereiding alles veel beter is verlopen dan u had verwacht. Als u na een evenement op reis gaat, is de transporttijd ideaal voor de zogenaamde ‘recapitulatie’ van de situatie. U herinnert zich een bijeenkomst of gebeurtenis uit het verleden en analyseert wat in uw activiteit anders had gekund – optimaaler, meer".