Van de auteur: De levensstijl van elke volwassene, zijn gewoonten, gedrag en houding ten opzichte van de wereld om hem heen worden vanaf de vroege kinderjaren gevormd onder invloed van gezinswaarden: kinderen herhalen de woorden, gebaren en zelfs gezichtsuitdrukkingen van hun ouders. Het is niet verrassend dat als een meisje is opgegroeid in een gezin dat wordt gedomineerd door een moeder die maximale aandacht besteedt aan opvoeding, de dochter hoogstwaarschijnlijk zal opgroeien tot een sterke, energieke en zorgzame moeder die verantwoordelijk zal zijn voor het hele gezin. Als de vader het huis domineerde, zal de dochter hoogstwaarschijnlijk een kinderlijke rol blijven spelen: luister naar de mening van andere familieleden, verschuif de verantwoordelijkheidslast op de schouders van haar echtgenoot. Het gedrag van een man is vergelijkbaar: als hij groeide op in een gezin waar de vader het hoofd was, waarna de zoon vaak opgroeit als eigenaar, verantwoordelijk voor zijn beslissingen en daden. Maar als de vader om welke reden dan ook het primaat aan de moeder afstaat, zal de zoon vervolgens een passieve positie innemen: moederlijke zorg zoeken bij zijn toekomstige vrouw. Om kinderen groot te brengen die in de toekomst gelukkige gezinnen kunnen creëren, is het noodzakelijk om de rollen in het gezin correct te verdelen. De leider hoeft geen man te zijn, zoals altijd gebruikelijk is geweest, het belangrijkste is dat de posities van de echtgenoten elkaar aanvullen, dat wil zeggen dat de moederlijke zorg voor de vrouw wordt gecombineerd met de kinderlijke gewoonten van de echtgenoot, of de vaderlijke voogdij over de man met de kinderlijke gehoorzaamheid van de vrouw. Er is echter ook een situatie mogelijk waarin de moederlijke en vaderlijke zorg voor de echtgenoten botsen, en dan begint de strijd om leiderschap in het gezin. Maar helaas is deze strijd uiteraard gedoemd te mislukken. Ook de relatie tussen echtgenoten is moeizaam, waarbij de vrouw een dochterrol speelt en de man een zoonrol: ze kunnen geen verantwoordelijkheid dragen en vinden geen steun bij elkaar, wat tot wederzijdse ontevredenheid leidt. Ongeacht welke echtgenoot een leidende positie bekleedt, is het nuttig om enkele regels te onthouden: 1. Aangezien de verdeling van de rollen in het gezin een persoonlijke aangelegenheid is en alleen leden van dezelfde familie betreft, moet u geen speciale aandacht besteden aan normen en bouwen ‘ideale’ relaties. De samenleving legt altijd bepaalde stereotypen op, maar je moet je eigen waarden ontwikkelen. Je gezin zal ideaal zijn als iedereen een positie inneemt die voor hem comfortabel is. 2. Als je het niet eens bent met de positie die je inneemt in het gezin, dan is het een vergissing om met behulp van verwijten te handelen; het is veel effectiever om met je gedrag en gesprekken te laten zien wat bij je past. Zo zal uw partner begrijpen wat u nodig heeft en in welke omstandigheden u zich op uw gemak voelt, en zal hij u halverwege ontmoeten. 3. Aangezien elke persoon individueel is, wees niet bang om uw gevoelens en emoties, uw houding ten opzichte van welke situatie dan ook, te tonen. Dit gedrag zal je helpen elkaars motieven duidelijker te begrijpen en daardoor veel ruzies te vermijden. 4. Geef uw partner niet te snel de schuld als er een probleem is. Begrijp eerst jezelf, want misschien is het probleem gewoon door jou veroorzaakt. Heel vaak ontstaan ​​ruzies tussen echtgenoten als gevolg van psychologische barrières. Daarom moet je eerst uitzoeken wat de reden voor de ruzies is. 5. Consumentisme is niet op elkaar van toepassing. Jij en je partner moeten gemeenschappelijke doelen hebben die jullie samen zullen bereiken. 6. Bij het opvoeden van kinderen moet je één strategie kiezen. Voor een kind ben jij een voorbeeld, wat betekent dat zijn toekomst van jou afhangt. De rolverdeling in het gezin is een belangrijke taak voor echtgenoten. De juiste oplossing voor dit probleem helpt een gunstige sfeer te creëren voor het opvoeden van kinderen en het leven van alle gezinsleden. Ik wens je geluk in je gezin!.