Cognitieve gedragstherapie voor de behandeling van sociale angst omvat drie hoofdtypen strategieën. De behandeling omvat vrijwel altijd cognitieve therapie en blootstelling aan situaties die angst bij de patiënt veroorzaken. Soms wordt naast deze technieken ook sociale vaardigheidstraining toegevoegd , visuele beelden, geheugen en andere mentale processen die verband houden met denken. De fundamentele basis van cognitieve therapie is dat negatieve emoties ontstaan ​​doordat mensen situaties negatief of als bedreiging interpreteren. Als iemand bijvoorbeeld gelooft dat anderen hem negatief zullen beoordelen, of als iemand zich overdreven zorgen maakt over de meningen van anderen, dan is hij dat ook. Door simpelweg angst of ongemak te ervaren in bepaalde sociale situaties, leert een persoon zich meer bewust te worden van zijn negatieve gedachten en deze te vervangen door realistische gedachten. Mensen leren hun overtuigingen te zien als gissingen over wat er zou kunnen gebeuren, in plaats van als feiten. Ze leren naar bewijzen te zoeken die hun verontrustende overtuigingen ondersteunen en alternatieve overtuigingen een kans te geven door ze als waarschijnlijk te beschouwen Als iemand erg gekwetst en boos is omdat een vriend hem niet heeft teruggebeld, kunnen deze negatieve gevoelens voortkomen uit de overtuiging dat de vriend eenvoudigweg niet om hem geeft. Bij cognitieve therapie leert deze persoon alternatieve verklaringen voor het gedrag van de vriend te overwegen, zoals: de vriend heeft het bericht nooit ontvangen, is vergeten terug te bellen of is de stad uitgegaan. Er zijn tenslotte veel redenen waarom de vriend niet was kan snel terugbellen, ook al geeft hij om zijn vriend. Aan het begin van de behandeling worden angstige gedachten vastgelegd in dagboeken, die deze contrasteren met meer realistische voorspellingen en interpretaties. Naarmate de cliënt zich meer op zijn gemak begint te voelen bij het veranderen van zijn onrealistische negatieve overtuigingen, worden de nieuwe manieren van denken versterkt tot het punt van automatisme, en wordt de noodzaak om een ​​dagboek bij te houden geëlimineerd. De cliënt begint zelfs zijn angstige gedachten te beheersen voordat ze uit de hand lopen. Blootstellingstherapie Blootstellingstherapie houdt in dat iemand geleidelijk en voortdurend geconfronteerd wordt met situaties die hem beangstigen, totdat deze niet langer de triggers zijn die deze angst bij hem opwekken. In de meeste gevallen wordt blootstelling gezien als een noodzakelijk onderdeel van cognitieve gedragstherapie. In feite kan exposure zelfs krachtiger zijn dan cognitieve therapie bij het veranderen van angstig negatief denken. Door jezelf bloot te stellen aan situaties waar je bang voor bent, zul je leren dat het risico in dergelijke situaties minimaal is. Door directe ervaring besef je dat veel van je alarmerende voorspellingen en overtuigingen verkeerd bleken te zijn. U zult ook uw tolerantie (veerkracht) vergroten ten aanzien van situaties waarvan sommige van uw overtuigingen waar kunnen zijn (als iemand u beoordeelt). Ten slotte biedt exposure-therapie u de mogelijkheid om cognitieve therapietechnieken te oefenen en eventuele sociale vaardigheden te verbeteren die u mogelijk bent kwijtgeraakt door sociale situaties in de loop van de tijd te vermijden. /Anthony, Swinson/