Od autora: Ludzie są gotowi udać się do palmistów, aby przepowiedzieć im przyszłość za pomocą „linii życia” na dłoni. Ale nie zwracają uwagi na fakt, że po przestudiowaniu trajektorii swojej ścieżki życiowej mogą nie tylko przewidzieć swoje przyszłe życie, ale także pomóc im w jakiś sposób skorygować swoje przeznaczenie. Indywidualna trajektoria życia jest narzędziem podwójnego zastosowania: dalej z jednej strony może służyć jako test projekcyjny pozwalający zidentyfikować kluczowe wydarzenia w życiu człowieka i ich wpływ na jego los, a z drugiej strony możemy wykorzystać tę technikę jako środek psychoterapii i korekty scenariusza życia człowieka Ludzie są gotowi udać się do palmistów, aby podążać za „linią życia”, którą przepowiedziała ich ręka. Ale nie zwracają uwagi na fakt, że po przestudiowaniu trajektorii swojej ścieżki życiowej mogą nie tylko przewidzieć swoje przyszłe życie, ale także pomóc im w jakiś sposób skorygować swoje przeznaczenie. Indywidualna trajektoria życia jest narzędziem podwójnego zastosowania: dalej z jednej strony może służyć jako test projekcyjny pozwalający zidentyfikować kluczowe wydarzenia w życiu człowieka i ich wpływ na jego los, z drugiej strony możemy wykorzystać tę technikę jako środek psychoterapii i korekty scenariusza życia człowieka . Wpływ jego skryptu społecznego na życie człowieka i ingerencja czynników zewnętrznych w jego los Scenariusz życiowy to program zachowań, który został mu przypisany we wczesnym dzieciństwie i który najczęściej nieświadomie realizuje przez całe życie. Niemniej jednak w życiu człowieka mogą wydarzyć się wydarzenia, które znacząco wpływają na jego los, ale nie są bezpośrednio związane ze scenariuszem jego życia. W niektórych przypadkach „fatalne wydarzenia” mogą mieć nie mniej potężny programowy wpływ na życie człowieka niż przypisany scenariusz. do niego już we wczesnym dzieciństwie. W tym przypadku nasz bohater znajduje się pod wpływem dwóch różnych programów, które mogą na siebie oddziaływać, ale też mogą doprowadzić do pewnej synergii. Przykładem może być dziewczyna, której dzieciństwo upływało w atmosferze skandali między jej rodzicami. Zachowanie ojca – jego stosunek do matki i do niej – mocno utkwiło w jej świadomości. I z dużym prawdopodobieństwem znajdzie mężczyzn tego samego typu co mężowie, budujących relacje według tego samego scenariusza. Zdarzają się jednak przypadki, gdy takie dziewczyny spotykają mężczyzn, którzy jedynie z wyglądu przypominają jej ojca, a istota ich charakteru może być zupełnie inna. Psychologowie w swojej praktyce spotykają się z przypadkami, w których nieprawidłowe „obsadzenie” partnera do realizacji scenariusz rodzinny prowadzi do przełamania tego wzorca zachowań. W niektórych przypadkach wydaje się, że mężczyźni odtwarzają „niewolników scenariusza” i wyciągają ich z tej gry. Z reguły dziewczyny w takich sytuacjach początkowo wpadają w stan bliski panice (w miarę załamywania się ich programu życiowego), ale stopniowo dostosowują się do nowych warunków i zasad interakcji z partnerem. Sytuacje są dość powszechne, gdy mężczyzna jest podobny wyglądem do ojca narzuca dziewczynie własny scenariusz rodzinny, który zakłada inną fabułę i wymaga od naszej bohaterki odegrania nieco innej roli. W tym przypadku toczy się walka o to, kto komu będzie mógł narzucić swój scenariusz. Czasami prowadzi to do burzliwej separacji, ale czasami znajdują „kompromis”, a ich scenariusze przyzwyczajają się do siebie. Zdarzają się przypadki, gdy wydarzenie, które łamie logikę rozwoju scenariusza życiowego, ma charakter absolutnie zewnętrzny. Na przykład w obliczu „femme fatale” i nieszczęśliwej miłości młody człowiek jest tak zszokowany, że zaczyna całe życie udowadniać jej, że jest tym samym księciem, którego szukała. To samo może spotkać dziewczynę, która natknie się na swojego „mężczyznę fatale”. A te fatalne spotkania mogą nie mieć nic wspólnego ze scenariuszem życia danej osoby. Tyle, że jak na ironię odnajduje się w żywiole cudzej gry i cudzego scenariusza, w takich przypadkach idei jednostkitrajektoria życia pozwala nam określić wpływ na życie człowieka i jego scenariusz, a także różne czynniki zewnętrzne i fatalne wydarzenia. Powtarzające się fazy scenariuszy życiowych i fatalnych wydarzeń W niektórych przypadkach ludzie, wskazując kluczowe wydarzenia w swoim życiu, wskazują na powtarzające się fazy w logice rozwoju swojego scenariusza życiowego. Początek pierwszego poważnego związku i jego rozpad – drugi związek – pierwsze małżeństwo – drugie małżeństwo i tak dalej. W tym przypadku mamy do czynienia ze scenariuszem powtarzającym się cyklicznie. Zdarza się, że „fatalne wydarzenie” okazuje się tak naprawdę tylko jednym z aktów scenariusza. Na przykład zdrada w środku bezchmurnego związku lub narodziny dziecka, po których wszystko się zmieniło. Ale możemy zidentyfikować zdarzenia, które faktycznie okazują się fatalne w tym sensie, że nie są bezpośrednio związane ze scenariuszem. Z punktu widzenia psychoterapii może to być praca polegająca na dostosowaniu scenariusza i wyeliminowaniu negatywnych konsekwencji fatalnego wydarzenia różny. Upraszczając nieco sytuację, można powiedzieć, że scenariusz to rozwijająca się w czasie gra, z której trzeba wyciągnąć człowieka. Konsekwencje niektórych zdarzeń mogą odzwierciedlić się w ludzkiej psychice w postaci zestawu statycznych mechanizmów obronnych psychologicznych. W pewnym stopniu, analizując „fatalne zdarzenia”, można zidentyfikować dostępne już sposoby pokonywania trudności i stresu. osoba. To doświadczenie, które może wykorzystać, aby pokonać obecne trudności. To prawda, że ​​najczęściej trzeba pomóc osobie zrozumieć własne doświadczenia i własne możliwości. Dla psychologów ważne jest, aby wziąć pod uwagę fakt, że sam fakt poszukiwania pomocy psychologicznej może okazać się „fatalny”. wydarzenie” dla niego, które uchroni go przed negatywnym scenariuszem. Ale i pracę z psychologiem da się wpisać w scenariusz, gdy postać psychologa tradycyjnie pojawia się na etapie zrywania związków czy lizania ran na polu rozwodowym. Scenariusze życiowe i kryzysy związane z wiekiem Kryzysy związane z wiekiem spowodowane są zarówno czynnikami społecznymi, jak i biologicznymi i najczęściej nie są związane z logiką rozwoju scenariuszy życia człowieka. Ale czasami pewne akty scenariusza można powiązać z konkretnym wiekiem. Na przykład w wieku 40 lat ojciec lub matka powiedzieli dziecku, że w ich wieku będzie musiało osiągnąć określone wyniki. A może matka powiedziała córce, że młoda dziewczyna nie powinna ufać mężczyznom i z tego powodu córka bała się wejść w związek, dopóki nie zaczęto jej mówić, że w jej wieku dla niektórych nadszedł czas na życie osobiste W pewnym stopniu można powiedzieć, że kryzysy związane z wiekiem są punktami odniesienia w jednym scenariuszu życiowym, wspólnym dla wszystkich przedstawicieli naszej kultury. Ale w przypadkach, gdy jakiś kryzys związany z wiekiem okazuje się wpleciony w scenariusz życia danej osoby, okres ten można doświadczyć szczególnie boleśnie. Bardzo często, być może z powodu niejasnego przeczucia „zbliżającej się katastrofy”, ludzie dochodzą do siebie psychologów w przededniu wystąpienia kryzysu związanego z wiekiem, z którym – coś w rodzaju problemu wtórnego. W rzeczywistości ten problem i ta prośba są tylko pretekstem, a rozumiejąc scenariusz życia danej osoby, psycholog może pomóc mu spokojniej i konstruktywnie przejść przez zbliżający się kryzys wieku. Fatalne rozwidlenia i odrzucone możliwości W niektórych przypadkach wydarzenia zmieniające życie mają formę świadomego wyboru lub wyboru narzuconego przez okoliczności, a także nieświadomych impulsów lub błędnego postrzegania tego, co się dzieje. W takim przypadku warto dokładnie przeanalizować sytuację i zrozumieć, od czego dokładnie zależał wybór i jakie możliwości trzeba było porzucić. Bardzo często odrzucone i zapomniane możliwości w zasadzie można przywrócić życiu człowieka w nieco zmodyfikowanej formie. W historii indywidualnej, w przeciwieństwie do historii społecznej, użycie trybu łączącego jest możliwe i uzasadnione: co by się stało, gdyby... Co by się stało, gdybym tego nie zrobił.