Wat vind je van het woord ‘denken’? Verbergt het niet achter zich het verlangen naar verandering, maar ook de angst ervoor? Mensen denken er immers vaak aan om van baan te veranderen, hun verveelde partner te veranderen, een nieuwe hobby te vinden en zich zelfs tot een psycholoog te wenden. Maar weinigen van degenen die ‘nadenken’ wenden zich tot zielsdeskundigen. En dit is begrijpelijk - het is moeilijk om je kwetsbaarheid in kennis en zwakte toe te geven en je open te stellen voor een vreemde. Natuurlijk hangt het resultaat van het werk rechtstreeks af van de motivatie van de aanvrager. Ik herinner me hoe ik een moeder een tekening van haar vijfjarige dochter liet zien. Er gingen alarmbellen rinkelen, maar de dame zei categorisch: “Bedankt, ik heb een hogere opleiding economie!” Ik begreep niet helemaal waar ze het over had, maar ik vermoedde dat de informatie nergens heen ging. En toch vragen veel mensen zich af: hoe kunnen ze de juiste specialist vinden? En hier zou het goed zijn om te weten dat mensen hierheen komen psychologie op twee manieren. In het eerste geval ter wille van een diploma. Het enige wat je nodig hebt is een stuk papier dat je hogere opleiding bevestigt. Je weet maar nooit, het zal nuttig zijn voor de carrièregroei in een bedrijf. Laat het zo zijn. In het tweede geval is het moeilijker. De man zwoegt, hij kan niet in vrede leven, en hij besluit: “Ik ga studeren om psycholoog te worden. Ik wil mezelf begrijpen." En hij begrijpt het al een aantal jaren: eerst in de klas, daarna in het beroep. Een psycholoog is geen bakker. Zijn diensten zijn niet elke dag zo gewild als brood. Vooral voor beginners. Maar ik wil eten en ben te lui om voor langere tijd ervaring op te doen. Dan doet zich een optie voor: blijf niet jarenlang wegkwijnen op kleuterscholen, scholen en andere plaatsen met lage inkomens, maar start een reclamecampagne en open je eigen centrum. En hier is de eerste hinderlaag: de psycholoog zelf had niet genoeg tijd om te werken via de persoonlijke ‘kakkerlakken’ in zijn hoofd, maar hij probeert al uit alle macht jouw ‘heilige’ kennis met anderen te delen. Ja, er zijn situaties waarin twee eenbenige mensen steun bij elkaar vinden. Nog niet slecht. Wat als zowel de psycholoog als de ontvanger in hun lijden gaan resoneren? Somberheid! Dus, wat voor soort psycholoog heb je nodig? Kan jouw vakgebied in één zin karakteriseren: ik oefen op het gebied van emotionele stoornissen: fobieën, angst, depressie. Of: ik ben onderwijspsycholoog, gespecialiseerd in het werken met jongeren. Het is twijfelachtig of er veel richtingen zijn: een gezinstherapeut, een coach, een hypnoloog, een kinderpsycholoog... Er kunnen niet veel specialisaties zijn die het proces duidelijk weet uit te leggen. Het is duidelijk dat men niet-ingewijden kan overweldigen met “projecties”, “overdrachten” en “sublimaties”. Heeft u een psycholoog nodig om uw woordenschat te verbeteren of het lijden te verlichten? Een psycholoog zou niet de antwoorden op alle vragen moeten weten. Zijn taak is om voorwaarden te scheppen voor kwalitatieve veranderingen in het lot van de cliënt. En omdat mensen verschillend zijn, wordt het werk individueel gestructureerd. Een psycholoog is geen goeroe, geen wandelende encyclopedie, maar een specialist die de principes kent van hoe de psyche werkt en de mentale ruimte subtiel en effectief weet aan te passen. Respecteert jouw ervaring en persoonlijke grenzen. Een gevoel van veiligheid, een verlangen om te communiceren en wederzijdse empathie creëren een gunstige werkomgeving. Als je gekweld wordt door de situatie en er intern klaar voor bent om er afscheid van te nemen, dan komen er al na de eerste ontmoeting merkbare resultaten. Dit is niet de definitieve oplossing van het probleem, maar alleen vertrouwen in de juistheid van acties en emotionele ontlading. Daarom heb je de wens om verder te communiceren en te werken om iets nieuws, nuttigs en nog onbekends over jezelf te leren. En hiervoor zou het goed zijn om actie te ondernemen. Of denk erover na als je twijfelt.