Kiedyś, jakieś pięć lat temu, usłyszałam takie zdanie: „Być kobietą to sztuka. Powinna należeć do swojego mężczyzny. A jednocześnie pozostać indywidualnością.” Potem uderzyła mnie głębia i nieosiągalność. I postanowiłam przyjechać do TEGO, aby doświadczyć TEGO na własnej skórze. Wtedy nawet nie rozumiałem, co to za sztuka i jak można ją osiągnąć. Słowo „przynależność” samo w sobie budziło we mnie odrazę. Ale oprócz słów „pozostanie jednostką” wydawało się magiczne i atrakcyjne. Logicznie rzecz biorąc, te dwie koncepcje wydawały się przeciwstawne, ale już wtedy czułam, że w tym przeciwstawieniu, w rozziewie tych dwóch skrajności, kryje się tajemnica prawdziwej kobiecości, samej sztuki bycia kobietą. Czytam literaturę na ten temat. Nie celowo, ale kiedy wpadło mi w ręce. I wpadła w moje ręce z godną pozazdroszczenia konsekwencją. Czytam opinie naukowców krajowych i zagranicznych. Teraz zbliżała się do celu, teraz się od niego oddalała. I w końcu trafiłam na autorską pracę T.B. Wasiliety. Mówiono o rolach kobiecych i męskich. To, że każdy człowiek pełni wiele ról kobiecych i męskich, jest ich całe spektrum i są one bardzo różnorodne i ciekawe. Są w każdym, jedyną różnicą jest to, czy są uwzględnione, czy są inicjowane w osobie, czy też są w stanie utajonym, ukrytym. A zachowanie danej osoby i jej pozycja w społeczeństwie w dużej mierze zależą od tego, które role są uwzględnione, a które nie. Jednocześnie klienci przychodzili do mnie z zupełnie innymi sytuacjami życiowymi. Na przykład: „Jestem taką dobrą żoną/gospodynią domową i matką, ale mój mąż mnie zdradził. Dlaczego? Jak on mógł? Lub: „Jestem taka piękna, mądra, gotowa założyć rodzinę, ale mężczyzna, którego kocham, od kilku lat nie proponuje małżeństwa. Jak może nie zrozumieć, że już dawno nadszedł ten czas?” A takich przykładów jest wiele. Zacząłem myśleć i szukać podobieństw. Przecież wszystkie te kobiety mówiły o swoich rolach i rozbieżnościach między swoimi wyobrażeniami czy pragnieniami a rzeczywistością. Doszłam więc do wniosku, że obecność wszystkich tych ról u człowieka (w tym przypadku mówię o kobietach) jest bezpośrednio zależna. o sztuce bycia kobietą, kobietą szczęśliwą. Uświadomiłam sobie, że kobieta jest istotą elastyczną i różnorodną. W życiu musi pełnić cały szereg ról, aby dała się poznać jako wierna przyjaciółka, uwodzicielska i seksowna kobieta, zręczna żona, matka i gospodyni domowa, niezawodna podpora i inspiracja dla swojego mężczyzny. A wszystkim tym rolom społecznym odpowiadają następujące role wewnętrzne: Czarownica – przechowuje święte informacje i dzieli się nimi w dawkach. Flirtuje z mężczyznami, ale nie pozwala im jeszcze się zbliżyć. Ta rola odpowiada okresowi dojrzewania. Wtedy następuje inicjacja, budzi się w kobiecie Amazonka rywalizuje z mężczyzną, prowokuje go, wystawia na próbę jego siły. Jest samowystarczalna, żyje we wspólnocie swojego rodzaju. Mężczyźni są tu potrzebni jedynie do prokreacji – wprowadza mężczyznę w tajemnicę intymności z kobietą. Gejsza akceptuje, kocha i szanuje swoje ciało, wie, jak je kształtować i kontrolować w pełnym tego słowa znaczeniu. Jest to etap rozwoju, w którym mężczyzna postrzega kobietę jako kobietę, a kobieta posiada już skarb erotycznej i estetycznej kobiecej mocy. Jego lecznicze właściwości zaczynają objawiać się w człowieku najbardziej romantycznych z jego aspiracji. Gejsza, czując się jak kobieta, wie, jak stworzyć dla mężczyzny duchowo odżywcze środowisko, w którym szczególnie w pełni poczuje się mężczyzną. Zna jego mocne i słabe strony, wie, jaki balsam wylać na jego duchowe rany. Żona/matka – przyjmuje nasienie i daje mężczyźnie szansę na kontynuację rodziny. Integracja następuje poprzez zrozumienie najgłębszego znaczenia nierozerwalnej jedności: żona = kobieta. Tutaj tworzy się punkt połączenia wewnętrznych struktur żony i matki. Tworzenie czegoś nowego, nowego życia Królowa - porządkuje środowisko, rozdziela funkcje i obowiązki w rodzinie, społeczeństwie i troskach. Głębokie poczucie własnej wartości Wróżka – chroni świat psychiczny człowieka, inspiruje, uzdrawia, pomaga,!