I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Vandaag zullen we het hebben over hypochondrie. Geef toe, wie scant zijn lichaam en denkt dat dit absoluut een soort dodelijke ziekte is en dat alles slecht en verschrikkelijk zal zijn. Met hypochondrie catastrofeert een persoon zijn toestand. Hij heeft maar één optie: een zekere dood, en hij overweegt eenvoudigweg geen andere opties. En dus zit de hypochonder, scant zijn lichaam, merkt pijn in zijn hoofd en denkt: "Dit is waarschijnlijk hersenkanker." Ga verder zitten en merk dat je hart vreemd klopt: "Ik heb waarschijnlijk een ziek hart." “Iets maakt me op de een of andere manier misselijk, wat als ik ergens door vergiftigd ben?” Wat hypochondrie onderscheidt van een gewoon mens is de slechte gewoonte om iemands ziekte tot een catastrofe te verheffen. Hier kunnen we het vergelijken met de metafoor van een wedstrijd. Je hebt maar één lucifer brandend en je zet het brandalarm aan. Tot op zekere hoogte zou een lucifer moeten branden, dit is zijn taak... Natuurlijk wil ik elke hypochonder vragen: “Waar heb je zo'n nauwkeurige determinant van alle ziekten vandaan? Wil je niet in een ziekenhuis werken, wat ben jij goed in het stellen van diagnoses zonder onderzoek! Talent heb je zeker! Je zou patiënten zoveel geld kunnen besparen op onderzoeken en ziekenhuizen op meetinstrumenten.” Is jouw scan trouwens echt zo nauwkeurig? Hebben de artsen al uw aannames bevestigd? Natuurlijk betwist ik niet dat je jaarlijks een medisch onderzoek moet ondergaan en je lichaam moet controleren, maar bij hypochonders bereikt dit een extreme mate. Dit is onnodig, nutteloos en zelfs schadelijk vanuit het perspectief van een angststoornis. De absurditeit van uw scan ligt in het feit dat u geen medische opleiding heeft genoten. Zelfs als u vreemde sensaties opmerkt, kunt u op basis daarvan geen diagnose stellen. Differentiële diagnose is nodig om precies te bepalen wat er moet worden behandeld. Extrasystolen kunnen bijvoorbeeld zowel een manifestatie van normaliteit als pathologie zijn. Zonder de nodige kennis zul je nooit begrijpen of je hart normaal klopt of niet. Naast dat je niet over de benodigde kennis beschikt, kun je ook niet nauwkeurig vaststellen wat deze sensatie is. Als u dezelfde extrasystolen gebruikt, kunt u hun aantal niet bepalen, en dit is noodzakelijk om te weten om normaliteit of pathologie te identificeren. Als we je als meetinstrument beschouwen, heb je hele grote fouten, die zeker geen grond bieden voor het stellen van een diagnose. Welnu, welke conclusies hebben we? Ten eerste houdt de hypochonder zelf ervan alles te catastroferen en een bedreiging te vinden waar die er niet is. Ten tweede hebben hypochonders meestal geen medische opleiding en kunnen ze geen diagnose stellen. Er kunnen veel oorzaken van hoofdpijn zijn; het is niet noodzakelijkerwijs hersenkanker. Ten derde kan een hypochonder zijn lichaam niet nauwkeurig scannen. Het is geen meetapparaat en kan geen informatie registreren. Zijn gevoelens worden vaak vervormd door het prisma van zijn waarneming. Hier kunt u een experiment uitvoeren en uw sensaties op uw vinger concentreren. U zult een hartslag opmerken, hoewel u deze voorheen niet opmerkte. Hetzelfde geldt voor de rest van de scans. Je intensiveert je sensaties. Zeer vreemde dimensies die afhangen van de focus van de aandacht, vind je niet? Misschien is het de moeite waard om je anders te gedragen? Leg jezelf uit dat je geen arts bent en geen meetinstrument om diagnoses te stellen, waardoor je niets in jezelf kunt vinden. Wat heeft het voor zin om jezelf te scannen? Dit is uw slechte gewoonte om uw vegetatieve activiteit tot een dreiging van catastrofale proporties te verheffen. Natuurlijk zal het doorbreken van uw gewoonten niet gemakkelijk zijn, en u zult er op de een of andere manier naar terugkeren. In het begin zal het moeite kosten om je gedrag te veranderen, te stoppen met scannen, te stoppen met catastroferen. Probeer je aandacht te verleggen van je gevoelens naar wat er buiten gebeurt. Neem deel aan een activiteit en verleg uw aandacht daarop. Dit zal je natuurlijk niet redden, maar het kan de aandoening aanzienlijk verlichten. Hypochondrie is het loslaten van spanning. Je moet niet met hypochondrie zelf werken, maar met wat je spanning veroorzaakt. Er zal geen onnodige angst zijn, dat zal ook niet gebeuren.