I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Ouders van kinderen van alle leeftijden zijn bekend met grillen, en sommige zelfs met hysterie. Dat vinden wij normaal Driejarigen zijn wispelturig, maar als een baby van een jaar wispelturig is, kun je zulke zinnen horen: "Die van jou is prima, maar de mijne heeft nog maar net leren lopen, maar hij laat al zijn karakter zien." In termen van externe manifestaties zijn de grillen van kinderen vergelijkbaar, en ook in termen van de situaties die deze veroorzaken. In de regel reageren kinderen gewelddadig op woorden ‘nee’, ‘nee’ of op enige beperking van hun verlangens en behoeften, ongeacht hun leeftijd. Maar in feite zijn crises, ook al komen ze uiterlijk op dezelfde manier voor, om totaal verschillende redenen, en daarom zijn de manieren om met grillen om te gaan op elke leeftijd anders. Hoewel zelfs de redenen dezelfde zijn: ontevredenheid of blokkering van de behoeften van het kind, zijn de behoeften van kinderen verschillend, de motieven voor hun grillen zijn verschillend. Waarom komt een kind van een jaar in opstand? Hij is net begonnen met lopen en er gaan plotseling enorme kansen voor hem open: hij kan nu niet alleen kijken en luisteren, maar hij kan ook omhoog kruipen en aanraken, voelen, proeven, breken, scheuren, d.w.z. actie ondernemen!! Dit is een heel belangrijk punt, omdat het kind op deze leeftijd zo in beslag wordt genomen door zijn nieuwe mogelijkheden dat de moeder geleidelijk naar de achtergrond verdwijnt. Niet omdat het kind zichzelf nu als volwassene beschouwt, maar omdat nieuwe emoties hem zo boeien dat hij fysiologisch niet in staat is (zijn zenuwstelsel en zal nog niet volwassen zijn) om ze te beheersen. Dit heet veldgedrag, wanneer een kind zich aangetrokken voelt tot alles wat hem opvalt, wordt hij aangetrokken tot alles waarmee hij iets kan doen. Daarom haast hij zich met wilde vreugde om kasten, deuren, kranten die slecht op tafel liggen en al het andere dat binnen zijn bereik ligt te openen. Daarom gelden de volgende regels voor ouders van een eenjarige baby: - ​​er moeten zo min mogelijk verboden zijn, ze moeten worden ingedeeld in rigide en flexibel; geen voorwerp, maar een actie: als het kind zich niet aangetrokken voelde tot een gele plastic pot in plaats van een vaas die hij wilde pakken, laat dan een actie zien die met deze pot kan worden uitgevoerd (klop er met een lepel op, giet iets in); binnen, doe er een ritselende krant in, enz.) d.) - bied zoveel mogelijk alternatieven aan, d.w.z. alles wat een kind kan scheuren, verpletteren, stoten, etc. - probeer het kind niet in één kamer te houden waar iets kapot en vertrapt kan worden, zorg ervoor dat je in elke hoek een voorraadje hebt dat het kind kan afleiden als dat nodig is Wat gebeurt er met een driejarig kind? Aan de ene kant reageert hij ook pijnlijk op elke beperking van zijn handelen of nalaten. Maar het kind protesteert niet vanwege het handelen/het niet-handelen zelf, maar omdat deze beperking van een volwassene komt om hem te beïnvloeden. Die. een driejarig kind gelooft dat hij zelf beslissingen kan nemen: doen of niet doen. En met zijn protesten zoekt hij alleen maar erkenning van zijn rechten in het gezin. En ouders wijzen er altijd op wat ze wel en niet moeten doen. In dit geval zijn de volgende regels van toepassing op de ouders van een driejarige: - geef het kind zijn eigen ruimte (kamer, speelgoed, kleding, enz.), die hij zelf zal beheren , zelfs als ze het bij het verkeerde eind hebben: soms is de methode van natuurlijke gevolgen de beste leermeester dan waarschuwingen - betrek het kind bij de discussie, vraag om advies: wat te koken voor het avondeten, welke route te nemen, in welke tas dingen te stoppen, enz. - doe alsof je een vreemde bent, laat het kind je leren hoe je je tanden moet poetsen, hoe je je moet kleden, hoe je moet spelen enz. - het belangrijkste is om te accepteren dat het kind echt opgroeit en niet alleen verdient. liefde, maar ook echt respect, omdat hij al een persoon is - het is niet nodig en het heeft geen zin om het kind te beïnvloeden, je moet met hem onderhandelen, d.w.z. leer uw conflicten te bespreken en te vinden!