Vandaag wil ik enkele observaties met je delen die ik voor mezelf heb gemaakt op basis van mijn recente jubileum in het beroep. Ik heb deze 'aantekeningen' ontwikkeld tijdens het helpen van veel mensen, dus de luide naam uit de titel zal, geloof me, zichzelf rechtvaardigen in de volgende regels. Wanneer je je tot een specialist wendt voor hulp, ervaart de cliënt in de meeste gevallen mentale angst en tandpijn, pijn die uiterst moeilijk onder controle te houden of te verlichten kan zijn. Als iemand zich tot een psycholoog wendt, verwacht hij natuurlijk dat nu, na de eerste sessie, een flink aantal van deze zelfde problemen en angsten kunnen worden weggenomen met alleen het geluid van de woorden van een specialist. En weet je wat? Dit helpt soms echt. De ondraaglijke pijn verdwijnt, ofwel omdat er aandacht aan het probleem van de cliënt werd besteed en er naar werd geluisterd, ofwel omdat, in werkelijkheid, bij de allereerste sessie een bepaald niveau van spanning werd verlicht en de cliënt een strategische visie kreeg om het probleem op te lossen. MAAR er zijn enkele gedragsaspecten bij iemand die zich net heeft aangemeld, die, zoals de casus laat zien, een categorisch negatieve invloed hebben op de toestand van de cliënt en op zijn verwachtingen van de therapie. Wat zijn deze aspecten? Het eerste en belangrijkste is het opstapelen. Iemand die om de een of andere reden depressief is, onder stress staat, onder tijdsdruk staat, en dit is voor een dwaas duidelijk, probeert alles op te lossen en te verbeteren. Maar het is onmogelijk om een ​​instortend systeem te repareren door simpelweg nog een laag elektrische tape toe te voegen. Het is noodzakelijk om de bestaande omstandigheden te corrigeren en te verbeteren, om bestaande achtergrondproblemen op te lossen, voordat je ernaar streeft je leven te ‘verbeteren’ en je te storten op ‘zelfontwikkeling’. Waar heb ik het over? Alles is banaal. Als je lichaam niet de juiste verzorging, de nodige rust, slaap en ontspanning krijgt, als je hormoonhuishouding overbelast is en in kritieke toestand verkeert, denk je dan dat de psyche zal reageren op pogingen om daar iets te veranderen met woorden of gedragstechnieken? Als iemand "fysiologische" klachten heeft over uzelf, dan is mijn grote advies aan u: wacht even met het werken aan uw geliefde en gewenste onderwerp en probeer, met de hulp van een specialist, uw dagelijkse routine aan te passen. Slaap, voeding, rust, werk - als je je leven en de noodzakelijke routine niet op een gezonde manier kunt behandelen en organiseren, probeer jezelf dan niet te belasten met mentale opgravingen, waardoor je toch al moeilijke leven ingewikkelder wordt. Eis geen vluchtige veranderingen en doorbraken van jezelf, als je na een sessie over het onderwerp “de zin van het leven en doelen” niets verder wilt doen. Misschien zou het de moeite waard zijn om wat te slapen, een hormonaal evenwicht tot stand te brengen en dan wat meer gecontroleerde veranderingen van jezelf te eisen. “Het heeft geen zin om de situatie in de hut van de kapitein te verbeteren als er enorme gaten in de scheepsromp zitten” © Boris Eiman De tweede en mijn favoriet is een leugen. Verrassend, maar nogal gebruikelijk tijdens therapie zijn banale leugens. Cliënten zijn bang of willen niet praten over bepaalde ervaringen of eigenschappen, acties of verlangens, en daarom loopt al het werk mis. Je zult zeggen: “maar niemand zal geld betalen, tijd verspillen en liegen tegen hun psycholoog.” Maar ik neem het gewoon aan en zeg: dat zullen ze doen. En dat zullen ze vaak doen. Waarom? Misschien is er nog geen therapeutische alliantie gevormd, is het moreel moeilijk voor iemand om zijn ware ervaringen met een psycholoog te delen, en is het goed als na de eerste sessies de praktijk van zo'n truc voorbij blijkt te zijn en de sessies Maar het is niet ongewoon dat een cliënt gedurende een lange werkperiode blijft liegen over zijn ware problemen, in een poging om te trainen in plaats van onbeheersbare agressie - angst voor openbare plaatsen, die in theorie met de juiste accenten zou kunnen worden ontrafeld. en vragen, maar het komt voor dat de cliënt zich bewust afwendt van 'datzelfde' onderwerp. Als resultaat blijkt dat de psycholoog met zijn eigen kanten de absoluut 'synthetisch' correcte versie ziet en probeert hun versie te diagnosticeren en te helpen. terwijl de cliënt ervaart.