Wanneer er belangrijke gebeurtenissen plaatsvinden in de internationale arena, zijn de presentatoren van verschillende informatie- en discussieprogramma's degenen die het meest in de war raken. Al deze zich uitbreidende programma's houden zich niet zozeer bezig met de essentie van wat er gebeurt, maar met de mogelijkheid daartoe geniet van de tragische gebeurtenissen. Krijg een objectief idee van wat er gebeurt door naar dergelijke experts te luisteren, niet eenvoudig. Ze vullen de schermtijd op televisie (radio) en verstoren het schema van andere programma's. Het lijkt erop dat het doel van dit eindeloze praten over een actueel onderwerp is om gehoord te worden. Een soort PR voor individuen, geïnspireerd door een gevoel van eigen belang, tegen de achtergrond van dramatische gebeurtenissen. Het lijkt hen dat de belangen van alle mensen uitsluitend gericht moeten zijn op het onderwerp van hun discussie. Geloven deze praters werkelijk dat zij meer van de situatie weten dan de president met zijn twintig jaar praktijkervaring. Kunnen zij praktisch advies geven, een redelijk advies? Nee? Waarom dan al deze vruchteloze verbale gevechten?! Het lijkt op informatie-agressie. Niemand bekommert zich om de impact die deze hectische debatten op mensen hebben. Hoe voelen burgers zich als zij met angst en angst worden doordrenkt? Om op de hoogte te blijven van de gebeurtenissen is regelmatig nieuws voldoende. Mensen betrekken bij een voortdurende discussie over het voortdurende drama draagt ​​bij aan de concentratie van negatieve energie in een groot volume. Wat en wie profiteert van het feit dat miljoenen mensen in de buurt van schermen zitten en gedwongen worden tragische gebeurtenissen keer op keer te herbeleven zonder hun directrice te zijn. deelnemers? Wat maakt het uit als dit een negatieve invloed heeft op hun gezondheid en geestelijk welzijn? Er is hier iets om over na te denken. Doelbewust bezorgde mensen denken minder na over ontevredenheid over de realiteit van vandaag. Ze worden afgeleid van de lage levenskwaliteit, die niet in de laatste plaats wordt veroorzaakt door het zwak effectieve interne beleid van het land. Of willen de machthebbers misschien de verantwoordelijkheid met hen delen voor de resultaten van hun buitenlands beleid? Vergeet niet dat mensen die in angst verkeren gemakkelijk te manipuleren zijn. Er is een uitdrukking die altijd relevant is: “Iedereen moet zich met zijn eigen zaken bemoeien ”. De president en zijn team moeten het land besturen, de veiligheid ervan garanderen en de belangen van de burgers beschermen, en de burgers moeten hun werk en gezin voortzetten. Betekent mijn standpunt dat we een stapje terug moeten doen en onverschillig moeten blijven voor de problemen van andere mensen? Natuurlijk niet. Ik geloof dat het nuttiger zal zijn om in deze moeilijke tijd voor jezelf te zorgen. Bied indien mogelijk alle mogelijke hulp aan de slachtoffers. Dit is wat mensen doen. Persoonlijk ben ik bereid om gratis psychologische hulp te bieden aan degenen die onbewust hebben deelgenomen aan recente militaire gebeurtenissen. Als u zulke vrienden of familieleden heeft, kunt u hen mijn contactgegevens geven. Ik schakel opzettelijk reacties uit om onnodige passies niet aan te wakkeren en mezelf niet tegen te spreken. PS Dit artikel weerspiegelt mijn collega V.A. Matveev, de aanbevelingen die ik bijzonder nuttig vond https://www.b17.ru/article/361072/# com