Van de auteur: Mijn artikel uit de gedrukte uitgave van het tijdschrift “Health for All” april 2016Wat is stress en hoe kun je met stress omgaan? Een onderwerp voor reflectie van psychotherapeut Olga PAKHOMOVA. Stress is per definitie een toestand van mentale spanning die optreedt bij een persoon tijdens activiteiten in moeilijke omstandigheden, zowel in het dagelijks leven als in speciale extreme omstandigheden bijzonder gevoelig voor stress. In de eerste plaats omvat het degenen die heel hard werken en weinig slapen. Ze laden zichzelf op met een aantal onrealistische doelen: ze moeten twee banen beheren, en alles thuis moet blinken, en het huiswerk van hun kinderen moet met een dikke 10 worden afgemaakt, en voor de lunch moeten ze het hele scala aan gerechten klaarzetten, van de eerste tot de tweede plaats. en ten derde... In de regel zijn dit maximalistische perfectionisten van voormalige excellente studenten. Ook mannen blijven niet gespaard van stress, maar ze houden zich meestal niet bezig met alledaagse beslommeringen, maar overbelasten hun psyche met het nastreven van zichtbaar succes en status - het is eng om slechter te zijn dan anderen, niet cool en succesvol genoeg... hoewel dit gaat ook over vrouwen. Er zijn mensen met een duidelijk laag zelfbeeld, en zij staan ​​duidelijk onder constante stress, omdat hun bewustzijn in negatieve zin werkt. Over het algemeen geeft de natuur ons bij de geboorte een goede hulpbron. Een klein kind kijkt zonder aarzeling vreemden openlijk in de ogen, lacht, neemt wat hij nodig heeft - alles gaat goed met hem. Maar in de meeste gevallen wordt hij helaas te hard opgevoed: het is zo lelijk, het is onmogelijk, je maakt lawaai, wat zullen de mensen zeggen? iedereen kijkt naar je, ze zullen denken dat je ongemanierd bent... Jarenlang heeft iedereen en overal dit in zijn hoofd gepropt. Een mens groeit op in de angst dat hij voor iemand een hindernis kan worden, lastig voor iemand zal zijn, zichzelf met handen en voeten verstrikt en alle verlangens en wil tot actie onderdrukt zodat zijn moeder gelukkig kan zijn, verdient met zijn gedrag dat hij nodig acht en geliefd. Hij zit en wacht op instructies. Zo iemand is erg handig voor de samenleving. Wat blijft er voor hem over? Hoe zal hij gelukkig zijn als hij zichzelf niet kan toestaan ​​na te denken over wat voor hem interessant is?! Hij wordt uitsluitend overbelast door de zorg om het anderen op hun gemak te stellen in zijn aanwezigheid. Dit is stress, en ook gepensioneerden behoren beslist tot de risicogroep voor stress. Neem bijvoorbeeld het feit dat de meesten van hen niet zo’n benijdenswaardig inkomen hebben, en daarom blijft de angst voor een naderende catastrofe bestaan. Dit op zichzelf is een constante stress. En ook de eenzaamheid van veel ouderen is een reden voor stress. Kinderen wonen misschien apart en hebben vaak geen tijd om hun ouders te bezoeken. Ouders voelen zich niet meer zo nodig als vroeger. Helaas. En helaas vaak. Iemand heeft zijn hele leven aan zijn kinderen gewijd, ze zijn volwassen geworden, hij blijft failliet - en wat dan nog? Moet hij wachten of kleinkinderen eisen? Dit kan uiteraard de periode verlengen waarin je je eigen relevantie voelt. Wat als er geen kleinkinderen zijn, ze ver weg zijn of de relatie met de kinderen niet optimaal is? Het komt ook voor dat een moeder toewijding verwacht van haar volwassen dochter of zoon en maximale aandacht voor zichzelf opeist, zich grillig en hulpeloos als een kind gedraagt, zonder te merken dat ze een gezonde familiehiërarchie vernietigt. Wanneer de missie is voltooid, voelt de persoon zich niet langer nodig en begint het lichaam toe te werken naar zelfvernietiging. Idealiter zou je jezelf in eerste instantie moeten toestaan ​​om van jezelf te houden, en niet alleen van je kinderen en je echtgenoot. En zorg niet alleen voor de zaken van anderen, maar ook voor die van jezelf. De vraag is: hoe kun je van gedachten veranderen als je moeder al twintig jaar gewend is zichzelf aan een geliefde te geven - en zich plotseling op iemand anders richt. anders, zelfs als die andere persoon zijzelf is?! Is dit echt, omdat het moeilijk is om jezelf van de ene op de andere dag opnieuw op te bouwen. Dat is niet gemakkelijk, maar de situatie wordt nog veel treuriger als de moeder van een twintigjarige dochter, figuurlijk gesproken, haar neus blijft afvegen. Dan wordt het zowel voor de dochter als voor de moeder lastig. Voor een volwassen dochter zijn deze actiesze zullen me alleen maar wegduwen, en mijn moeder zal beledigd zijn: hoe kan dit, ik heb geen andere zin in het leven. Voor wie en wat is dan de vreugde hierin? Alles zal normaal zijn als de volwassen dochter zich met haar eigen zaken bemoeit en met haar vriend communiceert, en de moeder bezig is met haar eigen zaken en haar man. Is het niet goed dat de tijd komt dat u de aandacht volledig op uzelf en op uw man kunt richten, die dit voorheen niet heeft gedaan? Maar zelfs de geliefde echtgenoot van mijn moeder heeft niet de enige betekenis in het leven. Heeft ze iets te doen, wat brandt haar ziel? Gewoon een hobby? Meestal zijn het onze hobby’s die onze ogen laten stralen. Vaak zien we dat een vrouw, ondergedompeld in haar werk, tevergeefs probeert betekenis te vinden in haar activiteiten. Maar voor de meerderheid is werk helaas niet meer dan een middel tot materiële bevrediging; het plezier van het werk komt op de tweede plaats, na de financiële component ervan. Daarom kan plezier als remedie tegen stress op een andere manier worden gevonden - via een hobby. Het is bekend: niet iedereen weet wat hij wil (vooral een comfortabel en zeer welgemanierd persoon - zie hierboven). We zijn allemaal geboren en kunnen niet zingen, en zelfs degenen die wel kunnen zingen vormen daarop geen uitzondering. Alles komt wanneer we leren, en het is nooit te laat om te leren. Iemand zal zeggen: ik zou graag willen dansen, maar waar op deze leeftijd?! Maar een andere vrouw, in essentie van dezelfde leeftijd, kijkt niet naar haar leeftijd, maar danst voor zichzelf en vindt er voldoening in. Het is nooit te laat om dit verlangen aan te wakkeren om voor jezelf te leven, zonder je kop in het zand te steken... Mensen wordt meestal aangeraden om meditatie of yoga te doen als een manier om aan stress te ontsnappen. Dit zijn precies de middelen waarmee je de emotionele achtergrond kunt normaliseren. Niet iedereen kent deze technieken echter. Anderen accepteren ze eenvoudigweg niet. Wat moet ik doen? Film kijken? Een boek ophalen? Maar als je gestrest bent, zijn de dingen niet mooi. Een film kijken of boeken lezen is slechts een afleiding. Drinken is ook een manier om te ontsnappen aan de realiteit, aan je mentale pijn en gevoelens van hopeloosheid. Om het zo te zeggen: de struisvogelmanier is om jezelf ergens in te begraven, om deze stress tenminste een tijdje niet te zien. Maar het feit dat er in een gezin bijvoorbeeld een onopgelost conflict en gespannen relaties bestaat, blijft bestaan, en de struisvogelhouding lost het probleem op geen enkele manier op. Ja, iemand wendt zich af van het probleem en probeert het niet te zien, of wendt zijn gezicht naar zijn partner, een geliefde, en zegt openlijk: “Onze relatie is mij dierbaar, ik voel dit en dat, ik wil dat we dat doen. heb liefde en vriendschap, ik ben klaar om dit en dat te doen. Wat bent u van uw kant bereid te doen? Laten we samen nadenken." Dit is een veelbelovende optie. Wat is stress? Dit is een essentiële stimulans wanneer u een moeilijke situatie moet overwinnen, een obstakel dat u ervan weerhoudt te leven zoals u dat wilt. Ik kan iets niet aan. Het lichaam geeft een signaal: er is iets mis en er wordt een middel toegewezen, extra adrenaline, zodat er kracht is om deze situatie op te lossen. We moeten het dus oplossen. En als je het onderdrukt, blijft deze adrenaline ongebruikt. Naarmate het zich ophoopt, kan het omstandigheden creëren die de stresstoestand verergeren, wat kan leiden tot depressie, slapeloosheid en andere psychosomatische ziekten. Kijk naar de wortel. De beroemde psychotherapeut Jure Bihonski vertelde zijn studenten dit verhaal. Een vrouw kwam bij hem op consultatie met de klacht dat zij niet goed tegen een depressie kon. En een verzoek van haar: “Genees mij alsjeblieft van mijn depressie.” Tijdens de therapie blijkt dat ze al twintig jaar samenwoont met haar man, die haar voortdurend slaat. De oorzaak van depressie is onthuld, maar wat heeft het voor zin om deze te behandelen als de oorzaak niet wordt geëlimineerd? De vrouw kreeg te horen: ‘Je bent niet genoeg geslagen. Kom over nog eens twintig jaar terug.” Als iemand zich twintig jaar lang laat slaan, betekent dit dat hij dat om de een of andere reden nodig heeft. En wat heeft het voor zin om een ​​depressie te behandelen als deze vrouw thuiskomt, opnieuw wordt geslagen en weer “depressief” wordt? Je moet voor jezelf kunnen zorgen, en als je geslagen wordt, doe dan al het mogelijke, maar laat het niet toe. Of red jezelf gewoon. Mensen leven vaak ‘onder tijdsdruk’ en niet altijd onder stress.